Esteban Cambiasso

Esteban Cambiasso

Pełne imię i nazwisko	Esteban Matías Cambiasso Deleau
Data i miejsce urodzenia	18 sierpnia 1980 Buenos Aires
Wzrost	177 cm
Pozycja	pomocnik
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1995–1996 Argentinos Juniors 0 (0) 1996–2002 Real Madryt B 42 (4) 1998–2001 → Independiente (wyp.) 98 (13) 2001–2002 → River Plate (wyp.) 36 (12) 2002–2004 Real Madryt 41 (0) 2004–2014 Inter Mediolan 315 (41) 2014–2015 Leicester City 31 (5) 2015–2017 Olympiakos SFP 28 (2) W sumie: 591 (77)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1995  Argentyna U-17 9 (1) 1996–1999  Argentyna U-20 26 (3) 2000  Argentyna U-23 7 (1) 2000–2011  Argentyna 52 (5) W sumie: 94 (10)
Dorobek medalowy
Copa América srebro Wenezuela 2007 Puchar Konfederacji srebro Niemcy 2005

Esteban Matías Cambiasso Deleau (ur. 18 sierpnia 1980 w Buenos Aires) – argentyński piłkarz występujący na pozycji defensywnego pomocnika lub środkowego obrońcy, wielokrotny reprezentant Argentyny. Zdobyte 23 tytuły czynią z niego drugiego najbardziej utytułowanego argentyńskiego piłkarza w historii.

Kariera klubowa

Lata juniorskie

Cambiasso rozpoczynał karierę w klubie ze stolicy Argentyny, Argentinos Juniors. W wieku zaledwie 15 lat został wypatrzony przez skautów Realu Madryt, który zapłacił za niego 2 mln dolarów. Jego krótka przygoda z rezerwami Królewskich zakończyła się powrotem do ligi argentyńskiej, w której zadebiutował 15 sierpnia 1998 w barwach Independiente w meczu z Newell's Old Boys. Na wypożyczeniu w zespole Diablos Rojos spędził 3 lata w trakcie których rozegrał 97 meczów ligowych i zdobył 14 bramek. W 2001 Real zmienił miejsce wypożyczenia Cuchu, który stał się piłkarzem River Plate. Z drużyną Millonarios został mistrzem kraju w sezonie zamknięcia (Torneo Clausura).

Real Madryt

Do Madrytu powrócił jako doświadczony zawodnik. Debiut w zespole Los Blancos przypadł na ligowe spotkanie z Espanyolem rozegrane 2 września 2002 r.

Cambiasso pomógł klubowi wygrać Puchar Interkontynentalny w 2002 i Superpuchar Hiszpanii w 2004 oraz zdobyć mistrzostwo kraju w 2003. W lipcu 2004 r. zdecydował się podpisać umowę z Interem, gdyż wygasł mu kontrakt z Królewskimi, którzy nie mieli zamiaru go przedłużać. Los Blancos uznali bowiem, że Cuchu nie spełnia wymogu "galaktyczności". W okresie gry dla Realu zagrał w 41 meczach Primera Division.

Inter

Cambiasso zadebiutował w zespole Nerazzurrich 11 sierpnia w meczu 3 rundy eliminacji do Ligi Mistrzów z FC Basel. 3 października strzelił swego pierwszego gola w barwach Mediolańczyków we spotkaniu z Romą. W 2005, występując w parze z Juanem Sebastiánem Verónem w pomocy Interu zdobył Puchar Włoch. Osiągnięcie to powtórzył w roku 2006, po finale z AS Roma (3:1), w którym zdobył pierwszego gola oraz w 2010 i 2011. W 2006, 2007, 2008, 2009 i 2010 Cambiasso zdobył z Interem mistrzostwo Włoch. 11 maja 2006 zdobył imponującą bramkę w meczu rewanżowym finału Pucharu Włoch z AS Roma. 9 września 2006 zaliczył kapitalny występ z Fiorentiną (3:2) strzelając dwie bramki i asystując przy trzeciej. 7 listopada 2007 w meczu Champions League z CSKA Moskwa dwukrotnie pokonał bramkarza rywala^[1]. Podczas derbów Mediolanu 23 grudnia 2007 rozstrzygnął losy spotkania zdobywając bramkę na 2:1 dla Interu^[2]. W sezonie 2008/09 na skutek kontuzji stoperów Interu został przekwalifikowany na pozycję środkowego obrońcy, a z zadań tych wywiązywał się dobrze. Przez pierwszą część tego sezonu Cambiasso był bardzo widoczny, zwłaszcza w destrukcji. W drugiej części zabrakło mu sił na ciągłe bieganie za przeciwnikami, za to strzelił wszystkie swoje bramki. Jego wpływ na grę zespołu był jednak mniejszy niż sezon wcześniej^[3].23 marca 2009 przedłużył umowę z Interem do czerwca 2014 r. z tytułu której otrzymuje rocznie 4 mln euro^[4]. W pierwszym meczu 1/8 LM z Chelsea F.C. w 2010 ustalił wynik spotkania na 2:1, a bramkę tę uznaje za swą najważniejszą^[5]. 24 listopada 2010 trafił zwycięską bramkę w pucharowym meczu z FC Twente (1:0). 9 stycznia 2011 w starciu z Catanią zdobył 2 bramki. 8 maja 2011 zaliczył w meczu z Fiorentiną 300 oficjalny występ dla Nerazzurrich i 30 trafienie. 10 grudnia wobec dyskwalifikacji Javiera Zanettiego był kapitanem Interu w meczu z Violą. Po remisie 2-2 w Mediolanie 4 marca 2012 także z Catanią zakrył twarz ręcznikiem, ponieważ płakał z powodu gwizdów kibiców, które rozległy się na stadionie, gdy schodził z boiska^[6]. 30 marca 2013 r. otrzymał w meczu z Juventusem pierwszą w karierze czerwoną kartkę za faul na Sebastianie Giovinco^[7]. Obecnie zawodnik Leicester City.

Kariera reprezentacyjna

W reprezentacji Argentyny U-20 występował na Młodzieżowych Mistrzostwach Świata 1997 w Malezji, gdzie zdobył wraz z kadrą tytuł mistrzowski po finale z Urugwajem. W kolejnych Młodzieżowych Mistrzostwach Świata rozgrywanych w 1999 był kapitanem zespołu. W pierwszej drużynie seniorów zadebiutował 20 grudnia 2000 roku w meczu przeciwko Meksykowi, wygranym 2:0. Wystąpił razem z reprezentacją Argentyna na Copa America 2004 z którego wrócił ze srebrnym medalem. W 2005 zapisał na swoim koncie srebrny medal Pucharu Konfederacji w Niemczech. W 2006 znalazł się w kadrze Jose Pekermana na Mistrzostwa Świata, na których zdobył bramkę w drugim meczu grupowym przeciwko Serbii i Czarnogórze, wygranym 6:0. Akcja po której padła bramka przeszła do historii, gdyż Albicelestes wymienili w jej trakcie 24 podania. Udział Cuchu dobiegł końca po ćwierćfinałowym meczu z Niemcami, który zakończył się konkursem rzutów karnych w którym Cambiasso nie strzelił ostatniej jedenastki. Za kadencji Diega Maradony został powołany zaledwie jeden raz - na mecz z Hiszpanią (14 listopada 2009). 12 maja 2010 selekcjoner ogłosił skład kadry na Mistrzostwa Świata w RPA w którym zabrakło Cuchu, co spowodowało liczne kontrowersje^[8]. Po mundialu powrócił do kadry. Do czasu rozegranego 7 lipca 2011 r. meczu z Kolumbią rozegrał dla Albicelestes 52 spotkania i strzelił 5 bramek.

Styl gry

Jego podstawową pozycją jest defensywny pomocnik, ale potrafi także zagrać na środku obrony. Posiada mocne uderzenie z dystansu, potrafi udanie rozpocząć akcję ofensywną oraz ją wykończyć^[9]. Argentyńczyk to środkowy, scalający drużynę piłkarz.

