Eugeniusz Chrościcki
 rotmistrz | |
| Data i miejsce urodzenia | 30 grudnia 1894 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | kwiecień 1940 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | 1 Pułk Ułanów Legionów Polskich |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
  _BAR.svg){kind=small} | |
Eugeniusz Czesław Chrościcki (ur. 30 grudnia 1894 w Warszawie, zm. w kwietniu 1940 w Charkowie) – rotmistrz kawalerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Eugeniusz Czesław Chrościcki urodził się w Warszawie, w rodzinie Wincentego i Franciszki z Rudzkich. Przed wybuchem wojny należał do „Sokoła”, a następnie wstąpił do Legionów Polskich i służył w 1 pułku ułanów. Od 5 lutego do 31 marca 1917 był słuchaczem kawaleryjskiego kursu oficerskiego przy 1 puł w Ostrołęce. Kurs ukończył z wynikiem dostatecznym. Posiadał wówczas stopień starszego ułana[1].
Po zakończeniu wojny został przyjęty do Wojska Polskiego i zweryfikowany do stopnia porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919. W szeregach 11 pułku ułanów odbył kampanię ukraińską i bolszewicką. Brał udział w obronie Lwowa i walkach o Wilno. Od 1921 został przeniesiony do rezerwy i przydzielony do 25 pułku ułanów Wielkopolskich. W 1934 pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Łuków. W dalszym ciągu posiadał przydział w rezerwie do 25 puł w Prużanie i wciąż był porucznikiem w korpusie oficerów rezerwy kawalerii[2][3][4].
W okresie międzywojennym pracował w rolnictwie, był administratorem dóbr księcia Czetwertyńskiego w Rudzieńcu.
W 1939 dostał się do niewoli sowieckiej i w kwietniu 1940 został zamordowany przez NKWD w Charkowie i pochowany w bezimiennej mogile zbiorowej. Obecnie jego szczątki spoczywają w Piatichatkach na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.
5 października 2007 Minister Obrony Narodowej awansował go pośmiertnie do stopnia majora[5]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 3658 (1922)[6][7]
- Krzyż Niepodległości (20 lipca 1932)[8]
- Krzyż Walecznych (1922)[9]
Przypisy
- ↑ CAW ↓, sygn. I.120.1.125 s. 13, tu jako „Eugeniusz Chróścicki”.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 119, 605, w dalszym ciągu figurował w ewidencji wojskowej jako „Eugeniusz Chróścicki”.
- ↑ Wykaz Legionistów ↓, W wykazie figuruje jako „Chruścicki”.
- ↑ Soniński 1928 ↓, s. 36, tu także jako „Chróścicki”.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 2, s. 111
- ↑ Soniński 1928 ↓, s. 36.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ Odznaczeni Krzyżem Walecznych w zamian za dyplomy „za Waleczność” byłego Frontu Litewsko-Białoruskiego, „Dziennik Personalny MSWojsk.”, z 1922 r. Nr 14, s. 409 [dostęp 2015-07-31].
Bibliografia
- Rocznik Oficerski 1923 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1923, s. 650, 702.
- Rocznik Oficerski 1924 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1924, s. 580, 624.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
- Józef Soniński: Zarys historii wojennej 11-go Pułku Ułanów Legionowych. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- K. Banaszek, W. K. Roman, Z. Sawicki, Kawalerowie orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich, Warszawa 2000, s. 49.
- Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Charków, Warszawa 2003, ISBN 83-916663-5-2, s. 64.
- Komenda Legionów (Dowództwo Polskiego Korpusu Posiłkowego). Centralne Archiwum Wojskowe. [dostęp 2017-11-07].
- Eugeniusz Czesław Chrościcki www.ogrodywspomnien.pl [dostęp 2012-04-04].
Media użyte na tej stronie
.png)
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.
It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.
After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Orzełek legionowy
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).
Naramiennik kapitana Wojska Polskiego (1919-39).