Ernest Clark (gubernator)

Ernest Clark

Ernest Clark (ok. 1941)
Data i miejsce urodzenia	13 kwietnia 1864 Plumstead
Data i miejsce śmierci	26 sierpnia 1951 Seaton
Gubernator Tasmanii
Okres	od 4 sierpnia 1933 do 4 sierpnia 1945
Poprzednik	James O’Grady
Następca	Hugh Binney
Odznaczenia

Ernest Clark (ur. 13 kwietnia 1864 w Plumstead, zm. 26 sierpnia 1951 w Seaton^[1]) – brytyjski urzędnik państwowy, w latach 1933-1945 gubernator Tasmanii.

Życiorys

Brytyjska służba cywilna

Był synem dyrektora szkoły. Ukończył King's College London, po czym został przyjęty do służby cywilnej i skierowany do pracy w resorcie skarbu^[1]. W 1894 uzyskał prawo wykonywania zawodu adwokata, lecz nie podjął prywatnej praktyki, tylko pozostał urzędnikiem działu prawnego Departamentu Skarbu. W latach 1904-1905 był oddelegowany do rządu Kolonii Przylądkowej, gdzie wspierał prace nad reformą podatkową. W latach 1910-1911 w podobny sposób wspomagał władze Związku Południowej Afryki^[1].

W czasie I wojny światowej był cywilnym oficerem łącznikowym, odpowiadającym za współpracę resortów skarbu i wojny. W 1919 został zastępcą głównego inspektora podatkowego i zarazem sekretarzem komisji królewskiej, zajmującej się problematyką podatku dochodowego^[1]. W 1920 wyjechał do Irlandii Północnej, gdzie początkowo był szefem zawodowej kadry tamtejszego ministerstwa finansów, a w latach 1921-1925 stał na czele całej północnoirlandzkiej służby cywilnej^[1]. Później powrócił do Londynu, gdzie pełnił szereg wysokich stanowisk w administracji rządowej, a także zasiadał w radach nadzorczych kilku firm^[1].

Australia

W latach 1928-1929 był członkiem misji złożonej z brytyjskich ekspertów rządowych, którą władze Australii poprosiły o niezależną diagnozę tamtejszych problemów gospodarczych. Clark był głównym autorem raportu w tej sprawie, który wywarł duże wrażenie na Josephie Lyonsie, premierze Tasmanii, a następnie premierze federalnym Australii^[1]. Historycy przypuszczają, iż to właśnie Lyons sprawił, iż w 1933 Clark otrzymał propozycję objęcia urzędu gubernatora Tasmanii, który od 1930 pozostawał nieobsadzony z powodu braku środków na jego utrzymanie^[1].

Clark sprawdził się na stanowisku gubernatora tak dobrze, iż jego kadencja była trzykrotnie przedłużana i ostatecznie sprawował ten urząd aż przez 12 lat. Oprócz wypełnienia typowych obowiązków gubernatorskich, bywał również nieoficjalnym doradcą ekonomicznym tasmańskiego rządu^[1].

Późniejsze życie

W 1945 przeszedł na emeryturę, którą postanowił spędzić w hrabstwie Devon. Zmarł w wieku 87 lat, zaś jego prochy – zgodnie z jego życzeniem – pochowano na cmentarzu w Hobart^[1].

Odznaczenia

• Order Imperium Brytyjskiego klasy Komandor (CBE, 1918)^[1]
• Order Łaźni klasy Rycerz Komandor (KCB, 1924)^[1]
• Order św. Michała i św. Jerzego klasy Rycerz Komandor (KCMG, 1938)^[1]
• Order św. Michała i św. Jerzego klasy Rycerz Wielkiego Krzyża (GCMG, 1943)^[1]

Przypisy