|
|
| Nazewnictwo |
|---|
| | Nomenklatura systematyczna (IUPAC) | 2-(etyloamino)-1-fenylopropan-1-on | | Inne nazwy i oznaczenia | | ETH-CAT, N-etylokatynon, 2-etyloaminopropiofenon, etylopropion |
|
| Ogólne informacje |
| Wzór sumaryczny | C11H15NO |
| Masa molowa | 177,24 g/mol |
| Wygląd | białe ciało stałe[1] |
| Identyfikacja |
| Numer CAS | 51553-17-4 |
| PubChem | 458519 |
|
| InChI |
|---|
InChI=1S/C11H15NO/c1-3-12-9(2)11(13)10-7-5-4-6-8-10/h4-9,12H,3H2,1-2H3 | | InChIKey | LYMHIBZGTAPASQ-UHFFFAOYSA-N |
|
|
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) |
|
| Klasyfikacja medyczna |
| Legalność w Polsce | substancja psychotropowa grupy I-P |
| Uwagi terapeutyczne |
|---|
| | Drogi podawania | doustnie, donosowo |
|
Etylokatynon, ETH-CAT – organiczny związek chemiczny, substancja psychoaktywna z grupy stymulantów, należąca do pochodnych fenyloetyloaminy, amfetaminy i katynonu. Jest to aktywny metabolit dietylokatynonu i jest w pełni odpowiedzialny za jego efekty. ETH-CAT został zidentyfikowany jako składnik tzw. „party pills”[2] i wraz z mefedronem odnotowano jego sprzedaż w australijskim mieście Cairns pod nazwą „ecstasy”[3][4].
Farmakologia
Działanie etylokatynonu po raz pierwszy zostało poznane wraz z działaniem innych psychostymulantów w pracy Rothmana i Baumanna z 2006 roku. Dwie główne drogi jego oddziaływania na organizm to średnio aktywne uwalnianie noradrenaliny (EC50 = 99,3 nM) i stosunkowo słaba inhibicja wychwytu zwrotnego dopaminy (Ki = 1,014 nM)[5].
Ponieważ dietylokatynon wydaje się być nieaktywnym prolekiem, a aktywny staje się dopiero po przekształceniu do etylokatynonu[5], wydaje się być również sensowne, że w organizmie należy oczekiwać, że po jego przyjęciu ulegnie on N-dealkilowaniu do katynonu, który aktywniej uwalnia dopaminę. Jednakże w przeciwieństwie do dietylokatynonu, etylokatynon nie jest „właściwym” prolekiem, ponieważ jest już aktywny sam w sobie.
Przypisy
- ↑ a b Ethcathinone Hydrochloride. EU Safety Data Sheet, LGC [dostęp 2017-11-30] [zarchiwizowane z adresu 2014-02-03] (ang.).
- ↑ A. Camilleri, M.R. Johnston, M. Brennan, S. Davis i inni. Chemical analysis of four capsules containing the controlled substance analogues 4-methylmethcathinone, 2-fluoromethamphetamine, α-phthalimidopropiophenone and N-ethylcathinone. „Forensic Science International”. 197 (1–3), s. 59–66, 2010. DOI: 10.1016/j.forsciint.2009.12.048. PMID: 20074881.
- ↑ Killer pills hit Cairns (ang.).
- ↑ Police warn of potentially fatal 'fake ecstasy' (ang.).
- ↑ a b R.B. Rothman, M.H. Baumann. Therapeutic potential of monoamine transporter substrates. „Current Topics in Medicinal Chemistry”. 6 (17), s. 1845–1859, 2006. DOI: 10.2174/156802606778249766. PMID: 17017961 (ang.).
