Ernest Lluch
Data i miejsce urodzenia | 21 stycznia 1937 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 21 listopada 2000 |
Minister zdrowia i konsumentów Hiszpanii | |
Okres | od grudnia 1982 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | Manuel Núñez Pérez |
Następca | |
Ernest Lluch Martín (ur. 21 stycznia 1937 w Vilassar de Mar, zm. 21 listopada 2000 w Barcelonie[1]) – hiszpański i kataloński polityk, ekonomista oraz nauczyciel akademicki, deputowany, w latach 1982–1986 minister zdrowia i konsumentów.
Życiorys
Z wykształcenia ekonomista, ukończył studia na Uniwersytecie Barcelońskim. Doktoryzował się w tej dziedzinie, kształcił się również na Uniwersytecie Paryskim. Specjalista w zakresie historii doktryn ekonomicznych. Pracował jako nauczyciel akademicki na macierzystej uczelni, później objął stanowisko profesorskie na Uniwersytecie w Walencji[1].
Był związany z opozycją antyfrankistowską, represjonowany za prowadzoną działalność (m.in. kilkukrotnie zatrzymywany). W okresie przemian politycznych zaangażował się w działalność polityczną w ramach Partii Socjalistów Katalonii[1]. W 1977 uzyskał mandat deputowanego do konstytuanty. Następnie w latach 1979–1989 był posłem do Kongresu Deputowanych I, II i III kadencji[2].
Od grudnia 1982 do lipca 1986 sprawował urząd ministra zdrowia i konsumentów w rządzie Felipe Gonzáleza[3]. W latach 1989–1995 pełnił funkcję rektora Universidad Internacional Menéndez Pelayo[1].
21 listopada 2000 został zastrzelony przez baskijskich terrorystów z ETA[1]. Trzech zamachowców w 2002 zostało za to zabójstwo skazanych na kary po 33 lata pozbawienia wolności[4].
Przypisy
- ↑ a b c d e Lluch, Ernest. mcnbiografias.com. [dostęp 2021-02-27]. (hiszp.).
- ↑ Lluch Martín, Ernest. congreso.es. [dostęp 2021-02-27]. (hiszp.).
- ↑ Gobiernos de España. zarate.eu. [dostęp 2021-02-27]. (hiszp.).
- ↑ José Yoldi: La Audiencia condena a 33 años a los asesinos de Ernest Lluch. elpais.com, 19 lipca 2002. [dostęp 2021-02-27]. (hiszp.).
Media użyte na tej stronie
La signatura de Josep Soler i Miquel.
El presidente del Gobierno, Felipe González, recibe al presidente de la Diputación General de Aragón, Emilio Eiroa.