Eugeniusz Szyr

Eugeniusz Szyr
Data i miejsce urodzenia	15 kwietnia 1915 ; Łodygowice, Austro-Węgry
Data i miejsce śmierci	15 stycznia 2000 ; Warszawa, Polska
	Wiceprezes Rady Ministrów
Okres	od 27 października 1959; do 29 marca 1972
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
	Minister gospodarki materiałowej
Okres	od 27 marca 1976; do 31 października 1981
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Następca	Jan Antosik
	Przewodniczący Komitetu Nauki i Techniki
Okres	od 5 lipca 1963; do 22 grudnia 1968
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Następca	Jan Kaczmarek
	Minister budownictwa
Okres	od 14 lipca 1956; do 13 listopada 1956
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Następca	Stefan Pietrusiewicz
	Przewodniczący Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego
Okres	od 18 marca 1954; do 11 lipca 1956
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Poprzednik	Hilary Minc
Następca	Stefan Jędrychowski
	Odznaczenia

Grób Eugeniusza Szyra na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Eugeniusz Szyr (ur. 15 kwietnia 1915 w Łodygowicach, zm. 15 stycznia 2000 w Warszawie) – polski polityk komunistyczny, major ludowego Wojska Polskiego. Poseł na Sejm PRL I, III, IV i VI kadencji, przewodniczący Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego (1954–1956), minister budownictwa (1956), przewodniczący Komitetu Nauki i Techniki (1963–1968), minister gospodarki materiałowej (1976–1981) i wiceprezes Rady Ministrów (1959–1972), członek Biura Politycznego KC PZPR (1964–1968). Budowniczy Polski Ludowej.

Życiorys

Syn Stanisława i Marii, uzyskał wykształcenie średnie. W latach 1930–1934 należał do Komunistycznego Związku Młodzieży Polski, od 1934 do 1936 do Komunistycznej Partii Polski, w latach 1935–1937 (gdy przebywał we Francji) do Francuskiej Partii Komunistycznej, a od 1944 był członkiem Polskiej Partii Robotniczej, w której od 1947 był zastępcą członka Komitetu Centralnego. 16 grudnia 1948 wraz z PPR znalazł się w szeregach Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, w której KC zasiadał w latach 1948–1981. W latach 1964–1968 był członkiem Biura Politycznego KC PZPR.

W latach 1937–1939 był żołnierzem Brygad Międzynarodowych walczących w hiszpańskiej wojnie domowej. Pełnił tam kolejno funkcje komisarza politycznego w batalionie im. Palafoxa, obozie demobilizacyjnym polskich ochotników po rozwiązaniu brygad międzynarodowych, by w 1938 zostać komisarzem wszystkich obozów demobilizacyjnych. W czerwcu 1939 wszedł w skład Tymczasowego Ośrodka Kierowniczego KPP, który z ramienia Kominternu miał organizować nową partię w Polsce po rozwiązaniu KPP^[1]. W latach 1940–1943 był internowany we Francji i w obozie w Dżilfie w Algierii Francuskiej. W 1943, po zajęciu Algierii przez wojska alianckie, wyjechał^[2] do ZSRR przy okazji repatriacji obywateli tego kraju internowanych w Dżilfie i wstąpił do 1 Armii Polskiej w ZSRR. W stopniu majora był tam m.in. zastępcą szefa zwiadu w Polskim Sztabie Partyzanckim^[3]. W latach 1944–1945 w aparacie politycznym wojska, zaangażowany w prace Komitetu Słowiańskiego w Polsce.

