Europ

Europ
samar ← europ → gadolin
Wygląd
srebrzystobiały
Europ
Widmo emisyjne europu
Widmo emisyjne europu
Ogólne informacje
Nazwa, symbol, l.a.

europ, Eu, 63

Grupa, okres, blok

–, 6, f

Stopień utlenienia

II, III

Właściwości metaliczne

lantanowiec

Właściwości tlenków

średnio zasadowe

Masa atomowa

151,96 ± 0,01[a][3]

Stan skupienia

stały

Gęstość

5244 kg/m³

Temperatura topnienia

822 °C[1]

Temperatura wrzenia

1596 °C[1]

Numer CAS

7440-53-1

PubChem

23981

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
warunków normalnych (0 °C, 1013,25 hPa)

Europ (Eu, łac. europium) – pierwiastek chemiczny, lantanowiec, srebrzystobiały metal[5]. Nazwa pochodzi od nazwy kontynentuEuropy. W technice jądrowej uważany za truciznę reaktorową, z uwagi na duży przekrój czynny pochłaniania neutronów[5].

Występowanie

Bryłka europu (ok. 300 g). Żółty kolor jest związany z utlenieniem powierzchni.

Europ występuje w skorupie ziemskiej w ilości 2,1 ppm. Odkryty (1892) i wyizolowany (w 1901, w postaci tlenku) przez Demarçaya[5]. Najważniejszymi minerałami europu są:

  • monacyt (Ce,La,Th,Nd,Y,Pr)PO4, zwany także piaskiem monacytowym;
  • bastnezyt (Ce,La,Nd,Y,Pr)CO3F, dużo rzadszy niż monacyt.

Uwagi

  1. Podana wartość stanowi przybliżoną standardową względną masę atomową (ang. abridged standard atomic weight) publikowaną wraz ze standardową względną masą atomową, która wynosi 151,964 ± 0,001. Znane są próbki geologiczne, w których pierwiastek ten ma skład izotopowy odbiegający od występującego w większości źródeł naturalnych. Masa atomowa pierwiastka w tych próbkach może więc różnić się od podanej w stopniu większym niż wskazana niepewność.

Przypisy

  1. a b David R. Lide (red.), CRC Handbook of Chemistry and Physics, wyd. 90, Boca Raton: CRC Press, 2009, s. 4-13, ISBN 978-1-4200-9084-0 (ang.).
  2. Europium (nr 261092) (ang.) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck KGaA) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2011-10-04]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  3. Thomas Prohaska i inni, Standard atomic weights of the elements 2021 (IUPAC Technical Report), „Pure and Applied Chemistry”, 94 (5), 2021, s. 573–600, DOI10.1515/pac-2019-0603 (ang.).
  4. P. Belli, R. Bernabei, F. Cappella i in.. Search for α decay of natural Europium. „Nuclear Physics A”. 789, s. 15–29, 2007. DOI: 10.1016/j.nuclphysa.2007.03.001. 
  5. a b c Ryszard Szepke: 1000 słów o atomie i technice jądrowej. Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1982. ISBN 83-11-06723-6. (pol.).

Media użyte na tej stronie

Cubic-body-centered.svg
Autor:
Vector:
, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Body-centered cubic crystal structure
GHS-pictogram-flamme.svg
Globally Harmonized System of Classification and Labelling of Chemicals (GHS) pictogram for flammable substances
NFPA 704.svg
The "fire diamond" as defined by NFPA 704. It is a blank template, so as to facilitate populating it using CSS.
Eu-Block.jpg
Autor: Alchemist-hp (www.pse-mendelejew.de), Licencja: CC BY-SA 3.0 de
Dendrymeryczny sublimowany europ krystaliczny (próbka ok. 300 g) o czystości 99,998% w atmosferze argonu.
Europium.jpg
Autor: Jurii, Licencja: CC BY 3.0
Weakly oxidized europium, hence slightly yellowish. 1.5 grams, large piece 0.6 x 1.6 cm.
Europium spectrum visible.png
Autor: McZusatz (talk), Licencja: CC0
Europium spectrum; 400 nm - 700 nm