Eugeniusz Anastazy Grabowski
.jpg) podpułkownik Eugeniusz Anastazy Grabowski (przed 1934) | |
 podpułkownik kawalerii | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | do 1927 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | zastępca dowódcy pułku |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 _BAR.svg){kind=small} | |
Eugeniusz Anastazy Grabowski herbu Oksza (ur. 10 marca 1876 w Turnau, zm. 3 marca 1952 w Wałbrzychu) – podpułkownik kawalerii Wojska Polskiego.
Życiorys
Urodził się 10 marca 1876 roku, w rodzinie hrabiego Michała Maksymiliana (1845–1918) i Marii z domu Światopełk-Zawadzkiej herbu Lis (1850–1920). Jego rodzeństwem byli Seweryn (1874–1947), Stefan (1877–1946), Zygmunt (1880–1954), Henryk (1884–1944), Emil (1886–1944).
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. 11 września 1919 roku Naczelny Wódz mianował go pełniącym obowiązki zastępcy inspektora Wojskowej Straży Granicznej[1].
Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. 15 lipca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu majora, w kawalerii, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. Pełnił wówczas służbę w dowództwie miasta Warszawa[2]. Był członkiem Naczelnego Polskiego Komitetu Wojskowego, a po odzyskaniu przez Polskę niepodległości zasiadł w składzie Komisji Orzekającej Odznaki Naczelnego Polskiego Komitetu Wojskowego. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w Departamencie IV Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie, a jego oddziałem macierzystym był 1 pułk Ułanów Krechowieckich[3].
3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 53. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 roku – kawalerii)[4]. W 1923 roku pełnił funkcję szefa Wydziału IV Remontu w Departamencie II Jazdy Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie, pozostając oficerem nadetatowym 1 puł w Augustowie[5]. W 1924 został przydzielony do 16 pułku Ułanów Wielkopolskich w Bydgoszczy, pozostając nadal oficerem nadetatowym 1 puł. W październiku tego roku został przeniesiony do 16 puł. na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[6][7]. Z dniem 1 marca 1927 roku został mu udzielony dwumiesięczny urlop z zachowaniem uposażenia, a z dniem 30 kwietnia 1927 roku został przeniesiony w stan spoczynku[8].
Jako emerytowany oficer w 1928 zamieszkiwał w Bydgoszczy[9]. Jego żoną w 1924 została Maria Morstin herbu Leliwa (1892–1972), z którą miał syna Andrzeja (1928–2001) i córkę Marię (1930–1944). Drugą żoną była Helena Łubieńska herbu Pomian (1889–1960).
Zmarł 3 marca 1952 w Wałbrzychu.
Ordery i odznaczenia
Przypisy
- ↑ Dz.Rozk. MSWojsk. ↓, Nr 91 z 2 października 1919 roku, s. 2216.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 28 lipca 1920 roku, s. 645.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 242, 637.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 155.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 17, 601, 676.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 112 z 23 października 1924 roku, s. 625.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 571, 598.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 5 lutego 1927 roku, s. 38, 44.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 892.
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 24.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Eugeniusz Anastazy Grabowski. geni.com. [dostęp 2016-01-14].
- Eugeniusz Anastazy Grabowski. sejm-wielki.pl. [dostęp 2016-01-14].
- Eugeniusz Anastazy Grabowski. grocholski.pl. [dostęp 2016-01-14].
Media użyte na tej stronie
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).
Naramiennik podpułkownika Wojska Polskiego (1919-39).
Eugenisz Grabowski (ppłk 16pu)