EuroBrun

EuroBrun
Oscar Larrauri na starcie GP Kanady w 1988 roku
Pełna nazwa	EuroBrun Racing
Aktywna	1988-1990
Siedziba	Senago
Ważni ludzie
Założyciel	Gianpaollo Pavanello Walter Brun,
Dyrektor	Walter Brun
Kierowcy	Oscar Larrauri Stefano Modena Gregor Foitek Roberto Moreno Claudio Langes
Inne
Debiut	Grand Prix Brazylii 1988
Ostatni wyścig	Grand Prix Hiszpanii 1990

EuroBrun – nieistniejący już włosko-szwajcarski zespół Formuły 1, z bazą w Senago we Włoszech.

Historia

Powstanie

Team powstał z połączenia doświadczenia konstruktorskiego i umiejętności Giampaollo Pavanelliego, właściciela teamu Euroracing i dyrektora fabrycznej drużyny Alfa Romeo w latach 1984-1985, i wsparcia finansowego oraz doświadczenia organizacyjnego Szwajcara Waltera Bruna, twórcy teamu Brun Motorsport jeżdżącego w serii World Sportscar Championship.

Sezon 1988

Na sezon 1988, Mario Tolentino zaprojektował bolid ER188, napędzany standardową 3,5-litrową jednostką Cosworth DFZ. Jako kierowców zakontraktowano mistrza Formuły 3000 Stefano Modenę i wieloletniego zawodnika z teamu Bruna Oscara Larrauriego. Pomimo nieudanego startu sezonu i uciekających sponsorów zespół walczył dalej. Wewnętrzną kłótnię w zespole wywołała decyzja o nieudanej ostatecznie zamianie Oscara Larrauriego na Christiana Dannera, zaś Euroracing zaczął wykazywać coraz mniejsze zainteresowanie startami w F1. Obaj kierowcy nie będą w stanie zakwalifikować się do ważnych wyścigów (Modena nie zakwalifikuje się 4 razy i zostanie wycofany z dwóch wyścigów z powodu "technicznych niezgodności", a Larrauriemu nie uda się siedem razy), a jedenaste miejsce Modeny w GP Węgier będzie najlepszym wynikiem zespołu.

Sezon 1989

W sezonie 1989 Euroracing powoli ogranicza swoją rolę w zespole do udostępnienia kilku inżynierów i mechaników. W tym sezonie team postanowił wystawić tylko jeden bolid z Gregorem Foitekiem za kierownicą. Była to konstrukcja z zeszłego sezonu, przystosowana tylko do montażu silnika Judd V8 i opon Pirelli. Foitek przejdzie przez prekwailfikacje tylko raz. Nawet wprowadzenie nowego bolidu ER189 zaprojektowanego przez George'a Rytona na GP Niemiec nie pomogło Foitekowi w osiągnięciu sukcesu. Kierowca odchodzi z zespołu po GP Belgii, a na jego miejsce wróci Argentyńczyk Oscar Larrauri, jednak i on nie odnosi żadnych sukcesów.

Sezon 1990

Pomimo złego występu w poprzednim sezonie zespół próbuje ponownie i, jak się okazuje, ostatni raz w 1990. Pavanello ostatecznie odchodzi z zespołu, który do nowego sezonu startuje ze starą konstrukcją. Miejsce pierwszego kierowcy obejmie Roberto Moreno, a jego partnerem zostaje Claudio Langes. Nie udaje się mu ani razu przejść przez prekwalifikacje. Roberto zaś w pierwszym wyścigu kwalifikuje się na 16. pozycji, kończąc wyścig trzy miejsca wyżej. Jest to zarazem jedyny pełny wyścig tego zespołu w sezonie. Po wycofaniu się Moreno z wyścigu w San Marino z powodu problemów z przepustnicą, dyskwalifikacji tegoż z GP Meksyku i niezakwalifikowaniu się do 11 wyścigów obu kierowców zespół kończy swój udział w F1 po GP Hiszpanii, na dwa wyścigi przed końcem sezonu.

Wyniki

W ciągu trzech lat startów zespół wystartował w 76 wyścigach, z których zakwalifikował się tylko do dwunastu, w żadnym nie zdobywając ani jednego punktu.

Dane techniczne

Bibliografia

• EuroBrun (ang.)