Eugeniusz Dziwiłł
 major artylerii | |
| Data urodzenia | 1 września 1896 |
|---|---|
| Data śmierci | ? |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | 1 Pułk Ułanów, |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  | |
Eugeniusz Otto Gintowt-Dziwiłł, ps. „Tygrys” (ur. 1 września 1896, zm. ?) – oficer artylerii Wojska Polskiego II RP i Polskich Sił Zbrojnych.
Życiorys
Urodził się 1 września 1896[1]. Przed 1914 był członkiem Polskich Drużyn Strzeleckich[2]. Po wybuchu I wojny światowej 1914 został żołnierzem Legionów Polskich, służył kawalerii (późniejszy 1 pułk ułanów)[2]. Mianowany wachmistrzem, później sierżantem[2]. Odbywał kursy karabinów maszynowych i dowódców plutonów piechoty[2]. Jako żołnierz V batalionu I Brygady do 1 października 1915 przebywał chory w Szpitalu Legionów w Zakopanem[3], jako żołnierz 2 kompanii II batalionu 5 pułku piechoty w składzie II Brygady przebywał chory w domu rekreacyjnym w Kamińsku[4]. Używał pseudonimu „Tygrys”[2].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Ukończył Szkołę dla Młodszych Oficerów Artylerii w Toruniu. 23 sierpnia 1924 roku został mianowany podporucznikiem ze starszeństwem z dniem 1 marca 1924 roku i 1. lokatą w korpusie oficerów artylerii[5][6], a później do stopnia porucznika artylerii ze starszeństwem z dniem 1 lutego 1926[7]. W latach 20. i 30. był oficerem 9 pułku artylerii ciężkiej w Siedlcach, w 1932 przydzielony jako oficer sądowy do Wojskowego Sądu Rejonowego Siedlce[8][9][2]. Później awansowany do stopnia kapitana[2]. Według stanu z marca 1939 był oficerem sądowym Wojskowego Sądu Rejonowego Warszawa[10].
Po zakończeniu II wojny światowej pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii, mieszkał w Londynie[2]. Był przypisany do Lancashire[11]. W 1959 został awansowany do stopnia majora artylerii[12].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Niepodległości (2 sierpnia 1931, za pracę w dziele odzyskania niepodległości)[13]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (3 maja 1961, za zasługi na polu pracy społecznej i oświatowej)[14]
Przypisy
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 417, 492.
- ↑ a b c d e f g h Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Eugeniusz Otto Gintowt-Dziwiłł. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2017-04-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-22)].
- ↑ IV Lista Strat Legionów Polskich. Piotrków: 1916, s. 7.
- ↑ VI Lista Strat Legionów Polskich. Piotrków: 1916, s. 7.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 85 z 27 sierpnia 1924 roku, s. 480. 24 listopada 1924 roku Stefan Bułdeski został mianowany podporucznikiem artylerii z tym samym starszeństwem i tą samą lokatą. Tą oczywistą omyłkę sprostowano dopiero po awansach obu oficerów na stopień porucznika, nadając im starszeństwo z 1 lutego 1926 roku. Eugeniusz Dziwiłł otrzymał 1. lokatę, a Stefan Bułdeski 2. lokatę.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 761.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 492.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 714.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 417.
- ↑ Rocznik Oficerski 1939 ↓, s. VI, 873-877.
- ↑ Eugeniusz D Gintowt. ancestry.ca. [dostęp 2017-04-07].
- ↑ Lista oficerów Polskich Sił Zbrojnych według awansów dokonanych na uchodźstwie. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 8, Nr 4 z 30 czerwca 1969.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 178, poz. 260.
- ↑ Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 17, Nr 4 z 15 września 1961.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
- Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Eugeniusz Otto Gintowt-Dziwiłł. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2019-06-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-22)].
- Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Eugeniusz Dziwiłł. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2019-06-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-22)].
Media użyte na tej stronie
.png)
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.
It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.
After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Poland badge. Second World War period Polish Army (post-1939 Free Polish Army) shoulder title.
Orzełek legionowy
Naramiennik majora Wojska Polskiego (1919-39).