Ernst Toch
| ||
Data i miejsce urodzenia | 7 grudnia 1887 Wiedeń | |
---|---|---|
Pochodzenie | żydowskie | |
Data i miejsce śmierci | 1 października 1964 Los Angeles | |
Instrumenty | fortepian | |
Gatunki | muzyka poważna, muzyka filmowa | |
Zawód | kompozytor | |
Odznaczenia | ||
Ernst Toch (ur. 7 grudnia 1887 w Wiedniu, zm. 1 października 1964 w Los Angeles[1][2][3][4]) – amerykański kompozytor pochodzenia żydowskiego.
Życiorys
Urodził się w rodzinie pochodzenia żydowskiego, jego ojciec handlował skórami[2]. W rodzinie nie było tradycji muzycznych, Ernst w wieku 8 lat zaczął uczyć się samodzielnie gry na fortepianie[1][2]. Nauczył się także notacji muzycznej i dla ćwiczeń kopiował kwartety smyczkowe Mozarta, na podstawie których zaczął pisać pierwsze własne kompozycje[1]. W 1905 roku jego VI Kwartet smyczkowy został wykonany przez wiedeński Rosé-Quartet[1][2]. W latach 1907–1911 studiował filozofię, historię sztuki i muzykologię na Uniwersytecie Wiedeńskim[1]. W 1909 roku otrzymał przyznawaną przez władze Wiednia Mozart-Preis, a rok później przyznawaną przez władze Berlina Mendelssohn-Preis[1][2], co umożliwiło mu studia muzyczne w konserwatorium we Frankfurcie, gdzie jego nauczycielami byli Iwan Knorr (kompozycja) i Willy Rehberg (fortepian)[1][3]. W 1913 roku podjął pracę w Hochschule für Musik w Mannheimie, w czasie I wojny światowej został jednak zmobilizowany do wojska i spędził cztery lata na froncie[1]. Po powrocie z wojny osiadł w Mannheimie, gdzie w latach 1918–1929 udzielał prywatnie lekcji kompozycji[1]. W 1921 roku na podstawie pracy Beiträge zur Stilkunde der Melodie uzyskał tytuł doktora na uniwersytecie w Heidelbergu (w 1942 roku został mu odebrany przez władze III Rzeszy)[1]. Od 1929 roku działał w Berlinie jako pianista[2].
W 1933 roku opuścił hitlerowskie Niemcy i wyjechał do Paryża, następnie do Londynu. W 1935 roku wyemigrował do Stanów Zjednoczonych[2]. Podjął pracę wykładowcy w New School for Social Research w Nowym Jorku[1][2]. W 1936 roku przeniósł się do Los Angeles[3]. Pisał muzykę do filmów powstających w Hollywood[2]. W latach 1938–1948 był wykładowcą kompozycji na University of Southern California[1]. W 1940 roku przyznano mu amerykańskie obywatelstwo[1][2][5]. Napisał pracę The Shaping Forces in Music (1948)[5]. Do grona jego uczniów należeli Gerald Strang, Alex North, Russell Garcia i André Previn[5].
Członek National Institute of Arts and Lettres (1957)[1]. Odznaczony Wielkim Krzyżem Zasługi Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (1957)[4] oraz austriackim Krzyżem Honorowym za Naukę i Sztukę (1963)[2][4]. W 1956 roku otrzymał Nagrodę Pulitzera w dziedzinie muzyki za III symfonię[2][3].
Twórczość
Muzyka Tocha wyrasta z tradycji XIX-wiecznej niemieckiej muzyki romantycznej[1][2]. W początkowym okresie nawiązywał do twórczości Brahmsa, już w IX Kwartecie smyczkowym z 1919 roku zastosował jednak rozszerzoną tonalność[1]. W latach 20. zwrócił się w kierunku neoklasycyzmu[1]. W okresie międzywojennym uchodził za muzyka awangardowego, interesował się nowinkami technicznymi, pisał muzykę do filmów i dla radia[1]. W pierwszych latach pobytu w USA zajmował się głównie tworzeniem muzyki filmowej, dopiero po 1945 roku skoncentrował się na komponowaniu monumentalnych dzieł instrumentalnych[1]. Utwory z okresu amerykańskiego nie spotkały się jednak ze zrozumieniem publiczności[1][3].