W latach 1946–1947 podsekretarz stanu w Ministerstwie Przemysłu, w latach 1947–1949 podsekretarz stanu w Ministerstwie Przemysłu i Handlu. W latach 1949–1953 był zastępcą przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego. Od marca 1954 do 11 lipca 1956 był przewodniczącym PKPG, a następnie do 13 listopada 1956 był ministrem budownictwa w rządzie Józefa Cyrankiewicza. Od 27 października 1959 do 29 marca 1972 był wicepremierem w drugim, trzecim i czwartym rządzie Józefa Cyrankiewicza oraz w rządzie Józefa Cyrankiewicza i Piotra Jaroszewicza. Od 5 lipca 1963 do 22 grudnia 1968 był również przewodniczącym Komitetu Nauki i Techniki. Od 27 marca 1976 do 31 października 1981 był ministrem gospodarki materiałowej w rządach Piotra Jaroszewicza i Edwarda Babiucha oraz Edwarda Babiucha, Józefa Pińkowskiego i Wojciecha Jaruzelskiego. Od 1981 na emeryturze.

W latach 1972–1976 przewodniczący Państwowej Rady Gospodarki Materiałowej.

W latach 1952–1956, 1961–1969 i 1972–1976 był posłem na Sejm PRL I, III, IV i VI kadencji. W kwietniu 1971 został powołany w skład Komisji Zjazdowej do przygotowania VI Zjazdu PZPR (który odbył się w grudniu 1971)^[4].

Działacz wielu organizacji społecznych. Od 1962 był przewodniczącym Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Afrykańskiej. Od 1965 pełnił funkcję przewodniczącego Polskiego Komitetu Solidarności z Narodami Azji, Afryki i Ameryki Łacińskiej. W latach 80. był przewodniczącym Krajowej Komisji Dąbrowszczaków przy Zarządzie Głównym Związku Bojowników o Wolność i Demokrację. Od września 1959^[5] aż do marca 1990 był również wiceprezesem Rady Naczelnej ZBoWiD. 28 listopada 1988 wszedł w skład Honorowego Komitetu Obchodów 40-lecia Kongresu Zjednoczeniowego PPR-PPS – powstania PZPR^[6].

W 1974 odznaczony Orderem Budowniczych Polski Ludowej^[7]. Odznaczony był również Krzyżem Komandorskim (1946)^[8], Komandorskim z Gwiazdą i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, dwukrotnie Orderem Sztandaru Pracy I klasy (1950^[9], 1964^[10]), Orderem Krzyża Grunwaldu II (1949)^[11] i III klasy, Złotym Krzyżem Zasługi (1946)^[12], Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, Medalem „Za waszą wolność i naszą”, Medalem Zwycięstwa i Wolności 1945, Medalem 10-lecia Polski Ludowej, Złotym Odznaczeniem im. Janka Krasickiego (1966)^[13], Medalem im. Ludwika Waryńskiego (1986)^[14].

Żonaty z Eugenią Krzeczkowską-Szyr (1919–1995). Był teściem Marcina Święcickiego, członka KC PZPR oraz byłego posła na Sejm RP i prezydenta Warszawy. Został pochowany na warszawskich Powązkach w kwaterze Dąbrowszczaków (kwatera A41-1-20)^[15].

Przypisy

↑ Ryszard Nazarewicz: Armii Ludowej dylematy i dramaty. Warszawa: Oficyna Drukarska, 1998, s. 13. ISBN 83-909166-0-6. OCLC 69278377.
↑ Dyskusja na forum dws.org.pl
↑ Profil na stronie Biblioteki Sejmowej
↑ „Dziennik Łódzki”, nr 90 (7062), 17 kwietnia 1971, s. 1.
↑ „Trybuna Robotnicza”, nr 211, 4 września 1959, s. 1.
↑ „Trybuna Robotnicza”, nr 277, 29 listopada 1988, s. 5.
↑ Wręczenie odznaczeń w Belwederze, „Dziennik Polski”, 1974, nr 172, s. 3.
↑ M.P. z 1947 r. nr 8, poz. 15
↑ M.P. z 1950 r. nr 87, poz. 1073
↑ Wręczenie odznaczeń w Belwederze. „Nowiny”, s. 2, Nr 170 z 20 lipca 1964.
↑ M.P. z 1949 r. nr 62, poz. 830
↑ M.P. z 1946 r. nr 30, poz. 58
↑ Odznaczenia im. J. Krasickiego dla uczestników wojny w Hiszpanii. „Nowiny”, s. 1, Nr 251 z 22 i 23 października 1966.
↑ „Życie Partii”, styczeń–marzec 1987, s. 55.
↑ Wyszukiwarka grobów w Warszawie

