Erwin Więckowski

Erwin Emil Janusz Więckowski
Ilustracja
pułkownik dyplomowany piechoty pułkownik dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia

31 maja 1894
Wiedeń

Data i miejsce śmierci

19 grudnia 1975
Toronto

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png Armia Austro-Węgier
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie
Poland badge.jpg Polskie Siły Zbrojne

Formacja

Orzełek legionowy.svg Legiony Polskie

Jednostki

25 Dywizja Piechoty
36 Pułk Piechoty Legii Akademickiej
DOK I
DOK VII

Stanowiska

szef sztabu dywizji piechoty
dowódca pułku piechoty
szef sztabu okręgu korpusu
zastępca dowódcy okręgu korpusu
pomocnik dowódcy okręgu korpusu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Późniejsza praca

Prezydent Miasta Poznania

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Niepodległości Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920-1941, czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Złoty Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Erwin Emil Juliusz Więckowski (ur. 31 maja 1894 w Wiedniu, zm. 19 grudnia 1975 w Toronto) – pułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej, prezydent Poznania, I-wiceprezes Zarządu Okręgu Poznań Związku Legionistów Polskich w 1936 roku[1].

Życiorys

Erwin Więckowski urodził się 31 maja 1894 roku w Wiedniu, w rodzinie Ferdynanda i Eugenii z Bartschów. Był starszym bratem pułkownika SG Mieczysława Nicefora (1895–1926). W 1912 roku złożył maturę w gimnazjum w Jarosławiu.

W czasie I wojny światowej walczył w 4 pułku piechoty Legionów. We wrześniu 1921, po ukończeniu I Kursu Normalnego Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, przydzielony został do dowództwa 25 Dywizji Piechoty w Kaliszu na stanowisko szefa sztabu. 14 stycznia 1925 roku został przydzielony do Inspektoratu Armii Nr 3 w Toruniu na stanowisko I referenta[2]. 23 października tego roku został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie na stanowisko szefa sztabu[3].

Erwin Więckowski (19341937)

W czasie przewrotu majowego 1926 roku opowiedział się po stronie Józefa Piłsudskiego[4]. 31 marca 1927 roku został przeniesiony do 36 pułku piechoty Legii Akademickiej w Warszawie na stanowisko dowódcy pułku[5]. Obowiązki dowódcy pułku przyjął 13 kwietnia 1927 roku od pułkownika Kazimierza Sawickiego[6]. 12 marca 1929 roku został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z równoczesnym przeniesieniem służbowym do dyspozycji I wiceministra spraw wojskowych i zachowaniem dotychczasowego dodatku służbowego[7]. 4 czerwca 1930 roku został mianowany zastępcą dowódcy Okręgu Korpusu Nr VII w Poznaniu[8][9]. Po zlikwidowaniu stanowiska zastępcy dowódcy okręgu korpusu objął funkcję pomocnika dowódcy OK VII, a następnie pomocnika dowódcy OK VII do spraw uzupełnień[10]. Z dniem 30 września 1934 roku został zwolniony ze stanowiska pomocnika dowódcy OK VII do spraw uzupełnień i przeniesiony w stan nieczynny bez poborów[11][12]. 30 września 1937 roku został przeniesiony w stan spoczynku.

Będąc w stanie nieczynnym został powołany na stanowisko komisarycznego prezydenta Poznania. Pod koniec 1937 roku zrezygnował z tego stanowiska i został dyrektorem finansowym Zakładów im. H. Cegielskiego.

We wrześniu 1939 roku ewakuował się z dyrekcją tych zakładów przez Rumunię do Francji, gdzie pracował w komisji kwalifikacyjnej legii oficerskiej, a potem w administracji Polskich Sił Zbrojnych. Po upadku Francji trafił do Wielkiej Brytanii, gdzie nadal pełnił wiele odpowiedzialnych funkcji w Wojsku Polskim. 31 grudnia 1942 roku został przeniesiony z Brygady Szkolnej do Dowództwa I Korpusu Pancerno-Motorowego na stanowisko kwatermistrza[13].

W latach 1943–1945 był szefem sztabu I Korpusu Polskiego. Po demobilizacji ukończył Polski Wydział Prawa Uniwersytetu w Oksfordzie, a w roku 1953 przeniósł się z rodziną do Kanady. Po śmierci został na własne życzenie pochowany na cmentarzu parafii św. Wojciecha w Poznaniu. Miał córkę i dwóch synów, jeden z nich - Jerzy pracował w Kanadzie jako inżynier energetyki jądrowej.

Awanse

  • chorąży – 5 listopada 1914
  • podporucznik – 20 sierpnia 1915
  • porucznik – 1 listopada 1916
  • podpułkownik – 3 maja 1922 zweryfikowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 165. lokatą w korpusie oficerów piechoty
  • pułkownik – 1 grudnia 1924 ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 33. lokatą w korpusie oficerów piechoty

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. Związek Legionistów Polskich: 1936-1938 r.: sprawozdanie Zarządu Głównego Związku Legionistów Polskich, Warszawa 1938, s. 79.
  2. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 14 stycznia 1925 roku, s. 18.
  3. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 110 z 23 października 1925 roku, s. 590.
  4. Antoni Czubiński, Przewrót majowy 1926 roku, Warszawa 1989, s. 164.
  5. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 31 marca 1927 roku, s. 98.
  6. Pożegnanie dowódcy 36 pp. „Polska Zbrojna”. 102, s. 2, 1927-04-13. Warszawa. 
  7. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 89.
  8. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 199.
  9. Lista oficerów dyplomowanych (stan z dnia 15 kwietnia 1931 roku), Sztab Główny, Drukarnia Sztabu Generalnego, Warszawa 1931, s. 3.
  10. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 15, 471.
  11. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 254, 278.
  12. Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Dodatek bezpłatny dla prenumeratorów „Przeglądu Piechoty”, Warszawa 1935, s. 3.
  13. Rozkazy dzienne 1943 ↓, s. 9.
  14. M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 592 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
  15. M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  16. M.P. z 1928 r. nr 111, poz. 176 „za zasługi na polu organizacji i wyszkolenia wojska”.
  17. Odznaczenia orderem Polonia Restituta. „Kurier Warszawski”. Nr 134, s. 16, 15 maja 1928. 
  18. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 14 kwietnia 1922 roku, s. 315.
  19. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
  20. M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 469 „za zasługi na polu gospodarczym”.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

PL Epolet plk.svg
Naramiennik pułkownika Wojska Polskiego (1919-39).
Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.

It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.

After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
Poland badge.jpg
Poland badge. Second World War period Polish Army (post-1939 Free Polish Army) shoulder title.
Orzełek legionowy.svg
Orzełek legionowy
Erwin Więckowski (-1932).jpg
Erwin Więckowski (-1932)