Trois Nouvelles Études

Okładka wydania Trois Nouvelles Études z 1844

Trois Nouvelles Études – trzy etiudy na fortepian skomponowane przez Fryderyka Chopina w 1839 r.^[1][2][3] na potrzeby publikacji Méthode des méthodes Françoisa-Josepha Fétisa i Ignaz Moscheles. Zbiór został wydany przez Maurice’a Schlesingera^[1] w 1840 r.^[1][2] Wbrew źródłom traktującym Trois Nouvelles Études jako opus pośmiertne^[4], utwory nie posiadają numeracji opusowej^[2][3][4][5]. Były to ostatnie etiudy napisane przez Chopina^[6], różniące się stylistycznie od jego poprzednich (op. 10 i op. 25)^[7].

Historia

Udzielanie lekcji było podstawą dochodów Chopina, a pisanie utworów dydaktycznych przez pianistów-kompozytorów nie było w tym czasie rzadkością^[8]. Fétis pozytywnie recenzował pierwszy koncert Chopina w Paryżu, zagrany w Salle Pleyel 26 lutego 1832 r.: „w utworach pana Chopina są oznaki odnowienia form, co może z czasem wywrzeć duży wpływ na ten rodzaj sztuki”^[9]. Jako dyrektor brukselskiego konserwatorium, Fétis przygotował wiele materiałów dydaktycznych. Méthode des méthodes miało być pierwotnie pierwszą z trzech jego kolejnych książek (obok metody na skrzypce i dla śpiewaków)^[10].

Ukazanie się metody na fortepian Fétisa i Moschelesa zapowiadane było już w 1837 r. Prócz etiud Chopina skomponowanych jesienią 1839 r.^[4], w Metodzie znalazło się łącznie 18 utworów napisanych specjalnie na ten cel przez pianistów-wirtuozów takich jak m.in. Felix Mendelssohn-Bartholdy, Sigismund Thalberg, Ferenc Liszt, Adolf von Henselt, Stephen Heller i Julius Benedict^[11].

Autograf edycyjny etiud przechowywany jest w kolekcji Anne-Marie Boutroux de Ferrà w Valldemossie (komplet od 1968 r.^[12]). Rękopis zawiera znaki sztycharskie^[13]. Zdaniem Arthura Hedley, który był przez pewien czas właścicielem rękopisów^[12], karta tytułowa została spisana przez Moschelesa^[13].

Charakterystyka

Etiuda f-moll

Początek etiudy nr 1

Początek etiudy nr 3

Początek etiudy nr 2

Utwór w tonacji f-moll, w tempie andantino; metrum 2/2 z triolami w partii prawej ręki^[14].

Autograf roboczy utworu uważany był za zaginiony; brak było także informacji o istnieniu jego reprodukcji. Przechowywany był w Londynie, a następnie w Lewes przez spadkobierców Juliana Fontany. Narodowy Instytut Fryderyka Chopina zakupił rękopis podczas licytacji w domu aukcyjnym Sotheby’s w Londynie 3 grudnia 2008 r.^[15]

16 czerwca 1841 r. incipit etiudy (do części taktu 15) wpisany został przez Chopina w albumie Jean-Pierre Dantana^[16]. 8 grudnia 1841 r. incipit (do taktu 23)^[17] wpisany został przez Chopina w albumie Jenny Vény^[18]. Wiadomo również o autografie inciptu (do taktu 21) wpisanym przez Chopina 12 maja 1841 r. w albumie o nieznanym miejscu przechowywania^[19].

Etiuda As-dur

Utwór w tonacji As-dur, w tempie allegretto; metrum 2/4 z triolami w partii prawej ręki^[20].

Etiuda Des-dur

Utwór w tonacji Des-dur, w tempie allegretto. Głównym problemem technicznym etiudy jest artykulacja w partii prawej ręki: melodia grana legato oraz niższy głos grany staccato. W utworze partia lewej ręki realizuje partię w metrum 3/4, prawej zaś w metrum zbliżonym do 6/8^[21].

Przypisy

Bibliografia

• Elaine Brody, Jan Larue. Trois Nouvelles Etudes. „The Musical Quarterly”. 72 (1), s. 1–15, 1986. Oxford University Press. (ang.). 
• AdamA. Zamoyski AdamA., Chopin, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1985, ISBN 83-06-01234-8, OCLC 15507867 .
• JarosławJ. Iwaszkiewicz JarosławJ., Chopin, wyd. 5, Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1983, ISBN 83-224-0196-5, OCLC 12058331 .
• Bronisław EdwardB.E. Sydow Bronisław EdwardB.E., Dzieło Chopina, [w:] Almanach Chopinowski, Warszawa: Czytelnik, 1949, OCLC 7209197 .
• Józef MichałJ.M. Chomiński Józef MichałJ.M., Chopin, Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1978, OCLC 462214174 .

Linki zewnętrzne

• 3 Nouvelles études Fryderyka Chopina – nuty dostępne w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project
• Méthode des méthodes op. 98 Ignaza Moscheles – nuty dostępne w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project
• Fragment autorgrafu Etiudy f-moll na stronie Chopin.nifc.pl