Ernst Wilms

Georg Ernst Wilms

Data i miejsce urodzenia	4 sierpnia 1866[1] Hünshoven[1]
Data i miejsce śmierci	1936 lub 2 stycznia 1938[2] Düsseldorf
nadburmistrz Poznania
Okres	od 5 maja 1903[1][3] do 12 listopada 1918[1][4]
Poprzednik	Richard Witting
Następca	Jarogniew Drwęski

Ernst Wilms, właściwie Georg Ernst Wilms (ur. 1866 w Hünshoven^[1], zm. 1936^[5] lub 2 stycznia 1938 w Düsseldorfie^[2]) – nadburmistrz Poznania i członek pruskiej Izby Panów^[1][6].

Po zakończeniu studiów prawniczych w 1893 roku, został ławnikiem magistratu w Bonn^[1]. Od 1899 roku był ławnikiem w Düsseldorfie^[1]. W 1902 zorganizował, a następnie został dyrektorem Wystawy Przemysłu i Sztuki w Düsseldorfie^[1].

Pod koniec lutego 1903, rada miejska większością głosów (42 głosy do 18^[7]) wybrała Wilmsa na stanowisko nadburmistrza Poznania^[1]. Został wybrany na 12 letnią kadencję^[7]. Wybór był możliwy dzięki ławnikom polskiego pochodzenia, których Wilms przekonał do siebie swoim katolicyzmem^[7] i tym że pochodził z zachodnich Niemiec^[1][7]. 15 kwietnia tego samego roku, wybór ten zatwierdził cesarz niemiecki. 5 maja został wprowadzony na stanowisko przez prezesa rejencji poznańskiej^[1]. W 1910 roku przegrał z Stanisławem Nowickim wybory do parlamentu niemieckiego, otrzymując 14249 głosów, gdy jego konkurent zebrał 20059^[1].

Będąc członkiem Izby Panów zagłosował przeciwko ustawie wywłaszczeniowej kanclerza Bülowa^[6], która była wymierzona w Polaków.

12 listopada 1918 na posiedzeniu Rady Robotniczej i Żołnierskiej wraz z udziałem władz miejskich, przewodniczący rady miejskiej Michales Placzek, poinformował zebranych o złożeniu urzędu przez nadburmistrza^[1]. Na jego miejsce wybrano Jarogniewa Drwęskiego^[1][4]. Na podjęcie takiej decyzji naciskał Komitet Obywatelski^[1]. Wilms, naczelny prezes rejencji i dowódca V korpusu armijnego zostali aresztowani i doprowadzeni do Hotelu Bazar^[1].

12 czerwca 1934 odwiedził Poznań na zaproszenie Cyryla Ratajskiego^[1].

Za jego czasów nastąpił znaczący rozwój Poznania. Jeżyce, Łazarz i Wilda zostały zurbanizowane w przeciągu 12 lat jego rządów. W 1910 roku dzięki Wilmsowi zorganizowano w mieście Wystawę Wschodnioniemicką^[8].

Rodzina

Miał młodszą o 18 lat żonę Łucję, z którą miał szóstkę dzieci: Karolę, Georga (zmarł w 1916 i został pochowany na Cmentarzu św. Wojciecha), Kurta, Harolda, Gerda, Ernę^[1].

Przypisy

Bibliografia

• Wiesiołowski Jacek: Władze miasta Poznania. T. 2, 1793 - 2003, wykaz członków władz miasta 1253-2003. Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2004. ISBN 83-89525-85-2.
• Zygmunt Kaczmarek. Cyryl Ratajski i Ernst Wilms. Kulisy spotkania sprzed 60 laty.. „Kronika Miasta Poznania”. 1/1995, s. 275-290, 1995. Poznań: Wydawnictwo Miejskie Posnania. ISSN 0137-3552. 
• Sławomir Leitgeber. Rauty u prezydenta. „Kronika Miasta Poznania”. 4/1996, s. 108-118, 1996. Poznań: Wydawnictwo Miejskie Posnania. ISSN 0137-3552. 
• Zygmunt Kaczmarek. Wojciech Trąmpczyński - w 40 rocznicę śmierci. „Kronika Miasta Poznania”. 1/1993, s. 162-187, 1993. Poznań: Wydawnictwo Miejskie Posnania. ISSN 0137-3552. 
• Teresa Dohnalowa. Wystawy gospodarcze w Poznaniu w XIX i na początku XX wieku. „Kronika Miasta Poznania”. 2/1996, s. 62-77, 1996. Poznań: Wydawnictwo Miejskie Posnania. ISSN 0137-3552.