Estera Wodnar

Estera Wodnar
Data urodzenia

9 sierpnia 1912

Data i miejsce śmierci

23 października 1993
Warszawa, Polska

Miejsce spoczynku

cmentarz żydowski
w Warszawie

Zawód, zajęcie

reżyser teatralna

Małżeństwo

Mieczysław Wodnar

Grób Estery i Mieczysława Wodnarów na cmentarzu żydowskim w Warszawie

Estera Wodnar, także Estera Wodnarowa (ur. 9 sierpnia 1912, zm. 23 października 1993 w Warszawie) – polska reżyser teatralna żydowskiego pochodzenia.

Przed drugą wojną światową była słuchaczką wydziału reżyserii Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej. Działała także w amatorskich teatrach robotniczych. Po wybuchu wojny pracowała jako spikerka sekcji polskiej radzieckiego radia w Saratowie i żołnierzem 1 Dywizji im. Tadeusza Kościuszki[1].

W 1974 roku wydała książkę Polskie sceny robotnicze 1918-1939. Wybór dokumentów i relacji. Jest pochowana obok męża Mieczysława (1909-2001) na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej w Warszawie (kwatera 2)[2].

Kariera

Asystent reżysera

Teatr Ateneum w Warszawie

  • 1955: Neapol - miasto milionerów
  • 1955: Chatterton

Teatr Narodowy im. Wojska Polskiego w Warszawie

  • 1951: Odezwa na murze
  • 1949: Jegor Bułyczow i inni

Teatr Nowy w Warszawie

  • 1949: Zemsta nietoperza
  • 1949: Tu mówi Tajmyr

Teatr Wojska Polskiego w Łodzi

Teatr Wojska Polskiego w Lublinie

Teatr I Dywizji WP im. Kościuszki

  • 1944: Śluby panieńskie

Reżyser

Teatr Telewizji

  • 1954: Długi język. Bezbronna istota. Chirurgia[3]
  • 1954: Humoreski

Przypisy

  1. ↑ Estera Wodnar w bazie Filmweb
  2. ↑ Grób Estery Wodnar w bazie danych Cmentarza Żydowskiego przy ul. Okopowej w Warszawie
  3. ↑ Długi język. Bezbronna istota. Chirurgia w bazie filmpolski.pl

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie