Europe Écologie-Les Verts

Europa Ekologia – Zieloni
Ilustracja
Państwo

 Francja

Lider

Marine Tondelier

Data założenia

13 listopada 2010

Ideologia polityczna

zielona polityka, alterglobalizm

Członkostwo
międzynarodowe

Europejska Partia Zielonych

Barwy

zielona

Strona internetowa

Europa Ekologia – Zieloni (fr. Europe Écologie-Les Verts, EÉLV) – francuskie ugrupowanie polityczne nurtu zielonej polityki i alterglobalizmu.

Historia

Powstanie nowego ugrupowania wiąże się z istnieniem koalicji wyborczej Europa-Ekologia, startującej w wyborach europejskich w 2009 i regionalnych w 2010. Zorganizowali ją Zieloni, ugrupowania regionalne, działacze organizacji zielonych, pacyfistycznych i alterglobalistycznych (Daniel Cohn-Bendit, José Bové, Yannick Jadot, Eva Joly i inni).

13 listopada 2010 w Lyonie ogłoszono powołanie nowej partii o nazwie Europa Ekologia – Zieloni, doprowadzając do zjednoczenia dotychczasowej koalicji w jednolite ugrupowanie. Liderką tej formacji została przewodnicząca Zielonych Cécile Duflot[1]. W wyborach prezydenckich we Francji przewidzianych na 22 kwietnia 2012 kandydatką EÉLV została Eva Joly. W głosowaniu z 22 kwietnia 2012 otrzymała około 830 tys. głosów (2,3%), zajmując wśród 10 kandydatów 6. miejsce i przegrywając w pierwszej turze[2]. W drugiej turze Zieloni udzielili poparcia François Hollande’owi z Partii Socjalistycznej, po jego zwycięstwie ich przedstawiciele weszli w skład nowego rządu (Cécile Duflot jako minister równości terytorialnej i mieszkalnictwa oraz Pascal Canfin jako minister delegowany ds. rozwoju). W wyborach parlamentarnych w 2012 partia zdobyła 17 miejsc w Zgromadzeniu Narodowym XIV kadencji[3]. W 2014 ugrupowanie nie wprowadziło swoich ministrów do gabinetu Manuela Vallsa. W tym samym roku z wynikiem 8,9% uzyskało 6 miejsc w Europarlamencie VIII kadencji[4].

W 2015 doszło do rozłamu w partii, opuściła ją grupa działaczy, na czele której stanął François de Rugy[5]. Wkrótce ekolodzy utracili frakcję poselską, w 2017 do Zgromadzenia Narodowego z ramienia EÉLV weszła tylko jedna osoba. W wyborach europejskich w 2019 na czele listy wyborczej ekologów stanął Yannick Jadot. Ugrupowanie zajęło trzecie miejsce, otrzymując 13,5% głosów i 12 mandatów (a także dodatkowy 1 po zakończeniu procedury brexitu)[6].

W 2022 przedstawiciel partii Yannick Jadot wystartował w wyborach prezydenckich, otrzymując 4,6% głosów (6. miejsce wśród 12 kandydatów)[7]. Do wyborów parlamentarnych w tym samym roku ugrupowanie wraz ze swoimi sojusznikami z sojusz Pôle écologiste przystąpiło w ramach koalicji NUPES skupiającej formacje lewicowe, komunistyczne i ekologiczne. Koalicja ta zajęła drugie miejsce za blokiem prezydenckim, w jej ramach środowisko zielonych uzyskało ponad 20 mandatów poselskich[8][9].

Sekretarze krajowi

Przypisy

  1. ↑ Les Verts et Europe Écologie ont célébré leur union. lefigaro.fr, 15 listopada 2010. [dostęp 2011-03-25]. (fr.).
  2. ↑ Résultats de l'élection présidentielle 2012: Résultats 1er tour. interieur.gouv.fr. [dostęp 2012-06-19]. (fr.).
  3. ↑ Parties and Elections in Europe – Francja. [dostęp 2012-06-19]. (fr.).
  4. ↑ Élections européennes 2014. france-politique.fr. [dostęp 2014-06-01]. (fr.).
  5. ↑ François de Rugy annonce le lancement du parti «écologistes!». lemonde.fr, 9 września 2015. [dostęp 2017-01-22]. (fr.).
  6. ↑ Élections européennes 2019. france-politique.fr. [dostęp 2019-06-02]. (fr.).
  7. ↑ Michaël Bloch: Voici les résultats officiels et définitifs du premier tour de la présidentielle. lejdd.fr, 11 kwietnia 2022. [dostęp 2022-04-11]. (fr.).
  8. ↑ Résultats des législatives 2022: LFI, EELV, PS… Comment s'en sortent les différents partis de la Nupes à l'issue du second tour?. francetvinfo.fr, 20 czerwca 2022. [dostęp 2022-06-20]. (fr.).
  9. ↑ Jason Wiels, Raphaël Marchala: Les principales forces politiques en présence à l'Assemblée nationale en chiffres. lcp.fr, 20 czerwca 2022. [dostęp 2022-06-21]. (fr.).
  10. ↑ Julien Bayou succède à David Cormand comme secrétaire national d’EELV. lavoixdunord.fr, 30 listopada 2019. [dostęp 2020-05-10]. (fr.).
  11. ↑ French Greens party boss Bayou steps down over abuse allegations. france24.com, 26 września 2022. [dostęp 2022-11-06]. (ang.).
  12. ↑ Marine Tondelier nouvelle cheffe d’EELV: „On a une année sans élection, c'est l'occasion de refonder le mouvement”, explique la nouvelle porte-parole. francetvinfo.fr, 10 grudnia 2022. [dostęp 2022-12-12]. (fr.).

Bibliografia

Partie polityczne Francji
Partie reprezentowane
w parlamencie krajowym lub europejskim

Flaga Francji

Media użyte na tej stronie