Eskorbuto

Eskorbuto

Juanma Suárez
Rok założenia	1980
Rok rozwiązania	1999
Pochodzenie	Bilbao
Gatunek	punk rock
Wydawnictwo	Spansuls Twins Discos Suicidas
Strona internetowa

Eskorbuto – hiszpański zespół punkrockowy.

Historia

Założony został w 1980 na obrzeżach Bilbao – w slumsach Margen Izquierda (Kraj Basków) przez: wokalistę/basistę Juanmę Suáreza i wokalistę/gitarzystę Iosu Expósito. Silne osobowości muzyków (zwłaszcza Expósito), ich nihilistyczna postawa oraz chwytliwe kompozycje spowodowały, że jeszcze przed dokonaniem jakichkolwiek nagrań grupa zyskała uznanie publiczności zarówno w Kraju Basków jak i w pozostałej części Hiszpanii^[1]. Debiutanckie nagrania w postaci singla "Mucha policía, poca diversión" ukazały się w 1983. Rok później muzycy nagrali cztery utwory, które ukazały się na splicie dzielonym z zespołem R.I.P.^[2].

Pierwszy album Eskizofrenia został nagrany przy pomocy automatu perkusyjnego i wydany w 1984 – w czasie, gdy wokół członków zespołu narosło wiele kontrowersji (m.in. aresztowania, kłopoty z cenzurą), które tylko przysporzyły im popularności^[1].

W 1986 ukazały się trzy wydawnictwa: kaseta magnetofonowa Ya no quedan más cojones, Eskorbuto a las elecciones – zawierająca 6 utworów^[2], drugi album studyjny pt. Anti Todo (w przeciwieństwie do swojego poprzednika nagrany z "żywymi" bębnami) – zawiera bardziej dopracowane utwory i przez wiele osób uważany jest za najlepszy w karierze zespołu oraz nagrania koncertowe Impuesto revolucionario^[1].

W 1987 po wydaniu płyty Los demenciales chicos acelerados popularność Eskorbuto zaczęła stopniowo słabnąć i kolejne albumy Las mas macabras de las vidas (1988) oraz Demasiados enemigos... (1991) nie zdołały jej przywrócić^[1].

31 maja 1992 w wyniku przedawkowania heroiny w wieku 32 lat zmarł Expósito (jego bratankiem jest piłkarz Unai Expósito^[3]). 8 października tego samego roku zmarł na AIDS Suárez (miał 30 lat). Po śmierci Expósito i Suáreza perkusista Pako Galán grający z nimi od 1982 zdecydował działać dalej pod nazwą Eskorbuto. Z różnymi muzykami nagrał jeszcze 3 albumy studyjne: Aki no keda ni dios (1994), Kalaña (1996) oraz Dekadencia (1998)^[2]. W 1999 grupa zakończyła działalność.

Muzycy

Główni członkowie

• Juanma Suárez (właśc. Juan Manuel Suárez Fernández) – śpiew, gitara basowa (1980–1992)
• Iosu Expósito (właśc. Jesús María Expósito López) – śpiew, gitara (1980–1992)
• Pako Galán (właśc. Paco Francisco Galán) – perkusja, śpiew (1982–1999)

Pozostali członkowie

• Rafael "Kañas" Moriel – perkusja (1980)
• Layky – gitara basowa (1980–1981)
• Seni – gitara basowa (1982)
• Gugu – perkusja (1981–1982)
• Garlopa – gitara (1993–1999).
• Urko Igartiburu – śpiew, gitara (1993–1995).
• Iñaki "Gato" – śpiew, gitara basowa (1993–1995), gitara (1991).
• Sergio – śpiew (1995–1999).
• Alí – gitara basowa (1995–1999).
• Miguel – gitara basowa (1995–1999)

Dyskografia

Albumy studyjne

• Eskizofrenia (1984)
• Anti Todo (1986)
• Ya no quedan más cojones, Eskorbuto a las elecciones (1986) (kaseta magnetofonowa)
• Los demenciales chicos acelerados (1987)
• Las mas macabras de las vidas (1988)
• Demasiados enemigos... (1991)
• Aki no keda ni dios (1994)
• Kalaña (1996)
• Dekadencia (1998)

Albumy koncertowe

• Impuesto revolucionario (1986)

Single

• "Mucha policía, poca diversión" (1983) – utwory: "Mucha policía, poca diversión", "Enterrado vivo" i "Mi degeneración"
• "Eskorbuto al parlamento" (1986) – utwory: "Ya no quedan mas cojones Eskorbuto a las elecciones" i "La sangre, los polvos, los muertos"
• "Los demenciales chicos acelerados" (1987) – utwory: "Paz primero la guerra", "Los demenciales chicos acelerados" i "No es facil"

Splity

• Zona especial norte (1984) – split z zespołem R.I.P.

Przypisy