Eugen Ray
| |||||||||||||
 (c) Bundesarchiv, Bild 183-S0827-0046 / CC-BY-SA 3.0 Eugen Ray (z prawej) | |||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | 26 lipca 1957 Gebstedt | ||||||||||||
| Data i miejsce śmierci | 18 stycznia 1986 Lipsk | ||||||||||||
| Wzrost | 182 cm | ||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
Eugen Ray (ur. 26 lipca 1957 w Gebstedt, zm. 18 stycznia 1986 w Lipsku[1]) – niemiecki lekkoatleta, sprinter, dwukrotny wicemistrz Europy z 1978. W czasie swojej kariery reprezentował Niemiecką Republikę Demokratyczną.
Zwyciężył w biegu na 100 metrów i w sztafecie 4 × 100 metrów w finale pucharu Europy w 1977 w Helsinkach[2][3], a w zawodach pucharu świata w 1977 w Düsseldorfie zajął 2. miejsce zarówno w biegu na 100 metrów, jak i w sztafecie 4 × 100 metrów, a także 4. miejsce w biegu na 200 metrów[4].
Zdobył srebrne medale w biegu na 100 metrów (przegrał z Pietro Menneą z Włoch, a wyprzedził Wołodymyra Ihnatenko ze Związku Radzieckiego) oraz w sztafecie 4 × 100 metrów (która biegła w składzie: Manfred Kokot, Ray, Olaf Prenzler i Alexander Thieme) na mistrzostwach Europy w 1978 w Pradze[5]. Zajął 5. miejsce w sztafecie 4 × 100 metrów (w składzie: Sören Schlegel, Ray, Bernhard Hoff i Thomas Munkelt) na igrzyskach olimpijskich w 1980 w Moskwie, a w biegu na 100 metrów odpadł w półfinale[1].
Był mistrzem NRD w biegu na 100 metrów w 1977, 1978 i 1980[6]. W hali był mistrzem NRD w 1976 w biegu na 100 metrów, w 1978 w biegu na 60 metrów i biegu na 100 jardów oraz wicemistrzem w 1976 w biegu na 50 metrów[7][8].
Trzykrotnie poprawiał rekord NRD w biegu na 100 metrów do wyniku 10,12 s (13 sierpnia 1977 w Helsinkach), raz w biegu na 200 metrów czasem 20,37 s (7 sierpnia 1977 w Dreźnie) i raz w sztafecie 4 × 100 metrów rezultatem 38,57 s (3 września 1977 w Düsseldorfie)[9]. Były to również najlepsze wyniki w jego karierze[10].
Pracował w Volkspolizei. Zginął w wypadku drogowym podczas zderzenia z innym samochodem, gdy jechał wezwany do innego wypadku[1].
Jego żona Marlies Kanthak była znaną sportsmenką, specjalistką strzelectwa sportowego, mistrzynią świata w tej dyscyplinie i olimpijką[1].
Przypisy
- ↑ a b c d Eugen Ray, olympedia.org [dostęp 2020-08-05] (ang.).
- ↑ European Cup A Final and Super League (Men) (ang.). GBRAthletics. [dostęp 2019-11-19].
- ↑ Zbigniew Łojewski, Tadeusz Wołejko: Osiągnięcia polskiej lekkiej atletyki w 40-leciu PRL. Mecze międzypaństwowe I reprezentacji Polski seniorów - mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 1984, s. 264–265.
- ↑ 1st IAAF/VTB Bank Continental Cup IAAF Statistics Handbook Split 2010, IAAF, s. 23, 25, 53 [dostęp 2019-11-19] [zarchiwizowane z adresu 2012-10-26] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook, European Athletics, s. 553, 557–558 [dostęp 2019-11-19] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ Leichtathletik – DDR – Meisterschaften (100m – Herren), Sport-Komplett.de [dostęp 2019-11-19] (niem.).
- ↑ Leichtathletik – DDR – Hallen – Meisterschaften (50–55–60m – Herren), Sport-Komplett.de [dostęp 2019-11-19] (niem.).
- ↑ Leichtathletik – DDR – Hallen – Meisterschaften (100y–100m – Herren), Sport-Komplett.de [dostęp 2019-11-19] (niem.).
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 14, 22 i 189.
- ↑ Eugen RAY, worldathletics.org [dostęp 2019-11-19] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports – . This is an unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
(c) Bundesarchiv, Bild 183-S0827-0046 / CC-BY-SA 3.0
