Eugeniusz Przysiecki

Eugeniusz Przysiecki
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

14 lutego 1910
Moskwa

Data śmierci

23 kwietnia 1943

Zawód, zajęcie

pilot

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (od 1941, dwukrotnie) Srebrny Krzyż Zasługi Medal Lotniczy (dwukrotnie)

Eugeniusz Przysiecki (ur. 14 lutego 1910 w Moskwie, zm. 23 kwietnia 1943) – pilot sportowy i instruktor, pilot doświadczalny, podczas II wojny kapitan pilot Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii, lekarz z wykształcenia.

Życiorys

Urodził się w Moskwie, w rodzinie Stanisława (1887–1966), kapitana rezerwy, kawalera Orderu Virtuti Militari, i Janiny z domu Dryżakowej (1888–1964).

Z lotnictwem związany od 1929 roku. Uczestniczył w wielu zawodach lotniczych o charakterze sportowym, zajmując wysokie lokaty. W 1934 roku startował w międzynarodowych zawodach Challenge 1934 (jako mechanik w załodze z kpt. Andrzejem Włodarkiewiczem – załoga nie ukończyła zawodów z powodu uszkodzenia silnika samolocie PZL.26).

Po ukończeniu studiów medycznych nie podjął się praktyki lekarskiej, lecz we wrześniu 1937 roku przyjął posadę pilota doświadczalnego w DWL-RWD, gdy do PLL LOT odszedł poprzedni pilot doświadczalny Wytwórni Aleksander Onoszko. Brał udział w oblotach:

Wielokrotnie prezentował samoloty zarówno w Polsce jak i za granicą. Latał z pasją, potrafiąc wykazać zalety prezentowanych maszyn[3].

Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1937 i 12. lokatą w korpusie oficerów rezerwy zdrowia, grupa lekarzy[4].

Podczas II wojny światowej walczył m.in. w składzie dywizjonu 300 "Ziemi Mazowieckiej". Poległ wraz z całą załogą nocą 23 kwietnia 1943 roku w locie bojowym (zrzucanie min przeciw okrętom podwodnym u wejścia do portu St. Nazaire) pilotując samolot Wellington Mk X. Pochowany na cmentarzy La Baule-Escoublac (Francja).

Eugeniusz był żonaty z Wiolantą (1909–1994), córką generała Wiktora Thommée, z którą miał syna Krystiana (1937–2005).

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Na trzecim prototypie tego samolotu miał wypadek podczas próby nurkowania – uratował się skacząc na spadochronie.
  2. ↑ Lot się nie odbył z powodu napiętej sytuacji międzynarodowej na wiosnę 1939 roku.
  3. ↑ Przysiecki dokonuje cudów na RWD-23, kręci korkociąg do trzydziestu metrów, wisi w wertykalnych wirażach nad samym lotniskiem. Jego żółta maszyna trzyma się w powietrzu w nieprawdopodobny wprost sposób, wreszcie siada prawie bez wybiegu. Dla pilotów ten numer programu był największą atrakcją Zob. Andrzej Glass: Polskie Konstrukcje Lotnicze do 1939 roku. T. II. S. 127.
  4. ↑ Rybka i Stepan 2004 ↓, s. 216.
  5. ↑ a b Lista Krzystka ↓.
  6. ↑ Dz.U.R.P. z 1942 r. Nr 8. s. 46.

Bibliografia

  • Olgierd Cumft i Hubert Kazimierz Kujawa, Księga lotników polskich poległych, zmarłych i zaginionych 1939-1946, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1989, wyd. I, s. 449. ISBN 83-11-07329-5.
  • Andrzej Glass Polskie Konstrukcje Lotnicze do 1939 roku. T. II. Stratus 2007, s. 127.
  • Leszek Dulęba, Andrzej Glass: Samoloty RWD. WKIł 1983.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2004. ISBN 978-83-7188-691-1.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

POL Krzyż Walecznych (1941) 2r BAR.svg
Baretka: Krzyż Walecznych (1941) nadany dwukrotnie.
POL Medal Lotniczy 2r BAR.svg
Baretka Medalu Lotniczego (za Wojnę 1939-45) nadanego dwukrotnie.
Eugeniusz Przysiecki.jpg
Eugeniusz Przysiecki