Eugenia Krassowska-Jodłowska

Eugenia Krassowska-Jodłowska
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

21 stycznia 1910
Nowy Dwór

Data i miejsce śmierci

15 września 1986
Warszawa

Członek Rady Państwa
Okres

od 24 czerwca 1965
do 28 marca 1972

Przynależność polityczna

Stronnictwo Demokratyczne

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy I klasy Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal Zwycięstwa i Wolności 1945
Grób Eugenii Krassowskiej Jodłowskiej na cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Eugenia Krassowska-Jodłowska (ur. 21 stycznia 1910 w Nowym Dworze w powiecie wołkowyskim, zm. 15 września 1986 w Warszawie) – polska filolog, nauczycielka i polityk, członek Rady Państwa w latach 1965–1972. Poseł na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I, II, III, IV i V kadencji. Budownicza Polski Ludowej.

Życiorys

Pochodziła z rodziny nauczycielskiej (ojciec był nauczycielem szkoły w Białymstoku), w 1935 ukończyła studia na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie, gdzie następnie do 1939 pozostała jako pracownik naukowo-dydaktyczny (m.in. asystentka przy Katedrze Historii Literatury Polskiej). W latach 1939–1941 pracowała jako nauczycielka w Wilnie oraz dziennikarka „Prawdy Wileńskiej”. Należała do tzw. Aktywu Metodycznego Nauczycieli Szkół Średnich. Od 1941 do 1944 uczestniczka tajnego nauczania w Białymstoku. W latach 1944–1946 była kolejno dyrektorem gimnazjum w Białymstoku i kuratorem Okręgu Szkolnego Białostockiego.

Od 1945 członkini Stronnictwa Demokratycznego, należała do władz partii – w 1946 i w latach 1947–1973 członek Centralnego Komitetu, w latach 1947–1956 i 1958–1973 członek prezydium CK, w latach 1949–1954 członek Komitetu Politycznego CK i wiceprzewodnicząca CK (ponownie była wiceprzewodniczącą CK w 1956 i w latach 1965–1969). W łonie Stronnictwa uznawana za protegowaną Polskiej Partii Robotniczej i Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej[1]. Jako wiceprzewodnicząca SD weszła 6 marca 1953 w skład Ogólnonarodowego Komitetu Uczczenia Pamięci Józefa Stalina[2].

W latach 1946–1950 pełniła funkcję podsekretarza stanu (wiceministra) w Ministerstwie Oświaty, w latach 1950–1951 podsekretarza stanu w Ministerstwie Szkół Wyższych i Nauki, a w latach 1951–1965 podsekretarza stanu w Ministerstwie Szkolnictwa Wyższego. W opinii działacza Stronnictwa Demokratycznego Leonarda Szałandy jej działania przesądziły o zgodzie władz centralnych na zorganizowanie w Białymstoku Akademii Medycznej.

W latach 1969–1973 była redaktorem naczelnym „Tygodnika Demokratycznego”, w latach 1973–1979 przewodniczącą Polskiego Komitetu ds. UNESCO. W latach 1958–1983 zasiadała w prezydium Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu. W latach 1970-1974 wiceprzewodnicząca Zarządu Głównego[3], a od 1974 członek Zarządu Głównego Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. W czerwcu 1968 weszła w skład Komitetu Honorowego obchodów 500. rocznicy urodzin Mikołaja Kopernika[4].

W latach 1947–1972 wykonywała mandat poselski na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I, II, III, IV i V kadencji; brała udział w pracach komisjach ds. oświaty, kultury i spraw zagranicznych, kilkakrotnie pełniąc funkcję wiceprzewodniczącej. W latach 1965–1972 była członkiem Rady Państwa.

W 1969 została odznaczona Orderem Budowniczych Polski Ludowej. Otrzymała również m.in. Order Sztandaru Pracy I klasy, Krzyż Komandorski z Gwiazdą i Krzyż Komandorski (1949)[5] Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi oraz Medal Zwycięstwa i Wolności 1945.

Była żoną profesora prawa Jerzego Jodłowskiego. Zmarła 15 września 1986 w Warszawie, pochowana została na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera B31-tuje-1)[6].

Przypisy

  1. Janusz Wrona, Zależni czy suwerenni? Stronnictwo Demokratyczne w województwie lubelskim 1944–1975, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin 1998, str. 257–259
  2. Powołanie Ogólnonarodowego Komitetu Uczczenia Pamięci Józefa Stalina [w:] „Trybuna Robotnicza”, nr 58, 7–8 marca 1953, str. 2
  3. Trybuna Robotnicza”, nr 128 (8184), 1 czerwca 1970, str. 2
  4. Urania”, nr 3, marzec 1969, str. 84
  5. M.P. z 1949 r. nr 62, poz. 832
  6. Wyszukiwarka grobów w Warszawie. [dostęp 2021-02-21].

Bibliografia

  • Tadeusz Mołdawa, Ludzie władzy 1944–1991. Władze państwowe i polityczne Polski według stanu na dzień 28 II 1991, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1991, s. 379
  • Adam Drążek, Eugenia Krassowska-Jodłowska, w: Słownik biograficzny białostocko-łomżyńsko-suwalski, zeszyt 2 (przewodniczący zespołu redakcyjnego Adam Dobroński), Polskie Towarzystwo Historyczne, Oddział w Białymstoku, Białystok 2003, s. 70–72
  • Kandydaci narodu, „Kurier Codzienny”, nr 257 (2515), 25 października 1952, s. 3 (sylwetka Eugenii Krassowskiej)

Media użyte na tej stronie

POL Order Budowniczych Polski Ludowej (1960) BAR.svg
Baretka Orderu Budowniczych Polski Ludowej (wzór z rozetką).
POL Order Budowniczych Polski Ludowej (rozetka) BAR.svg
Baretka Orderu Budowniczych Polski Ludowej (wzór z rozetką).
POL Order Sztandaru Pracy 1 klasy BAR.svg
Baretka: Order Sztandaru Pracy I klasy
POL Medal Zwycięstwa i Wolności BAR.svg
Baretka: Złoty Medal Zwycięstwa i Wolności
Jerzy Jodłowski grób.JPG
Autor: Lukasz2, Licencja: CC0
Grób Jerzego Jodłowskiego i Eugenii Krassowskiej-Jodłowskiej na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach
Eugenia Krassowska-Jodłowska.jpg
Eugenia Krassowska - Jodłowska (1910-1986)