Eufrozyna opolska

Eufrozyna opolska
księżna kujawska i pomorska
Dane biograficzne
DynastiaPiastowie
Data urodzeniamiędzy 1228 a 1230
Data śmierci4 listopada zap. 1292
Miejsce spoczynkuzap. kościół dominikanów w Brześciu Kujawskim
OjciecKazimierz I opolski
MatkaWiola
MążKazimierz I kujawski
DzieciWładysław I Łokietek
Kazimierz II łęczycki
Siemowit dobrzyński
Eufemia kujawska
MążMściwoj II

Eufrozyna opolska (ur. między 1228 a 1230, zm. 4 listopada zap. 1292) – księżna kujawska, a następnie pomorska z dynastii Piastów, córka księcia opolsko-raciborskiego Kazimierza I i Wioli.

Życiorys

Między 1257 a 1259[1] wyszła za mąż za księcia kujawskiego Kazimierza I. Eufrozyna urodziła swemu mężowi czworo dzieci:

Według opisu Kroniki wielkopolskiej w 1261, chcąc zapewnić następstwo w księstwie swoim synom, próbowała otruć pasierbów, synów Kazimierza z poprzedniego małżeństwa: Leszka Czarnego i Ziemomysła, co stało się przyczyną ich buntu[2]. Po śmierci męża, zmarłego 14 grudnia 1267 Eufrozyna objęła rządy regencyjne w dzielnicach, które przypadły w spadku jej nieletnim synom.

Prawdopodobnie pod koniec września lub krótko po 20 października 1275[3], być może w Świeciu[3], Eufrozyna wyszła ponownie za mąż za księcia gdańskiego Mściwoja II. Drugie małżeństwo Eufrozyny było bezpotomne. Najprawdopodobniej z powodu złych stosunków małżeńskich Mściwoj zaczął zdradzać Eufrozynę. Istnieje teza, jakoby jedną z kochanek Mściwoja była jego kuzynka Gertruda Samborówna[4]. Następną nałożnicą Mściwoja została Sulisława, mniszka z klasztoru premonstratensek w Słupsku. Przed 13 maja 1288 doszło do rozwodu Mściwoja i Eufrozyny[5].

Po rozwodzie z mężem Eufrozyna zamieszkała u synów na Kujawach. Zmarła 4 listopada, najprawdopodobniej w 1292 i została pochowana w Brześciu Kujawskim, zapewne w kościele dominikanów[6].

Przypisy

  1. K. Jasiński, Rodowód Piastów małopolskich i kujawskich, Poznań – Wrocław 2001, s. 63.
  2. O. Balzer, Genealogia Piastów, Kraków 2005, s. 522.
  3. a b E. Rymar, Rodowód książąt pomorskich, Szczecin 2005, s. 269.
  4. Hipotezę tę wysunął Błażej Śliwiński (zob. E. Rymar, Rodowód książąt pomorskich, Szczecin 2005, s. 270).
  5. E. Rymar, Rodowód książąt pomorskich, Szczecin 2005, s. 270.
  6. K. Jasiński, Rodowód Piastów małopolskich i kujawskich, Poznań – Wrocław 2001, s. 64.

Bibliografia

  • Oswald Balzer, Genealogia Piastów, Jan Tęgowski, Kraków: Wydawnictwo Avalon, 2005, s. 522–526, ISBN 83-918497-0-8, OCLC 836274542.
  • Jasiński K., Rodowód Piastów śląskich, wyd. II, Wydawnictwo Avalon, Kraków 2007, ​ISBN 978-83-60448-28-1​, s. 513–515.
  • Jasiński K., Rodowód Piastów małopolskich i kujawskich, Wydawnictwo Historyczne, Poznań – Wrocław 2001, ​ISBN 83-913563-5-3​, s. 63–65.
  • Edward Rymar, Rodowód książąt pomorskich, Szczecin: Książnica Pomorska, 2005, s. 269–270, ISBN 83-87879-50-9, OCLC 69296056.