Es-dur

Znaki chromatyczne w tonacji Es-dur

Diagram akordu Es-dur dla gitary

Es-dur – gama durowa, której toniką jest es. Składa się z dźwięków: es, f, g, as, b, c, d.

Pokrewną jej molową tonacją paralelną jest c-moll^[1], jednoimienną molową – es-moll.

Es-dur to także akord, zbudowany z pierwszego (es), trzeciego (g) i piątego (b) stopnia gamy Es-dur.

Znane dzieła w tonacji Es-dur:

• Ludwig van Beethoven – III Symfonia Eroica, V Koncert fortepianowy
• Wolfgang Amadeus Mozart – XXXIX symfonia (KV 543), XXII koncert fortepianowy (KV 482)
• Gustav Mahler – VIII Symfonia
• Ferenc Liszt – I Koncert fortepianowy
• Fryderyk Chopin – Walc op. 18 Grande Valse Brillante
• Johann Sebastian Bach – Preludium i fuga Es-dur

Zobacz też

• Pokrewieństwo tonacji
• Skala durowa
• Znaki przykluczowe

Przypisy

Linki zewnętrzne

• E♭ major scale (ang.). W: WolframAlpha Computational Knowledge Engine [on-line]. Wolfram Alpha LLC — A Wolfram Research Company. [dostęp 2018-07-07].
• E♭ major chord (ang.). W: WolframAlpha Computational Knowledge Engine [on-line]. Wolfram Alpha LLC — A Wolfram Research Company. [dostęp 2018-07-07].

Koło kwintowe

(c) I, Bostaf, CC-BY-SA-3.0 Deses=C C His=C gisis=a a heses=a Asas G e fes Eses D h ces Heses A fis ges Fes E cis des Ces H gis as Ges Fis dis es Des Cis ais b As Gis eis f Es Dis his c B Ais fisis g F Eis cisis d

W czerwonym pierścieniu znajdują się nazwy tonacji durowych, w zielonym – molowych. Teoretycznie istniejące, ale niestosowane w praktyce tonacje enharmoniczne zapisane są drobną czcionką. W zewnętrznym szarym pierścieniu pokazane są odpowiadające danej gamie znaki przykluczowe.