Bogata spuścizna kompozytora znajduje się w An Ernst Toch Archive, założonym w 1966 roku przy University of Southern California w Los Angeles[1][2].
Ważniejsze kompozycje
(na podstawie materiałów źródłowych[2])
Utwory orkiestrowe
- 7 symfonii (I 1949–1950, II 1950–1951, III 1955, IV 1957, V „Jephta” 1961–1962, VI 1963, VII 1967)
- Scherzo (1904)
- Koncert fortepianowy (1904, niezachowany)
- Phantastische Nachtmusik (1920)
- Tanz-Suite na orkiestrę kameralną (1923)
- 5 utworów na orkiestrę kameralną (1924)
- Koncert na wiolonczelę i małą orkiestrę (1924)
- Koncert fortepianowy (1926)
- Spiel für Blasorchester (1926)
- Narziss (1927, niezachowane)
- Gewitter (1927, niezachowane)
- Komödie für Orchester (1927)
- Vorspiel zu einem Märchen (1927)
- Fanal na organy i orkiestrę (1928)
- Bunte Suite (1928)
- Kleine Theater-Suite (1930)
- Tragische Musik (1931, niezachowane)
- 2 kultische Stücke (1931, niezachowane)
- Symfonia na fortepian i orkiestrę (1932)
- Miniature Overture na instrumenty dęte (1932)
- Variations on Mozart’s Unser dummer Pöbel meint (1933)
- Big Ben (1934, wersja zrewidowana 1935)
- uwertura Pinocchio (1935)
- Musical Short Story (1936, niezachowane)
- Orchids (1936, niezachowane)
- suita The Idle Stroller (1938)
- The Covenant, część suity Genesis (1945, niezachowane)
- preludium Hyperion (1947)
- Circus Overture (1953)
- Notturno (1954)
- baśń muzyczna Peter Pan (1956)
- Epilogue (1959)
- Intermezzo (1959)
- Short Story (1961)
- Capriccio (1963)
- Puppetshow (1963)
- The Enamoured Harlequin (1963)
- Sinfonietta na smyczki (1964)
- temat z wariacjami Muss i denn zum Stadle hinaus (1964)
Utwory kameralne
- 13 kwartetów smyczkowych (I–V 1902–1903 niezachowane, VI 1905, VII 1908, VIII 1910, IX 1919, X 1921, XI 1924, XII 1946, XIII 1953)
- Kammersymphonie (1906)
- Duo na skrzypce (1909)
- Serenada na 3 skrzypiec (1911)
- 2 sonaty skrzypcowe (1913, 1928)
- „Spitzweg” Serenade na 2 skrzypiec i altówkę (1916)
- Tanz Suite na flet, klarnet, skrzypce, altówkę, bas i perkusję (1923)
- 2 Divertimenti na duo smyczkowe (1926)
- Studie na organy mechaniczne (1927)
- Sonata wiolonczelowa (1929)
- 2 Études na wiolonczelę (1930)
- Trio smyczkowe (1936)
- Kwintet fortepianowy (1938)
- Dedication na kwartet smyczkowy lub orkiestrę smyczkową (1948)
- Adagio elegiaco na klarnet i fortepian (1950)
- 5 utworów na flet, obój, klarnet, fagot, 2 rogi i perkusję (1959)
- Sonatinetta na flet, klarnet i fagot (1959)
- 3 Impromptus na skrzypce solo, altówkę solo i wiolonczelę solo (1963)
- Sinfonietta na instrumenty dęte i perkusję (1964)
- Kwartet na obój, klarnet, fagot i altówkę (1964)
Utwory fortepianowe
- Melodische Skizzen (1903)
- 3 preludia (1903)
- Impromptu (1904, niezachowane)
- Capriccio (1905, niezachowane)
- Stammbuchverse (1905)
- Begegnung (1908)
- Reminiszenzen (1909)
- 4 Klavierstücke (1914, niezachowane)
- Canon (1914)
- 3 Burlesken (1923)
- 3 Klavierstücke (1924)
- 5 Capriccetti (1925)
- 3 Originalstücke für das Welte-Mignon Klavier (1926)
- Tanz- und Spielstücke (1926)
- Kleinstadtbilder (1929)
- Fünfmal Zehn Etüden (1931)
- Profiles (1946)
- Ideas (1946)
- Diversions (1956)
- Sonatinetta (1956)
- 3 Little Dances (1961)
- Reflections (1961)
- Sonata na fortepian na 4 ręce (1962)
Utwory wokalno-instrumentalne
- An mein Vaterland na sopran, chór mieszany, chór chłopięcy i organy (1913)
- Die chinesische Flöte na sopran i 14 instrumentów (1921)
- 9 pieśni na sopran i fortepian (1929)
- Der Tierkreis na chór (1930)
- kantata Das Wasser na tenora, baryton, narratora, flet, trąbkę, perkusję i smyczki (1930)
- Gesprochene Musik na chór mówiony (1930)
- Music for Orchestra and Baritone Solo on Poems by Rilke (1931)
- Cantata of the Bitter Herbs na solistów, narratora i chór (1938)
- Poems to Martha na głos i kwartet smyczkowy (1942)
- There Is a Season for Everything na sopran, flet, klarnet, skrzypce i wiolonczelę według Księgi Koheleta (1953)
- Vanity of Vanities, All is Vanity na sopran, tenora, flet, klarnet, skrzypce i wiolonczelę według Księgi Koheleta (1954)
- Phantoms na głosy solowe i chór (1958)
- Lange schon haben meine Freunde versucht na sopran i baryton (1958)
- Song of Myself na chór według Walta Whitmana (1961)
- Valse na chór mówiony (1961)
Opery
- Wegwende (1925, niedokończona, szkice zniszczone)
- Die Prinzessin auf der Erbse (1927)
- Der Facher (1930)
- The Last Tale (1960–1962)
Muzyka filmowa
- Peter Ibbetson (1935)
- Outcast (1937)
- The Cat and the Canary (1939)
- Dr. Cyclops (1940)
- The Ghost Breakers (1940)
- Ladies in Retirement (1941)
- First Comes Courage (1943)
- None Shall Escape (1944)
- Address Unknown (1944)
- The Unseen (1945)
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 11. Część biograficzna t–v. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2009, s. 105–106. ISBN 978-83-224-0905-3.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 6 Stre–Zyli. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3652–3653. ISBN 0-02-865571-0.
- ↑ a b c d e The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 919–920. ISBN 0-674-37299-9.
- ↑ a b c Handbuch österreichischer Autorinnen und Autoren jüdischer Herkunft 18. bis 20. Jahrhundert. T. Band 3. S – Z. München: K. G. Saur, 2002, s. 1383. ISBN 3-598-11545-8.
- ↑ a b c Nicole V. Gagné: Historical Dictionary of Modern and Contemporary Classical Music. Lanham: Scarecrow Press, 2019, s. 364. ISBN 978-1-5381-2297-6.
- ISNI: 0000 0001 0871 0304
- VIAF: 12493062
- LCCN: n50013837
- GND: 11891796X
- NDL: 00526789
- BnF: 13900474s
- SUDOC: 059738928
- NLA: 35551453
- NKC: mzk2010602201
- BNE: XX4855370
- NTA: 073694649
- BIBSYS: 2014700
- CiNii: DA0725926X
- Open Library: OL1909969A
- PLWABN: 9810535983305606
- NUKAT: n2003020743
- J9U: 987007268936105171
- PTBNP: 120924
- LNB: 000178726
- NSK: 000426049
- CONOR: 145795939
- ΕΒΕ: 233084
- KRNLK: KAC202001728
- LIH: LNB:mo1;=Bt
- RISM: pe41023517
- WorldCat: lccn-n50013837, lccn-n50-013837
Media użyte na tej stronie
Baretka: Austriacki Krzyż Honorowy za Naukę i Sztukę – Austria.
Signed publicity photograph of the Austrian-born composer of symphonic and film scores, Ernst Toch (1887–1964), possibly for film studio publicity. No copyright or copyright renewal information could be found.