Esznunna
Esznunna – starożytne miasto-państwo w Mezopotamii; obecnie stanowisko archeologiczne Tall Asmar[1] w Iraku, niedaleko Bagdadu, nad rzeką Dijalą.
Historia
Od końca III tys. p.n.e. Esznunna stanowiła największe miasto i zarazem stolicę całego regionu (zwanego wówczas Warum). W XXI w. p.n.e. wchodziła w skład imperium III dynastii z Ur. Wraz z jego upadkiem odzyskała niezależność - w 2027 r. p.n.e. (chronologia średnia) niejaki Szu-ilija objął tu tron i przyjął tytuł „króla potężnego, króla kraju Warum, sługi boga Tiszpaka”. Do pozycji hegemona doszła Esznunna ok. roku 1860 p.n.e., za sprawą założyciela nowej amoryckiej dynastii - Ibal-pi-Ela I, któremu przejściowo udało się stworzyć rozległe państwo, obejmujące dużą część północnej i środkowej Mezopotamii. W latach panowania Hammurabiego (1792-1750 r. p.n.e.) była jednym z głównych ośrodków rywalizujących z Babilonem o władzę nad Mezopotamią. Zwycięsko wyszedł z tej walki Hammurabi, któremu udało się pokonać armię Esznunny i w 38 roku swego panowania (1757 r. p.n.e.) zdobyć i zburzyć to miasto.
Prace wykopaliskowe
W czasie wykopalisk amerykańskiej ekspedycji w latach 1930-1936 odkryto w ruinach świątyni figurki wotywne. W Esznunnie zlokalizowano ruiny pałacu namiestnika z III dynastii z Ur, ruiny innych świątyń, domy mieszkalne.
Bardziej znani władcy
- Szu-ilija (koniec XXI w. p.n.e.)
- Bilalama (1 połowa XX w. p.n.e.)
- Ibal-pi-El I (połowa XIX w. p.n.e.)
- Naram-Sin (2 połowa XIX w. p.n.e.)
- Ibal-pi-El II (1 połowa XVIII w. p.n.e.)
Przypisy
- ↑ zapis nazwy stanowiska według Komisji standaryzacji nazw geograficznych poza granicami Polski, w: Nazewnictwo Geograficzne Świata, zeszyt 2 (Bliski Wschód), Warszawa 2004, s. 44.
Bibliografia
- Marek Stępień, Kodeks Hammurabiego, Wydawnictwo ALFA, Warszawa 2000, s. 9-34 i 151, ISBN 83-7179-192-5.
Media użyte na tej stronie
Autor: Rosemaniakos z Bejing (hometown), Licencja: CC BY-SA 2.0
Original caption from photographer "Rosemaniakos" on Flickr:
- Votive figure
- Standing male worshiper, 2750-2600 B.C. (!!!)
Mesopotamia, Eshnunna (modern Tell Asmar) Alabaster (gypsum), shell, black limestone, bitumen; H. 29.5 cm Fletcher Fund, 1940 (40.156)
- In Mesopotamia gods were thought to be physically present in the materials and experiences of daily life. Enlil, considered the most powerful Mesopotamian god during most of the third millennium B.C., was a "raging storm" or "wild bull," while the goddess Inanna reappeared in different guises as the morning and evening star. Deities literally inhabited their cult statues after they had been animated by the proper rituals, and fragments of worn statues were preserved within the walls of the temple.
- This standing figure, with clasped hands and a wide-eyed gaze, is a worshiper. It was placed in the "Square Temple" at Tell Asmar, perhaps dedicated to the god Abu, in order to pray perpetually on behalf of the person it represented. For humans equally were considered to be physically present in their statues. Similar statues were sometimes inscribed with the names of rulers and their families.
Autor: MapMaster, Licencja: CC BY-SA 3.0
Mapa Babilonii Hammurabiego, pokazująca rozwój terytorialny od jego wstąpienia na tron w 1792 p.n.e. do śmierci w 1750 p.n.e. To jest polska wersja mapy stworzonej przez użytkownika MapMaster.