Życie prywatne

Cambiasso od czwartego do jedenastego roku życia uczęszczał do szkoły sportowej, gdzie zgłębiał tajniki koszykówki. Przez kilka lat Esteban dzielił czas pomiędzy koszykówkę i futbol (w poniedziałki, środy i piątki Cuchu grał w piłkę, wtorki i czwartki poświęcał na koszykówkę), ale z początku nie cierpiał piłki, jednak matka i pierwszy trener przekonali chłopca, że sobie radzi, nie warto marnować talentu. Gdy jednak przyszło do wyboru dyscypliny, na którą ma postawić, wbrew oczekiwaniom rodziców, wybrał piłkę^[10]. Jego ojciec był koszykarzem, a brat Nicolás Cambiasso jest bramkarzem. Cambiasso był wcześniej żonaty. Ze związku tego ma córkę Victorię (ur. 22 listopada 2008 r.)^[11]. 24 września 2013 przyszło na świat drugie dziecko piłkarz - Dante, którego matką jest żona Claudia^[12][13]. Posiada włoski paszport, gdyż jego przodkowie wywodzili się z Serra Rico we włoskiej Ligurii skąd jego praprapradziadek Francasco Cambiaso wyemigrował w XIX w. do Argentyny. Drugie "s" w nazwisku pojawiło się, aby nadać mu hiszpańskie brzmienie. Razem z Javierem Zanettim prowadzi fundację Leoni di Potrero pomagającą trenerom szkolącym małe dzieci.

Ulubionym piłkarzem Cambiasso jest Diego Maradona,a sportowcem Michael Jordan^[14]. W wolnym czasie Cambiasso lubi rozwiązywać krzyżówki, oglądać film “Obłędny rycerz”. Ulubionym zespołem Cuchu jest “Los Rodriguez” (argentyński rock lat 90.), wśród napojów wybiera najczęściej wodę gazowaną, a w restauracji Buenos Aires zamawia kurę duszoną w soku pomarańczowym i winie. Jego słabością jest przywiązanie do gier komputerowych^[15]. Wzorem dla niego jest Fernando Redondo^[16]. Jest człowiekiem rozsądnym i bezpretensjonalnym. Cuchu jest skrótem od imienia chudej i siwej postaci telewizyjnej, Cuchuflito. W Argentynie otrzymał również drugi pseudonim – „Jajko w bułce”. Podobno z powodu zamiłowania do tej potrawy, gdyż uwielbiał kanapki z jajkiem. Prawdopodobniej jednak z chęci noszenia długich włosów, wtedy jeszcze nie zaczął łysieć, na głowie-jaju miał „skorupę” z białych włosów^[15].

Sukcesy

Fiesta po zdobyciu scudetto w 2008

Klubowe

River Plate

• Clausura 2002

Real Madryt

• Mistrzostwo Hiszpanii: 2003
• Puchar Interkontynentalny: 2002
• Superpuchar Europy: 2002
• Superpuchar Hiszpanii: 2002

Inter Mediolan

• Liga Mistrzów: 2010
• Mistrzostwo Włoch (5): 2006, 2007, 2008, 2009, 2010
• Puchar Włoch (4): 2005, 2006, 2010, 2011
• Superpuchar Włoch (4): 2005, 2006, 2008, 2010
• Klubowe Mistrzostwo Świata: 2010

Reprezentacyjne

• Młodzieżowe Mistrzostwo Ameryki Południowej U-20: 1997, 1999
• Młodzieżowe Mistrzostwo Świata U-20: 1997
• Copa America 2007: srebro

Indywidualne

• Golden Pirate: 2006
• Jedenastka roku Serie A według "La Gazzetta dello Sport": 2007^[17]
• Jedenastka sezonu Serie A według Goal.com: 2008/2009^[18]

Statystyki

Klubowe

Klub	Sezon	Kraj	Rozgrywki	Mecze	Bramki	Asysty
Argentinos Juniors	1995/1996	Argentyna	Primera División	0	0	0
Real Madryt Castilla	1996/1997	Hiszpania	Segunda División	8	0
	1997/1998		Segunda División B	34	4
	Razem			42	4	-
Independiente	1998/1999	Argentyna	Primera División	27	3
	1999/2000			35	6
	2000/2001			35	5
	Razem			97	14	-
River Plate	2001/2002			37	12
Real Madryt	2002/2003	Hiszpania	Primera Division	24	0
	2003/2004			17	0	0
	Razem			41	0	-
Inter Mediolan	2004/2005	Włochy	Serie A	30	2	0
	2005/2006			34	5	0
	2006/2007			21	3	3
	2007/2008			33	6	2
	2008/2009			35	4	3
	2009/2010			30	3	2
	2010/2011			30	7	0
	2011/2012			37	4	2
	2012/2013			33	3	5
	2013/2014			3	0	0
	Razem			286	37	17
Leicester City	2014/2015	Anglia	Premier League	30	4	0
	Łącznie w argentyńskej Primera Division			135	26	-
Ogółem				'533	71	17

