Eugeniusz Guttmejer

Eugeniusz Guttmejer

1 zwycięstwo
porucznik pilot
Data i miejsce urodzenia	4 stycznia 1898 Włocławek
Data i miejsce śmierci	17 marca 1926 Toruń
Przebieg służby
Lata służby	1918–1926
Siły zbrojne	Błękitna Armia Wojsko Polskie
Formacja	Lotnictwo Wojska Polskiego
Jednostki	1 eskadra wywiadowcza, 19 eskadra myśliwska 4 pułk lotniczy
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa, wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Eugeniusz Guttmejer (ur. 4 stycznia 1898 we Włocławku, zm. 17 marca 1926 w Toruniu^[1]) – porucznik pilot Armii Polskiej we Francji i Wojska Polskiego. Kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się we Włocławku, w ówczesnej guberni warszawskiej, w rodzinie Piotra i Idy z domu Pyper. Ukończył szkołę realną w Warszawie, w 1909 roku wyjechał z rodziną do Paryża gdzie uczęszczał do liceum. W 1914 roku podjął studia w Warszawie^[2]. Po wybuchu I wojny światowej i zajęciu Włocławka przez armię niemiecką został internowany. Po kilku miesiącach udało mu się zbiec do Francji. Tam ukończył szkołę średnią i zaciągnął się do Armii Polskiej. Został przydzielony do lotnictwa nazywanego ówcześnie awiacją. Po przejściu szkolenia w szkołach pilotażu m.in. w Vineuil, Miramas i Pau służył w Błękitnej Armii Hallera. Razem z armią wrócił do Polski i został przydzielony do 1 eskadry wywiadowczej. Razem z jednostką służył w 1 Dywizji Litewsko-Białoruskiej.

14 maja 1920 przydzielony został do 19 eskadry myśliwskiej, w której wykonał 25 lotów bojowych i uzyskał jedno zestrzelenie^[3]. Za waleczność awansowany został na podporucznika. Wyróżnił się w wielu akcjach bojowych, za co został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari. W czasie obrony Warszawy i zaraz po niej uległ dwukrotnie wypadkom wojskowym i został ranny. 25 listopada 1920 Naczelny Wódz zatwierdził mu stopień podporucznika, na który mianował go dowódca Frontu Północno-Wschodniego. Jednocześnie został zaliczony do Rezerwy armii z powołaniem do czynnej służby^[4].

Po zakończeniu wojny pozostał w wojsku na stanowisku instruktora i kierownika pilotażu w Wyższej Szkole Pilotów w Grudziądzu^[5]. Po utworzeniu 4 pułku lotniczego w Toruniu na własną prośbę został do niego przeniesiony. 19 września 1925 wziął udział w I Pomorskim Locie Okrężnym^[6]. W marcu 1926 roku wyznaczony został na stanowisko dowódcy mającej powstać 123 eskadry myśliwskiej. Stanowiska nie zdążył objąć, gdyż 17 marca 1926 w czasie lotu testowego na nowym samolocie Spad 61 C1, zginął w wypadku. W czasie lotu nad lotniskiem w czasie wykonywania akrobacji odpadły skrzydła samolotu. Kadłub z siedzącym w nim Eugeniuszem Guttmejerem spadł na lotnisko. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie^[7] (kwatera 294-2-2)^[8].

Świadek tego tragicznego wydarzenia, por. pil. Edward Peterek, tak zanotował^[9]:

Awanse

• podchorąży – 1919
• podporucznik – 1920
• porucznik – zweryfikowany 3 maja 1922 ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 (w 1924 zajmował 75 lokatę w korpusie oficerów aeronautycznych)
• kapitan – pośmiertnie 3 maja 1926 ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925 i 39. lokatą w korpusie oficerów aeronautycznych^[10]

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 2499
• Krzyż Walecznych^[11]
• Krzyż Żołnierzy Polskich z Ameryki^[12]
• Medal Międzysojuszniczy „Médaille Interalliée”^[12]
• Polowa Odznaka Pilota – 11 listopada 1928 „za loty bojowe nad nieprzyjacielem w czasie wojny 1918-1920”^[13]

Przypisy

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
• Marian Romeyko: Ku Czci Poległych Lotników Księga Pamiątkowa. Warszawa: Wydawnictwo Komitetu Budowy Pomnika Poległych Lotników, 1933. (pol.).
• Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w latach 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1989. ISBN 83-206-0760-4.
• Mariusz Niestrawski: Polskie wojska lotnicze w okresie walk o granice państwa polskiego (1918-1921). Początki, organizacja, personel i sprzęt. T. I. Oświęcim: Napoleon V, 2017. ISBN 978-83-65746-74-0. OCLC 995372299.
• Józef Zieliński, Waldemar Wójcik: Lotnicy Kawalerowie Orderu Wojennego Virtuti Militari : 1919-1920. T. 1, [Wojna polsko-bolszewicka 1919-1920]. Warszawa: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2005. ISBN 83-7441-243-7. OCLC 749442378.