Etiuda op. 25 nr 9 (Chopin)

Etiuda Ges-dur op. 25 nr 9 – dziewiąta z drugiego zbioru Etiud Fryderyka Chopina. Została skomponowana na fortepian w 1832. Podobnie jak pozostałe etiudy w tym zbiorze dedykowana jest hrabinie Marii d'Agoult, kochance Franza Liszta (à Madame la Comtesse d'Agoult)^[1]. Nazywana jest Motylem^[2].

	Twelve Grand Etudes Opus 25, G Flat Major W wykonaniu Marthy Goldstein na fortepianie Érard z 1851 Etiuda Ges-dur op. 25 nr 9 W wykonaniu Romualda Greissa na fortepianie marki Budynowicz z 1850. Nagranie z koncertu w filharmonii w Zabrzu.
Problem z odtwarzaniem tych plików? Zobacz strony pomocy.

Jest to najkrótsza spośród 24 etiud zebranych w ramach opus 25, jej wykonanie trwa poniżej minuty – jeśli grana jest we właściwym tempie, co jednak nastręcza wykonawcom sporych trudności^[1][2]. Pod względem struktury utwór przypomina Etiudę op. 25 nr 4, choć melodia obu różni się znacząco^[1]. Motyw trzech następujących po sobie w staccato oktaw pojawiający się w pierwszych taktach utworu, przewija się w dalszej części blisko stukrotnie, w różnych tonacjach i rejestrach^[2].

Jednym z najbardziej znanych jej wykonawców był Ignacy Jan Paderewski^[2]. Leopold Godowski połączył etiudę op. 25 nr 9 z Etiudą na czarnych klawiszach (op. 10 nr 5) w jeden utwór^[2]. W swoich utworach wykorzystują ją także muzycy jazzowi^[2].

Kilka pierwszych taktów Etiudy

Zobacz też

• Lista dzieł Fryderyka Chopina

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Incypity etiud Chopina