Eugenia Szczyglińska
Data i miejsce urodzenia | 1924 |
---|---|
Data śmierci | 2 czerwca 2015 |
Zawód, zajęcie | psycholog, esperantystka |
Odznaczenia | |
Eugenia Szczyglińska (ur. 1924 w Warszawie, zm. 2 czerwca 2015) – polska esperantystka i psycholog.
Życiorys
Przed wybuchem II wojny światowej studiowała w warszawskim konserwatorium. Podczas wojny należała do AK. Wzięła udział w powstaniu warszawskim walcząc na Sadybie w Zgrupowaniu Oaza jako łączniczka Marta. Po wojnie ukończyła psychologię na Uniwersytecie Warszawskim. Pracowała jako dyrektor Poradni Wychowawczo-Zawodowej. Należała do Polskiego Związku Esperantystów. Napisała w 1985 roku podręcznik Lernu Esperanton[1]. Zajmowała się nauką esperanta osób niewidomych[2] przygotowując mówioną wersję swojego podręcznika[3]. W 2005 roku została członkiem honorowym Polskiego Związku Esperantystów[4].
Odznaczenia
- Krzyż Armii Krajowej[2]
- Warszawski Krzyż Powstańczy[2]
- Odznaka Weteran Walk o Wolność i Niepodległość[2]
- Złoty Krzyż Zasługi[2]
- Odznaka Zasłużonego Esperantysty[2]
- 2005: medal IV Wieki Stołeczności Warszawy[5]
Przypisy
- ↑ Eugenia Szczyglińska , Lernu esperanton, Varsovio: Ritmo, 1985, ISBN 978-83-7013-015-2 [dostęp 2021-05-22] .
- ↑ a b c d e f Eugenia Szczyglińska, Warszawa, 12.06.2015 - pozostałe, nekrologi.wyborcza.pl [dostęp 2021-05-22] .
- ↑ Katalog książek mówionych [dostęp 2021-05-22] .
- ↑ Polaj puĉitoj de 1985 honorigitaj, „Esperanto en Danio” (3), 2005, s. 13 .
- ↑ Ośmioro wspaniałych, www.um.warszawa.pl [dostęp 2021-05-22] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Ta ^specifik^ z W3C grafika wektorowa została stworzona za pomocą Inkscape .
Baretka: Warszawski Krzyż Powstańczy