Bibliografia

A. Mazur, Order Krzyża Grunwaldu, Wydawnictwo MON, Warszawa 1988
Leksykon Historii Polski, Wydawnictwo Wiedza Powszechna, Warszawa 1996
Kto jest kim w Polsce 1984, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1984, str. 973
T. Mołdawa, Ludzie władzy 1944–1991, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1991, str. 431
W. Roszkowski, Historia Polski, 1914–1990, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1991
W. Roszkowski, Najnowsza historia Polski, Wydawnictwo Orion, Kielce 1994
J. Stroynowski (red.), Who is who in the Socialist countries of Europe: a biographical encyclopedia of more than 12,600 leading personalities in Albania, Bulgaria, Czechoslovakia, German Democratic Republic, Hungary, Poland, Romania, Yugoslavia 1989, tom 3, K.G. Saur Pub., 1989
V Kongres ZBoWiD Warszawa 8–9 maja 1974, Książka i Wiedza, Warszawa 1976
VI Kongres ZBoWiD Warszawa 7-8 maja 1979, Wydawnictwo ZG ZBoWiD, Warszawa 1979
VII Kongres ZBoWiD, Wydawnictwo ZG ZBoWiD, Warszawa 1985
„Za Wolność i Lud”, 4 maja 1985, nr 18 (1115), str. 9

[1] Ryszard Nazarewicz: Armii Ludowej dylematy i dramaty. Warszawa: Oficyna Drukarska, 1998, s. 13. ISBN 83-909166-0-6. OCLC 69278377.

[2] Dyskusja na forum dws.org.pl

[3] Profil na stronie Biblioteki Sejmowej

[4] „Dziennik Łódzki”, nr 90 (7062), 17 kwietnia 1971, s. 1.

[5] „Trybuna Robotnicza”, nr 211, 4 września 1959, s. 1.

[6] „Trybuna Robotnicza”, nr 277, 29 listopada 1988, s. 5.

[7] Wręczenie odznaczeń w Belwederze, „Dziennik Polski”, 1974, nr 172, s. 3.

[8] M.P. z 1947 r. nr 8, poz. 15

[9] M.P. z 1950 r. nr 87, poz. 1073

[10] Wręczenie odznaczeń w Belwederze. „Nowiny”, s. 2, Nr 170 z 20 lipca 1964.

[11] M.P. z 1949 r. nr 62, poz. 830

[12] M.P. z 1946 r. nr 30, poz. 58

[13] Odznaczenia im. J. Krasickiego dla uczestników wojny w Hiszpanii. „Nowiny”, s. 1, Nr 251 z 22 i 23 października 1966.

[14] „Życie Partii”, styczeń–marzec 1987, s. 55.

[15] Wyszukiwarka grobów w Warszawie

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne

Eugeniusz Szyr

Życiorys

Przypisy

Bibliografia

Media użyte na tej stronie


Data i miejsce urodzenia	15 kwietnia 1915 Łodygowice, Austro-Węgry
Data i miejsce śmierci	15 stycznia 2000 Warszawa, Polska
Wiceprezes Rady Ministrów
Okres	od 27 października 1959 do 29 marca 1972
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Minister gospodarki materiałowej
Okres	od 27 marca 1976 do 31 października 1981
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Następca	Jan Antosik
Przewodniczący Komitetu Nauki i Techniki
Okres	od 5 lipca 1963 do 22 grudnia 1968
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Następca	Jan Kaczmarek
Minister budownictwa
Okres	od 14 lipca 1956 do 13 listopada 1956
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Następca	Stefan Pietrusiewicz
Przewodniczący Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego
Okres	od 18 marca 1954 do 11 lipca 1956
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Poprzednik	Hilary Minc
Następca	Stefan Jędrychowski
Odznaczenia