Ernst Malachowski

Ernst Malachowski

Ernst Malachowski (ur. 12 marca 1857 w Strzelnie, zm. 7 marca 1934 we Wrocławiu) – niemiecki lekarz.

Syn kupca Abrahama Malachowskiego (1811–1896) i jego drugiej żony Rosalin Jaffe (1830–1895). Uczęszczał do szkoły i gimnazjum w Poznaniu. Od 1876 do 1881 studiował na Uniwersytecie we Wrocławiu. Od 1882 lekarz asystent chorób wewnętrznych w Szpitalu Wszystkich Świętych we Wrocławiu. Następnie prowadził prywatną praktykę we Wrocławiu, wspólnie z Bielschowskym kierował polikliniką przy Gartenstraße. W 1909 otrzymał tytuł radcy sanitarnego[1].

Żonaty z Hedwig Salomonsohn (1872–1942), mieli sześcioro dzieci.

Niezależnie od Romanowskiego udoskonalił metodę barwienia Chęcińskiego, polegającą na jednoczesnym użyciu eozyny Y i błękitu metylenowego[1].

Wybrane prace

  • Versuch einer Darstellung unserer heutigen Kenntnisse in der Lehre von der Aphasie. Samml. klin. Vortr., 1888
  • Beitrag zur Kenntniss der Nebenwirkungen des Jod (Jodkali), 1889
  • Zur Therapie des Jodismus. Jahrsb. d. schles. Gesellsch. f. vaterl. Kult. 1899
  • Zur Morphologie des Plasmodium malariæ. Centralbl. f. klin. Med. 12, s. 601-603, 1891


Przypisy

  1. ↑ a b KP. Krafts, E. Hempelmann, BJ. Oleksyn. The color purple: from royalty to laboratory, with apologies to Malachowski. „Biotech Histochem”. 86 (1), s. 7-35, 2011. DOI: 10.3109/10520295.2010.515490. PMID: 21235291. 

Media użyte na tej stronie

E. Malachowski.JPG
Ernst Malachowski