Estera Markin

Estera (Esfir) Markin (ur. 22 października 1903 w Warszawie, zm. 1942 w Treblince) – polska psycholożka.

Życiorys

Jej rodzicami byli Chaim i Chasia z domu Maniewicz[1][2]. Ukończyła prywatne gimnazjum Cecylii Goldman-Landauowej w 1921 roku, następnie studiowała psychologię i filozofię na Uniwersytecie Warszawskim. Od kwietnia 1928 roku była nieetatową asystentką w Zakładzie Psychologii Doświadczalnej kierowanym przez Władysława Witwickiego. W 1929 roku obroniła pracę doktorską Eksperymentalne badania nad fantazją[3].

Podczas II wojny światowej przesiedlona do getta warszawskiego. Z ramienia Centrali Towarzystw Opieki nad Sierotami (CENTOSu) zajmowała się pomocą dzieciom żydowskim[4]. Została wywieziona do obozu zagłady w Treblince. Według świadectwa jej brata złożonego w Jad Waszem, zginęła w 1942 roku[1].

Nie założyła rodziny.

Wybrane prace

Przypisy

  1. a b http://yvng.yadvashem.org/nameDetails.html?language=en&itemId=447381&ind=6
  2. Wirtualny Cmentarz, cemetery.jewish.org.pl [dostęp 2017-11-18] (pol.).
  3. Teresa Rzepa: Markin (Markinówna) Estera (Esfir). W: Słownik psychologów polskich. Elwira Kosnarewicz, Teresa Rzepa, Ryszard Stachowski (red.). Poznań: Instytut Psychologii UAM, 1992, s. 144-145. OCLC 834052536.
  4. Basia Temkin-Bermanowa: Dziennik z podziemia. Warszawa: ŻIH, 2000 s. 81