Eugen Bönsch

Eugen Bönsch

16 zwycięstw
kapitan
Data i miejsce urodzenia	1 maja 1897 Gross-Aupa, Austro-Węgry
Data i miejsce śmierci	24 lipca 1951 Ehrwald Austria
Przebieg służby
Siły zbrojne	K.u.k. Luftfahrtruppen Luftwaffe
Jednostki	Flek 8, Flik 51J
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa, II wojna światowa
Późniejsza praca	właściciel zajazdu
Odznaczenia

Eugen Bönsch (ur. 1 maja 1897, zm. 24 lipca 1951) – as myśliwski austriackiego w I wojnie światowej z 16 potwierdzonymi zwycięstwami powietrznymi. Zdobywca zaszczytnego tytułu Balloon Buster.

Życiorys

Od 1915 roku służył Królewsko Cesarskich Siłach Powietrznych K.u.k. Luftfahrtruppen. Od początku 1917 roku służył we Flek 8 w Wiener Neustadt, gdzie przeszedł szkolenie z pilotażu. Od sierpnia 1917 roku został przydzielony do eskadry myśliwskiej Flik 51J. Latał na samolocie Albatros D.III. Razem z jednostką przez cały czas wojny walczył na froncie włoskim. Pierwsze zwycięstwo powietrzne odniósł w okolicach Monte San Gabriele we Włoszech 1 września 1917 roku. Do końca działań wojennych zestrzelił łącznie 10 samolotów i 6 balonów obserwacyjnych. Tuż przed zakończeniem I wojny światowej Eugen Bönsch został zestrzelony prawdopodobnie przez włoskiego asa Flaminia Aveta. Bönsch wyskoczył z palącego się samolotu i szczęśliwie wylądował przy pomocy spadochronu.

Po zakończeniu wojny był właścicielem zajazdu w Czechosłowacji. Po wybuchu II wojny światowej został wcielony do Luftwaffe i służył w stopniu kapitan w bazie lotniczej w Oschatz w Saksonii.

Eugen Bönsch był trzykrotnie odznaczony Złotym Medalem Waleczności.

Eugen Bönsch był jednym z tylko dwóch austro-węgierskich pilotów, którzy zdobyli tytuł Balloon Buster. Drugim z jednym mniej zestrzelonym balonem obserwacyjnym był Godwin Brumowski – as numer jeden Austro-Węgier.

Bibliografia

• Jon Guttman: Balloon-Busting Aces of World War 1. Wielka Brytania: Osprey Publishing, 2005, s. 96. ISBN 978-1-84176-877-9. (ang.).

Linki zewnętrzne

• The Aerodrome: Eugen Bönsch (lista zwycięstw). [dostęp 2009-06-06]. (ang.).
• Daty przyznania Złotego Medalu za Odwagę [1]