Ernest Skalski

Ernest Skalski
Data i miejsce urodzenia

18 stycznia 1935
Warszawa

Zawód, zajęcie

dziennikarz, publicysta

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Ernest Kajetan Skalski (ur. 18 stycznia 1935 w Warszawie) – polski dziennikarz i publicysta.

Życiorys

Z wykształcenia historyk. Dziennikarstwem zajął się w 1958, podejmując pracę w dzienniku „Sztandar Młodych”[1], wówczas organie Związku Młodzieży Socjalistycznej. Związany następnie z różnymi tytułami prasowymi, współpracował również z radiem i telewizją. Był członkiem redakcji takich pism jak „Życie Gospodarcze”[1], „Kultura” i „Polityka”[2]. W zbiorach IPN znajduje się jego teczka personalna tajnego współpracownika założona w 1966[3]. W 2008 Ernest Skalski wygrał proces cywilny o ochronę jego dóbr osobistych w związku z artykułem prasowym mogącym sugerować jego współpracę z SB[4].

Po sierpniu 1980 dołączył do nowo powstałej redakcji „Tygodnika Solidarność”[5]. W stanie wojennym współtworzył periodyki drugiego obiegu, w tym „Tygodnik Wojenny” i „Przegląd Wiadomości Agencyjnych”, pisując również m.in. do „Tygodnika Mazowsze”[6]. Zawodowo był wówczas publicystą „Tygodnika Powszechnego”[1].

W 1981 został członkiem władz Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, po jego delegalizacji działał w podziemnym SDP[1].

W 1989 należał do założycieli „Gazety Wyborczej”[7]. Był komentatorem i zastępcą redaktora naczelnego tego dziennika, a także członkiem zarządu Agory. Później do 2005 publikował w „Rzeczpospolitej”[1]. Wszedł także w skład redakcji portalu publicystycznego Studio Opinii[1].

Opublikował m.in. książkę Apartheid (tom 147 serii wydawniczej Omega, Warszawa 1969).

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2011)[8].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f Ernest Skalski. studioopinii.pl. [dostęp 2015-02-24].
  2. ↑ Wiesław Władyka: Polityka i jej ludzie. Warszawa: Polityka Spółdzielnia Pracy, 2007, s. 53.
  3. ↑ Ministerstwo Spraw Wewnętrznych w Warszawie (1944) 1954–1990. ipn.gov.pl. [dostęp 2017-03-01].
  4. ↑ Casus Ernesta Skalskiego. press.pl. [dostęp 2017-08-07].
  5. ↑ Wiesław Władyka: Polityka i jej ludzie. Warszawa: Polityka Spółdzielnia Pracy, 2007, s. 66.
  6. ↑ Ernest Skalski. slownik-niezaleznidlakultury.pl. [dostęp 2015-02-24].
  7. ↑ Ernest Skalski. Słowo na wybory. „Polityka”, s. 56–57, 15 maja 2019. 
  8. ↑ M.P. z 2011 r. nr 64, poz. 624