Eugeniusz Ślaski

Eugeniusz Ślaski

generał brygady
Data i miejsce urodzenia	13 stycznia 1873 Tadulin
Data i miejsce śmierci	24 października 1935 Nowy Glincz
Przebieg służby
Lata służby	do 1927
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Wojsko Polskie
Jednostki	IX Brygada Jazdy IV Brygada Jazdy Departament II Jazdy 4 Dywizja Kawalerii Oficerski Trybunał Orzekający
Stanowiska	dowódca brygady kawalerii szef departamentu dowódca dywizji kawalerii członek trybunału
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Eugeniusz Ślaski (ur. 13 stycznia 1873^[1]. w majątku Tadulin, zm. 24 października 1935 w Glinczu) – generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys

Eugeniusz Ślaski urodził się 13 stycznia 1873 roku w majątku Tadulin, w guberni witebskiej^[2]. W 1895 roku ukończył szkołę oficerów kawalerii w Jelizawietgradzie i został mianowany podporucznikiem służby zawodowej w Armii Imperium Rosyjskiego. W trakcie I wojny światowej awansował na podpułkownika. W 1917 roku przeszedł do I Korpusu Polskiego, gdzie był najpierw dowódcą szwadronu, a następnie dywizjonu 2 pułku ułanów.

4 listopada 1918 roku przyjęty został do Wojska Polskiego w stopniu pułkownika. W czasie wojny z bolszewikami dowodził kolejno: Pułkiem Jazdy Tatarskiej (od 27 kwietnia 1919 roku^[3]), 13 pułkiem ułanów i IX Brygadą Jazdy.

Od października 1920 roku był inspektorem kawalerii w Dowództwie Okręgu Generalnego „Łódź” w Łodzi i dowódcą IX Brygady Jazdy. Od września 1921 roku dowodził IV Brygadą Jazdy. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 3. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 roku – kawalerii), a jego oddziałem macierzystym był 25 pułk Ułanów Wielkopolskich^[4]. Z dniem 15 maja 1923 roku został mianowany szefem Departamentu II Jazdy Ministerstwa Spraw Wojskowych^[5].

31 marca 1924 roku Prezydent RP Stanisław Wojciechowski na wniosek Ministra Spraw Wojskowych, generała dywizji Władysława Sikorskiego awansował go na generała brygady ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku i 4. lokatą w korpusie generałów^[6].

29 kwietnia 1924 roku kierowany przez niego departament został przemianowany na Departament II Kawalerii^[7]. 1 czerwca tego roku został mianowany dowódcą 4 Dywizji Kawalerii we Lwowie^[8]. 15 października 1925 roku został mianowany członkiem Oficerskiego Trybunału Orzekającego^[9]. W grudniu 1925 roku został przeniesiony do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie z równoczesnym czasowym powierzeniem obowiązków zastępcy dowódcy okręgu korpusu^[10]. 6 maja 1926 roku został mianowany dowódcą 8 Samodzielnej Brygady Kawalerii w Starogardzie^[11]. Z dniem 1 marca 1927 roku został mu udzielony dwumiesięczny urlop z zachowaniem uposażenia, a z dniem 30 kwietnia 1927 roku został przeniesiony w stan spoczynku ^[12]. Na emeryturze zamieszkał w Glinczu^[13]. Tam 24 października 1935 roku zmarł^[2]. Pochowany w Żukowie.

Generał Eugeniusz Ślaski

Generał Eugeniusz Ślaski - drugi od lewej

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari

Awanse

• chorąży - 1893
• podporucznik - 1897
• porucznik - 1900
• rotmistrz - 1907
• podpułkownik - 1917

Przypisy

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
• Regina Czarnecka. Organizacja Ministerstwa Spraw Wojskowych (MSWojsk.) w latach 1918-1921. „Biuletyn Wojskowej Służby Archiwalnej”. 27, 2005. Warszawa: Centralne Archiwum Wojskowe. ISSN 0137-5547. 
• Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
• Cezary Leżeński / Lesław Kukawski: O kawalerii polskiej XX wieku. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1991, s. 41-42. ISBN 83-04-03364-X.
• Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.