Erwin Schulhoff

Erwin Schulhoff

Erwin Schulhoff i tancerka Milča Mayerová, ok. 1931
Data i miejsce urodzenia	8 czerwca 1894 Praga
Pochodzenie	niemieckie
Data i miejsce śmierci	18 sierpnia 1942 Wülzburg
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytor, pianista

Erwin Schulhoff (ur. 8 czerwca 1894 w Pradze, zm. 18 sierpnia 1942 w Wülzburgu^[1][2][3]) – czeski kompozytor i pianista pochodzenia niemieckiego.

Życiorys

W latach 1904–1906 uczył się w konserwatorium w Pradze u Jindřicha Kaana i przez krótki czas u Josefa Jiránka^[1]. Następnie w latach 1906–1908 kontynuował naukę w Wiedniu u Williego Therna^[1]. Od 1908 do 1910 roku uczył się w konserwatorium w Lipsku u Roberta Teichmüllera (fortepian) i Maxa Regera (fortepian)^[1]. Od 1911 do 1914 roku studiował w konserwatorium w Kolonii u Fritza Steinbacha (kompozycja i dyrygentura), Ewalda Sträßera i Lazzaro Uzielliego^[1]. Już podczas studiów otrzymał wyróżnienia za działalność pianistyczną^[1].

Po wybuchu I wojny światowej zmobilizowany do wojska, służył 4 lata w armii austro-węgierskiej^[1]. Po zakończeniu wojny mieszkał w Dreźnie, Saarbrücken i Berlinie^[1]. Obracał się w kręgach artystycznych, przyjaźnił się z George’em Groszem^[1]. W 1923 roku wrócił do Pragi, gdzie prowadził działalność koncertową^[1] i uczył gry na fortepianie, w latach 1929–1931 wykładał w konserwatorium^[2]. W latach 30. zainteresował się ideologią komunistyczną, w 1933 roku odwiedził Związek Radziecki^[1]. W latach 1933–1935 pracownik radia praskiego^[1]. Po wybuchu II wojny światowej znalazł się bez środków do życia, próbował przedostać się do ZSRR lub na zachód^[1]. Po ataku Niemiec na ZSRR w 1941 roku został aresztowany i zesłany do obozu koncentracyjnego w Wülzburgu w Bawarii, gdzie zmarł na gruźlicę^[1][2].

Był dalekim kuzynem Juliusa Schulhoffa^[2].

Twórczość

We wczesnym okresie twórczości znajdował się pod wpływem muzyki romantycznej (Robert Schumann, Johannes Brahms, Antonín Dvořák, Edvard Grieg)^[1]. W okresie studiów w Niemczech poznał twórczość Regera, Straussa, Skriabina i Debussy’ego, wychodząc poza system dur-moll (modalizmy, współbrzmienia dysonansowe)^[1]. Podczas pobytu w Berlinie, pod wpływem znajomości z dadaistami i ekspresjonistami, zaczął się posługiwać atonalnym językiem muzycznym^[1]. W tym czasie zainteresował się także jazzem^[1][2]. Po powrocie do Czech zaczął tworzyć w stylistyce neoklasycznej, podejmując się klasycznych gatunków muzycznych (symfonia, koncert) i operując klasyczną orkiestracją^[1]. Interesował się także muzyką mikrotonową, był cenionym wykonawcą na fortepianie ćwierćtonowym^[3]. W latach 30. w utworach Schulhoffa pojawiły się odniesienia do ideologii komunistycznej^[1][2].

Ważniejsze kompozycje

(na podstawie materiałów źródłowych^[1][2])

Przypisy