Estanislao Esteban Karlic
| Kardynał prezbiter | |||
 (c) ELONCE Paraná, CC BY 3.0 | |||
| |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |||
| Arcybiskup Parany | |||
| Okres sprawowania | 1986–2003 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Prezbiterat | 8 grudnia 1954 | ||
| Nominacja biskupia | 6 czerwca 1977 | ||
| Sakra biskupia | 15 sierpnia 1977 | ||
| Kreacja kardynalska | 24 listopada 2007 | ||
| Kościół tytularny | Beata Maria Vergine Addolorata a piazza Buenos Aires | ||
| Data konsekracji | 15 sierpnia 1977 | ||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||||||||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | Cándido Rubiolo | ||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
Estanislao Esteban Karlic (ur. 7 lutego 1926 w Olivie) – argentyński duchowny katolicki, kardynał, emerytowany arcybiskup Parany.
Życiorys
Urodził się w rodzinie chorwackich emigrantów. Skończył kolegium Montserrat w Cordobie. Od młodości był członkiem argentyńskiej Akcji Katolickiej. W 1947 wstąpił do seminarium w Cordobie. Rok później wyjechał do Rzymu, gdzie studiował filozofię i teologię na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim.
Święcenia kapłańskie otrzymał w Rzymie 8 grudnia 1954. W latach 1955–1963 uczył w seminarium w Cordobie. W 1965 uzyskał doktorat na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim. Wykładał na Wydziale Teologii w Buenos Aires i na Katolickim Uniwersytecie w Cordobie.
6 czerwca 1977 został mianowany biskupem tytularnym Castrum i biskupem pomocniczym w Cordobie. Sakrę biskupią przyjął 15 sierpnia.
19 stycznia 1983 został koadiutorem w Paranie i administratorem apostolskim sede plena. 1 kwietnia 1986 objął urząd arcybiskupa.
W 1987 Jan Paweł II mianował go członkiem komitetu redakcyjnego Katechizmu Kościoła Katolickiego. W latach 1996–2002 był przewodniczącym Konferencji Episkopatu Argentyny.
Reprezentował argentyński episkopat na Konferencji Episkopatu Ameryki Łacińskiej i Karaibów w Puebli (1979) oraz na Synodzie Biskupów o pojednaniu i pokucie (1983). Był konsultorem Papieskiej Komisji ds. Ameryki Łacińskiej (1989–2000), relatorem na IV Konferencji Ogólnej Episkopatu Ameryki Łacińskiej i Karaibów w Santo Domingo (1992), przewodniczącym Komisji ds. Papieskiego Kolegium Latynoamerykańskiego (1992–1994).
W 1997 Jan Paweł II mianował go specjalnym sekretarzem Specjalnego Zgromadzenia Synodu Biskupów poświęconego Ameryce.
27 maja 2004 otrzymał doktorat honoris causa Papieskiego Katolickiego Uniwersytetu Santa María de los Buenos Aires.
Na konsystorzu z dnia 24 listopada 2007, z nominacji Benedykta XVI, został włączony do grona kardynałów prezbiterów z tytułem Beata Maria Vergine Addolorata a piazza Buenos Aires.
Bibliografia
- Sylwetka kardynała w słowniku biograficznym Salvadora Mirandy
- Estanislao Esteban Karlic w bazie catholic-hierarchy.org (ang.)
Liczba purpuratów wynosi 207 zaś uprawnionych do udziału w Konklawe wynosi 116
Media użyte na tej stronie
(c) I, SajoR, CC BY-SA 2.5
Generic template for coat of arms of a cardinal.
Indications: The file contains various forms of shields, processional crosses and palliums to choose, only visible when lowered and opens with Inkscape.
(c) ELONCE Paraná, CC BY 3.0
Cardeal Estanislao Esteban Karlic celebrando seus 93 anos de idade.
(c) I, SajoR, CC BY-SA 2.5
Coat of arms of Argentine Cardinal Estanislao Esteban Karlic, Archbishop Emeritus of Paraná.
Source: