Erysiphe heraclei

Erysiphe heraclei

Erysiphe heraclei na barszczu zwyczajnym
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	workowce
Klasa	patyczniaki
Rząd	tocznikowce
Rodzina	mączniakowate
Rodzaj	mączniak
Gatunek	Erysiphe heraclei
Nazwa systematyczna
Erysiphe heraclei DC. Fl. Franç., Edn 3 (Paris) 6: 107 (1815)

Grzybnia na górnej stronie liścia barszczu zwyczajnego

Erysiphe heraclei DC. – gatunek grzybów należący do rodziny mączniakowatych (Erysiphaceae)^[1]. Pasożyt rozwijający się na licznych gatunkach roślin z rodziny selerowatych^[2]. Wywołuje u nich chorobę o nazwie mączniak prawdziwy baldaszkowatych^[3].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Erysiphe, Erysiphaceae, Helotiales, Leotiomycetidae, Leotiomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi^[1].

Synonimów nazwy naukowej ma około 50. Niektóre z nich^[4]:

• Alphitomorpha heraclei (DC.) Wallr. 1819
• Erysiphe communis var. umbelliferarum (Lév.) de Bary 1896
• Erysiphe umbelliferarum (Lév.) de Bary 1870
• Ischnochaeta heraclei (DC.) Sawada 1951

Morfologia

Grzyb mikroskopijny. Grzybnia rozwija się głównie na powierzchni liści, łodyg i kwiatostanów roślin, do wnętrza tkanek zapuszcza tylko ssawki. Wygląda jak mączysty nalot i jest w zależności od stopnia rozwoju gęsta, zwarta, lub rozproszona, rzadka. Strzępki mają szerokość (2,5–) 4–5 (–10) μm. Konidiofory proste, cylindryczne, do kolanek mają długość 20–35 (–45) × 8,5–10 (–11) μm. Przycistki faliste. Konidia oddzielają się pojedynczo. Mają cylindryczny kształt i rozmiar 25–45 (–50) × 12–21 μm. Klejstotecja o kształcie nieregularnego wieloboku i średnicy 80–120 μm. Przyczepki występują w dolnej ich części w zmiennej liczbie. Często są gęsto stłoczone i splątane ze strzępkami grzybni. Mają średnicę (3) 4–8 (–10) μm, a długość od (0,25-) 0,5–1,5 (–2) długości klejstotecjum. Są podobne do strzępek grzybni, mają cienką i gładką ścianę i podzielone są przegrodami. W stanie dojrzałym mają barwę od żółtej do brązowej, są proste lub rozgałęzione jak koralowce. Worki o rozmiarach 40–75 (–85) × 30–45 (–50) μm. W jednym worku powstaje zazwyczaj od 3 do 5 askospor, wyjątkowo 2 lub 6. Askospory elipsoidalne, duże, o rozmiarach 18–30 × 10–16 μm^[5].

Występowanie

Jest szeroko rozprzestrzeniony w Europie i Azji. Występuje także w Ameryce Południowej (Chile, Argentyna) i Północnej (USA), Afryce Środkowej i Północnej (Sudan, Etiopia, Zjednoczone Emiraty Arabskie, Tanzania, Egipt, Maroko) i na Nowej Zelandii^[6][5]. W Polsce jest pospolity^[2].

Rozwija się na następujących rodzajach roślin: Aegopodium, Aethusa, Ainsworthia, Ammi, Anethum, Angelica, Anisum, Anthriscus, Apium, Archangelica, Arracacia, Astrodaucus, Athamantha, Aulacospermum, Berrula, Bowlesia, Bunium, Bupleurum, Cachrys, Carum, Caucalis, Centella, Chaerophyllum, Chaetosciadium, Cicuta, Cnidium, Conioselinum, Conium, Coriandrum, Cuminum, Daucus, Dorema, Drusa, Dystenia, Elaeoselinum, Eryngium, Falcaria, Ferula, Foeniculum, Gorlenkianthes, Heracleum, Hippomarathrum, Iberis, Imperatoria, Laser, Laserpitium, Levisticum, Libanotis, Ligusticum, Myrrhis, Oenanthe, Orlaya, Ostericum, Osmorhiza, Pastinaca, Petroselinum, Peucedanum, Phloiodocarpus, Physospermum, Pimpinella, Pleurospermum, Rhabdosciadium, Ridolfia, Scaligera, Scandix, Schrenkia, Selinum, Silaum, Silaus, Siler, Sium, Smyrnium, Synelcosciadium, Thapsia, Torylium, Torilis, Trachymene, Trinium, Turgenia, Zizia^[5].

Przypisy