Eugeniusz Eibisch

Eugeniusz Eibisch

Eugeniusz Eibisch
Data i miejsce urodzenia	30 grudnia 1896 Lublin
Data i miejsce śmierci	7 marca 1987 Warszawa
Narodowość	polska
Dziedzina sztuki	malarstwo
Odznaczenia

Eugeniusz Eibisch (ur. 30 grudnia 1896, zm. 7 marca 1987) – polski malarz, pedagog, profesor Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie i Krakowie.

Życiorys

Syn Rudolfa. W 1920 ukończył studia artystyczne na ASP w Krakowie pod okiem m.in. Jacka Malczewskiego i Wojciecha Weissa. Dwa lata później, po uzyskaniu stypendium rządu francuskiego wyjechał do Paryża, gdzie współpracował z artystami z École de Paris. W 1939 roku Eugeniusz Eibisch powrócił do Polski i osiadł w Krakowie, gdzie pracował jako profesor na tamtejszej ASP (w latach 1945–1950 rektor tej uczelni).

Eugeniusz Eibisch ze studentką

Reprezentował nurt kolorystyczny w malarstwie w latach 30. XX wieku i w okresie powojennym. W 1926 brał udział w wystawie wraz z członkami Cechu Artystów Plastyków „Jednoróg”^[1], chociaż jego malarstwo odróżniało się swoją ekspresją od założeń grupy^[2]. Malował m.in. portrety, pejzaże, martwe natury.

Sygnatariusz apelu sztokholmskiego w 1950 roku^[3].

Powołał Fundację im. Franciszki Eibisch, której celem jest promocja młodych artystów malarzy^[4].

Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera C39-2-4)^[5].

Ważniejsze prace

Grób Eugeniusza Eibischa i jego żony Franciszki

• Martwa natura z rybą (1938)
• Rudy chłopak (1958)
• Pejzaż z Jugosławii (1967)

Odznaczenie

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1954)^[6]
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Medal 40-lecia Polski Ludowej^[7]

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Fundacja im. Franciszki Eibisch
• Eugeniusz (Eugene Ebiche) Eibisch w serwisie Culture.pl