Reprezentacyjne

Cambiasso przed meczem Argentyny z Portugalią

Lp	Data	Miejsce	Rywal	Wynik	Rozgrywki	Minuty
1	20 grudnia 2000	Los Angeles Memorial Coliseum, Los Angeles	Meksyk	2:0	mecz towarzyski	90
2	12 lutego 2003	Amsterdam ArenA, Amsterdam	Holandia	0:1	mecz towarzyski	16
3	30 kwietnia 2003	Stadion 11 Czerwca, Trypolis	Libia	3:1	mecz towarzyski	90
4	8 czerwca 2003	Stadion Nagai, Osaka	Japonia	4:1	Kirin Cup	90
5	11 czerwca 2003	Seul World Cup Stadium, Seul	Korea Południowa	1:0	mecz towarzyski	90
6	15 listopada 2003	Estadio Monumental, Buenos Aires	Boliwia	3:0	eliminacje do MŚ 2006	2
7	28 kwietnia 2004	Stade Mohamed V, Casablanca	Maroko	1:0	mecz towarzyski	90
8	9 października 2004	Estadio Monumental, Buenos Aires	Urugwaj	4:2	eliminacje do MŚ 2006	90
9	13 października 2004	Estadio Nacional de Chile, Santiago de Chile	Chile	0:0	eliminacje do MŚ 2006	90
10	17 listopada 2004	Estadio Monumental, Buenos Aires	Wenezuela	3:2	eliminacje do MŚ 2006	78
11	9 lutego 2005	ESPRIT arena, Düsseldorf	Niemcy	2:2	mecz towarzyski	45
12	26 marca 2005	Estadio Hernando Siles, La Paz	Boliwia	2:1	eliminacje do MŚ 2006	90
13	30 marca 2005	Estadio Monumental, Buenos Aires	Kolumbia	1:0	eliminacje do MŚ 2006	90
14	4 czerwca 2005	Estadio Olímpico Atahualpa, Quito	Ekwador	0:2	eliminacje do MŚ 2006	90
15	18 czerwca 2005	Frankenstadion, Norymberga	Australia	4:2	Puchar Konfederacji 2005	24
16	21 czerwca 2005	Frankenstadion, Norymberga	Niemcy	2:2	Puchar Konfederacji 2005	90
17	26 czerwca 2005	AWD-Arena, Hanower	Meksyk	1:0	Puchar Konfederacji 2005	120
18	29 czerwca 2005	Commerzbank-Arena, Frankfurt nad Menem	Brazylia	1:4	Puchar Konfederacji 2005	55
19	3 września 2005	Estadio Defensores del Chaco, Asunción	Paragwaj	0:1	eliminacje do MŚ 2006	90
20	12 listopada 2005	Stade de Genève, Genewa	Anglia	2:3	mecz towarzyski	90
21	1 marca 2006	St. Jakob-Park, Bazylea	Chorwacja	2:3	mecz towarzyski	90
22	30 maja 2006	Stadio Arechi, Salerno	Angola	2:0	mecz towarzyski	78
23	10 czerwca 2006	AOL Arena, Hamburg	Wybrzeże Kości Słoniowej	2:1	MŚ 2006	90
24	16 czerwca 2006	Veltins Arena, Gelsenkirchen	Serbia i Czarnogóra	6:0	MŚ 2006	73
25	21 czerwca 2006	Commerzbank-Arena, Frankfurt nad Menem	Holandia	0:0	MŚ 2006	90
26	24 czerwca 2006	Red Bull Arena, Lipsk	Meksyk	2:1	MŚ 2006	75
27	30 czerwca 2006	Stadion Olimpijski, Berlin	Niemcy	1:1 (4:2 k.)	MŚ 2006	18
28	7 lutego 2007	Stade de France, Saint-Denis	Francja	1:0	mecz towarzyski	90
29	2 czerwca 2007	St. Jakob-Park, Bazylea	Szwajcaria	1:1	mecz towarzyski	90
30	5 czerwca 2007	Nou Camp, Barcelona	Algieria	4:3	mecz towarzyski	90
31	28 czerwca 2007	Estadio José Encarnación Pachencho Romero, Maracaibo	Stany Zjednoczone	4:1	Copa America 2007	57
32	2 lipca 2007	Estadio José Encarnación Pachencho Romero, Maracaibo	Kolumbia	4:2	Copa America 2007	90
33	5 lipca 2007	Estadio Metropolitano de Fútbol de Lara, Barquisimeto	Paragwaj	1:0	Copa America 2007	66
34	8 lipca 2007	Estadio Metropolitano de Fútbol de Lara, Barquisimeto	Peru	4:0	Copa America 2007	82
35	11 lipca 2007	Estadio Polideportivo Cachamay, Puerto Ordaz	Meksyk	3:0	Copa America 2007	90
36	15 lipca 2007	Estadio José Encarnación Pachencho Romero, Maracaibo	Brazylia	0:3	Copa America 2007	58
37	13 października 2007	Estadio Monumental, Buenos Aires	Chile	2:0	eliminacje do MŚ 2010	90
38	16 października 2007	Estadio José Encarnación Pachencho Romero, Maracaibo	Wenezuela	2:0	eliminacje do MŚ 2010	90
39	17 listopada 2007	Estadio Monumental, Buenos Aires	Boliwia	3:0	eliminacje do MŚ 2010	67
40	20 listopada 2007	Estadio El Campín, Bogota	Kolumbia	1:2	eliminacje do MŚ 2010	74
41	20 sierpnia 2008	Stadion Dynama Mińsk, Mińsk	Białoruś	0:0	mecz towarzyski	90
42	6 września 2008	Estadio Monumental, Buenos Aires	Paragwaj	1:1	eliminacje do MŚ 2010	90
43	10 września 2008	Estadio Monumental, Lima	Peru	1:1	eliminacje do MŚ 2010	86
44	11 października 2008	Estadio Monumental, Buenos Aires	Urugwaj	2:1	eliminacje do MŚ 2010	90
45	15 października 2008	Estadio Nacional de Chile, Santiago de Chile	Chile	0:1	eliminacje do MŚ 2010	82
46	14 listopada 2009	Estadio Vicente Calderón, Madryt	Hiszpania	1:2	mecz towarzyski	15
47	7 września 2010	Estadio Monumental, Buenos Aires	Hiszpania	4:1	mecz towarzyski	90
48	8 października 2010	Saitama Stadium, Saitama	Japonia	0:1	mecz towarzyski	45
49	9 lutego 2011	Stade de Genève, Genewa	Portugalia	1:2	mecz towarzyski	77
50	26 marca 2011	MetLife Stadium, East Rutherford	Stany Zjednoczone	1:1	mecz towarzyski	74
51	1 lipca 2011	Estadio Ciudad de La Plata, La Plata	Boliwia	1:1	Copa America 2011	45
52	6 lipca 2011	Estadio Brigadier General Estanislao López, Santa Fe	Kolumbia	0:0	Copa America 2011	60

