Etnolekt
Etnolekt – odmiana językowa (lekt[1]) właściwa dla wyodrębnionej grupy etnicznej[2], postrzegana jako wyznacznik jej tożsamości[3]. Stanowi zbiór bardzo zbliżonych do siebie idiolektów[4]. W ścisłej klasyfikacji lingwistycznej etnolekt może odpowiadać takim jednostkom, jak: gwara (poddialekt), dialekt, zespół dialektów, język czy też kompleks językowy[3].
W językoznawstwie polskim termin „etnolekt” znajduje szczególne zastosowanie w przypadkach, gdy dokładne określenie statusu danego bytu językowego (jako dialektu lub odrębnego języka) byłoby kwestią sporną[5].
W innym znaczeniu etnolekt to odmiana języka dominującego właściwa dla pewnej grupy mniejszościowej, wykazująca wpływy języka pierwotniego używanego przez tę społeczność (substrat językowy)[6][7]. Przykładem tak pojmowanego etnolektu jest czeszczyzna używana przez społeczność romską, kumulująca właściwości języka słowackiego oraz języka romskiego[6].
Przykłady
Przykłady etnolektów, których przynależność budzi kontrowersje:
- meglenorumuński
- śląski – według prof. Jolanty Tambor[8]
- helleńskie – etnolekty, uznawane także za odmiany języka greckiego
- chińskie
- serbski i chorwacki[9]
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Juan Manuel Hernández-Campoy, Sociolinguistic Styles, John Wiley & Sons, 2016 (Language in Society), s. 37, ISBN 978-1-118-73773-6 (ang.).
- ↑ Edward Breza, Ewolucja poglądów na status językowy kaszubszczyzny, 8 lutego 2005 [dostęp 2019-04-19] .
- ↑ a b Tomasz Wicherkiewicz, Ginące języki, etniczność, tożsamość i polityka, [w:] Nicole Nau i inni red., Języki w niebezpieczeństwie: księga wiedzy, wyd. 1, Poznań: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza, 2016, s. 105–106, DOI: 10.14746/9788394719845, ISBN 978-83-947198-4-5 .
- ↑ Bronisław Jakubowski , Język czy dialekt?, „Wiedza i Życie”, 4, 1999 [zarchiwizowane z adresu 2019-09-15] .
- ↑ Alfred Franciszek Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, wyd. 1, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, s. 10, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 (pol.).
- ↑ a b Jiří Nekvapil , Marek Nekula, ETNOLEKT, [w:] Petr Karlík, Marek Nekula, Jana Pleskalová (red.), Nový encyklopedický slovník češtiny, 2017 (cz.).
- ↑ Michael Clyne, Lingua Franca and Ethnolects in Europe and Beyond, „Sociolinguistica”, 14 (1), 2000 (ang.).
- ↑ Śląski wśród języków świata – Katowice, Naszemiasto.pl, 20 czerwca 2008 [dostęp 2018-12-31] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-22] .
- ↑ Anna Kozłowska, Języki świata i problemy ich opisu, Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego, s. 20 .