Eugeniusz Anastazy Grabowski

Eugeniusz Anastazy Grabowski
Ilustracja
podpułkownik Eugeniusz Anastazy Grabowski (przed 1934)
podpułkownik kawalerii podpułkownik kawalerii
Data i miejsce urodzenia

10 marca 1876
Turnau

Data i miejsce śmierci

3 marca 1952
Wałbrzych

Przebieg służby
Lata służby

do 1927

Siły zbrojne

Lesser Coat of Arms of Russian Empire.svg Armia Imperium Rosyjskiego
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie

Jednostki

1 Pułk Ułanów
Dep. II MSWojsk.
16 Pułk Ułanów

Stanowiska

zastępca dowódcy pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920-1941)

Eugeniusz Anastazy Grabowski herbu Oksza (ur. 10 marca 1876 w Turnau, zm. 3 marca 1952 w Wałbrzychu) – podpułkownik kawalerii Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 10 marca 1876 roku, w rodzinie hrabiego Michała Maksymiliana (1845–1918) i Marii z domu Światopełk-Zawadzkiej herbu Lis (1850–1920). Jego rodzeństwem byli Seweryn (1874–1947), Stefan (1877–1946), Zygmunt (1880–1954), Henryk (1884–1944), Emil (1886–1944).

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. 11 września 1919 roku Naczelny Wódz mianował go pełniącym obowiązki zastępcy inspektora Wojskowej Straży Granicznej[1].

Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. 15 lipca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu majora, w kawalerii, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. Pełnił wówczas służbę w dowództwie miasta Warszawa[2]. Był członkiem Naczelnego Polskiego Komitetu Wojskowego, a po odzyskaniu przez Polskę niepodległości zasiadł w składzie Komisji Orzekającej Odznaki Naczelnego Polskiego Komitetu Wojskowego. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w Departamencie IV Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie, a jego oddziałem macierzystym był 1 pułk Ułanów Krechowieckich[3].

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 53. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 roku – kawalerii)[4]. W 1923 roku pełnił funkcję szefa Wydziału IV Remontu w Departamencie II Jazdy Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie, pozostając oficerem nadetatowym 1 puł w Augustowie[5]. W 1924 został przydzielony do 16 pułku Ułanów Wielkopolskich w Bydgoszczy, pozostając nadal oficerem nadetatowym 1 puł. W październiku tego roku został przeniesiony do 16 puł. na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[6][7]. Z dniem 1 marca 1927 roku został mu udzielony dwumiesięczny urlop z zachowaniem uposażenia, a z dniem 30 kwietnia 1927 roku został przeniesiony w stan spoczynku[8].

Jako emerytowany oficer w 1928 zamieszkiwał w Bydgoszczy[9]. Jego żoną w 1924 została Maria Morstin herbu Leliwa (1892–1972), z którą miał syna Andrzeja (1928–2001) i córkę Marię (1930–1944). Drugą żoną była Helena Łubieńska herbu Pomian (1889–1960).

Zmarł 3 marca 1952 w Wałbrzychu.

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. Dz.Rozk. MSWojsk. ↓, Nr 91 z 2 października 1919 roku, s. 2216.
  2. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 28 lipca 1920 roku, s. 645.
  3. Spis oficerów 1921 ↓, s. 242, 637.
  4. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 155.
  5. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 17, 601, 676.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 112 z 23 października 1924 roku, s. 625.
  7. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 571, 598.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 5 lutego 1927 roku, s. 38, 44.
  9. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 892.
  10. Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 24.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
POL Krzyż Walecznych (1920) BAR.svg
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).
PL Epolet pplk.svg
Naramiennik podpułkownika Wojska Polskiego (1919-39).
Eugenisz Grabowski (ppłk 16pu).jpg
Eugenisz Grabowski (ppłk 16pu)