Bramki

#	Data	Miejsce	Przeciwnik	Bramka na	Wynik	Rozgrywki
1.	21 czerwca 2005	Frankenstadion, Norymberga, Niemcy	Niemcy	2 – 2	2 – 2	Puchar Konfederacji 2005
2.	16 czerwca 2006	WM Stadion Gelsenkirchen, Gelsenkirchen, Niemcy	Serbia i Czarnogóra	2 – 0	6 – 0	Mistrzostwa Świata 2006
3.	5 czerwca 2007	Camp Nou, Barcelona, Hiszpania	Algieria	3 – 2	4 – 3	mecz towarzyski
4.	10 września 2008	Estadio Monumental, Lima, Peru	Peru	1 – 0	1 – 1	eliminacje do MŚ 2010
5.	26 marca 2011	MetLife Stadium, East Rutherford, USA	Stany Zjednoczone	1 – 0	1 – 1	mecz towarzyski

Przypisy

Linki zewnętrzne

• E. Cambiasso, [w:] baza Soccerway (zawodnicy) [online] [dostęp 2021-01-02] .
• Esteban Cambiasso w bazie Soccerbase (ang.)
• Esteban Cambiasso w bazie National Football Teams (ang.)
• Profil na soccernet.espn.go.com
• Strona piłkarza