Erskine Hamilton Childers

Erskine Hamilton Childers

Data i miejsce urodzenia	11 grudnia 1905 Londyn
Data i miejsce śmierci	17 listopada 1974 Dublin
Prezydent Irlandii
Okres	od 25 czerwca 1973 do 17 listopada 1974
Przynależność polityczna	Fianna Fáil
Poprzednik	Éamon de Valera
Następca	Cearbhall Ó Dálaigh

Rzeźba głowy Erskine’ Hamiltona Childersa

Erskine Hamilton Childers (ur. 11 grudnia 1905 w Londynie, zm. 17 listopada 1974 w Dublinie^[1]) – irlandzki polityk, działacz Fianna Fáil, wieloletni minister i deputowany do Dáil Éireann, Prezydent Irlandii w latach 1973–1974.

Życiorys

Syn pisarza i polityka Roberta Erskine’a Childersa, uczestnika wojny domowej, pojmanego przez siły rządowe Wolnego Państwa Irlandzkiego, skazanego na śmierć i rozstrzelanego w 1922^[1]. Erskine Hamilton Childers kształcił się w hrabstwie Norfolk, następnie studiował historię w Trinity College na Uniwersytecie Cambridge^[2][3], którego został absolwentem^[4]. Wyjechał później do pracy w Paryżu^[2], do Irlandii na stałe powrócił na początku lat 30. Objął wówczas stanowisko menedżera do spraw reklam w nowo założonym dzienniku „The Irish Press”, kontrolowanym przez rodzinę Éamona de Valery^[3][5]. Od 1936 do 1944 był sekretarzem organizacji gospodarczej Federation of Irish Manufacturers^[5].

W 1938 uzyskał irlandzkie obywatelstwo^[6]. Związał się z Fianna Fáil, partią Éamona de Valery. Z jej ramienia w 1938 po raz pierwszy uzyskał mandat posła do Dáil Éireann. Z powodzeniem ubiegał się o reelekcję w dziesięciu kolejnych wyborach (w 1943, 1944, 1948, 1951, 1954, 1957, 1961, 1965, 1969 i 1973)^[2][7]. Wielokrotnie sprawował funkcje rządowe, od marca 1944 do stycznia 1947 był parlamentarnym sekretarzem przy ministrze samorządu lokalnego i zdrowia publicznego, następnie do 1948 parlamentarnym sekretarzem przy ministrze samorządu lokalnego^[7].

Od czerwca 1951 do czerwca 1954 był ministrem poczty i telegrafów, od marca 1957 do lipca 1959 pełnił funkcję ministra do spraw ziemi. W lipcu 1959 objął stanowisko ministra bez teki, po czym jeszcze w tym samym miesiącu przeszedł na urząd ministra transportu i energii. Zajmował je do lipca 1969, od listopada 1966 będąc jednocześnie ponownie ministrem poczty i telegrafów^[7]. W lipcu 1969 został ministrem zdrowia i wicepremierem w rządzie Jacka Lyncha, pełniąc te funkcje do marca 1973^[7]. Był bliskim współpracownikiem premiera, wspierał jego dążenia do rozwiązania konfliktu w Irlandii Północnej oraz do przystąpienia Irlandii do EWG^[1][3].

W 1973 został kandydatem Fianna Fáil w wyborach prezydenckich. W głosowaniu z 30 maja tegoż roku otrzymał 635 867 głosów, pokonując swojego jedynego kontrkandydata, Toma O’Higginsa z Fine Gael (który dostał 578 771 głosów preferencyjnych)^[8]. Urząd prezydenta objął 25 czerwca 1973^[5]. Zmarł 17 listopada 1974 na skutek zawału serca^[6]. Został pochowany w katedrze św. Patryka w Dublinie^[9].

Życie prywatne

W 1925 zawarł związek małżeński z Ruth Ellen Dow, z którą miał pięcioro dzieci^[6], w tym syna Erskine’a Bartona Childersa, pisarza i urzędnika ONZ. Erskine Hamilton Childers owdowiał w 1950. Dwa lata później jego drugą żoną została Rita Dudley, z którą miał córkę Nessę Childers^[6], działaczkę polityczną. Był protestantem^[6], członkiem Kościoła Irlandii^[9].

Przypisy