Eugenia Łoch

Eugenia Łoch
Data i miejsce urodzenia

10 listopada 1926
Dębica

Data i miejsce śmierci

7 sierpnia 2019
Lublin

Profesor nauk humanistycznych
Specjalność: filologia polska
Alma Mater

Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Krakowie

Uczelnia

Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie

Okres zatrudn.

1977–2001

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej

Eugenia Łoch (ur. 10 listopada 1926 w Dębicy, zm. 7 sierpnia 2019 w Lublinie[1][2]) – polska naukowiec i polityk, posłanka na Sejm PRL, prof. dr hab. nauk filologicznych.

Życiorys

Córka Jana i Ewy[1]. W czasie okupacji niemieckiej uczyła się w szkole handlowej i uczęszczała na kursy tajnego nauczania. W 1947 zdała maturę w Gimnazjum im. Króla Władysława Jagiełły w Dębicy[3]. Ukończyła studia polonistyczno-historyczne w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie. W 1968 obroniła pracę doktorską pt. Twórczość nowelistyczna Ignacego Maciejowskiego-Sewera na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego (promotor: prof. Jan Nowakowski), zaś stopień doktora habilitowanego uzyskała w 1978 na podstawie rozprawy: Pierwiastki mityczne w opowiadaniach Jarosława Iwaszkiewicza. Geneza i funkcja. Tytuł profesorski otrzymała w 1990.

Była pracownikiem naukowym Wydziału Filologicznego Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Rzeszowie. Od 1971 do 1973 pełniła funkcję prodziekana Wydziału Humanistycznego tej uczelni. W 1977 przeniosła się do Lublina, gdzie została przyjęta na etat docenta w Zakładzie Literatury Pozytywizmu i Młodej Polski Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Od 1982 do 1984 była prodziekanem Wydziału Humanistycznego tego uniwersytetu, a w latach 1989–1992 kierowała Instytutem Filologii Polskiej UMCS. Przez wiele lat współpracowała naukowo z licznymi ośrodkami zagranicznymi, m.in. wygłaszając referaty i wykłady[3].

Należała do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, pełniła mandat posła na Sejm PRL VI kadencji (1972–1976), wybrana z okręgu 64 (Rzeszów). Zasiadała w sejmowych komisjach: Oświaty i Wychowania oraz Nauki i Postępu Technicznego.

Odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1984), Złotym Krzyżem Zasługi (1975) i Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1976), a także honorowymi odznakami[3]. W 2001 przeszła na emeryturę.

Pochowana na cmentarzu w Dębicy[4].

Przypisy

Bibliografia

  • Spis posłów na Sejm i regulamin Sejmu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, Warszawa 1972.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie