European Currency Unit
ECU (ang. European Currency Unit) – jednostka rozliczeniowa w Europejskim Systemie Monetarnym używana w latach 1979–1998; pełniła ponadto funkcję składnika rezerw walutowych w krajach Unii Europejskiej. Symbol waluty według normy ISO 4217 brzmiał: XEU. Określenie ECU było nie tylko skrótem od angielskiego European Currency Unit, ale też nawiązywało do wyrazu écu, oznaczającego starą francuską monetę. Symbol waluty ₠ (zgodnie ze standardem Unicode: U+20A0 EURO-CURRENCY SIGN) to stylizowane C oraz E, które są pierwszymi literami nazwy European Community (pol. Wspólnota Europejska).
Historia
W 1981 roku zastąpiła Europejską Jednostkę Rozrachunkową (EUA).
1 stycznia 1999 zastąpiona przez euro w relacji 1 ECU = 1 EUR. Nigdy nie była pieniądzem i nie przyjmowała postaci materialnej. Była konstrukcją prawno-finansową, umożliwiającą rozliczanie się w handlu międzynarodowym.
ECU miała służyć jako:
- podstawa funkcjonowania symetrycznego mechanizmu wahań,
- instrument spłaty pożyczek między bankami centralnymi w ramach Europejskiego Systemu Walutowego,
- środek obrachunkowy i płatniczy w operacjach międzynarodowych,
- waluta rezerwowa.
Traktat z Maastricht zatwierdził stały udział poszczególnych walut w koszyku:
- 33,2% marka niemiecka,
- 20,7% frank francuski,
- 10,4% gulden holenderski,
- 10,3% funt brytyjski,
- 8,5% frank belgijski,
- 7,3% lir włoski,
- 4,3% peseta hiszpańska,
- 2,7% korona duńska,
- 1,0% funt irlandzki,
- 0,7% escudo portugalskie,
- 0,5% drachma grecka,
- 0,3% frank luksemburski.
Waluty krajów, które przystąpiły do Unii Europejskiej w 1995 roku – Austria, Finlandia, Szwecja – nie znalazły się w koszyku walutowym. Różnica między wartością ECU, wyliczoną zgodnie z kursami centralnymi, a wartością wyliczoną zgodnie z kursami rynkowymi jest wskaźnikiem dywergencji wartości tych walut, w stosunku do kursu centralnego. Ecu uwzględnia różnice w kursach rynkowych i kursach centralnych wszystkich walut, dlatego jest uznawany za lepszy wskaźnik dywergencji, niż różnice między kursami bilateralnymi.
Bibliografia
- N. Acocella, „Zasady polityki gospodarczej”, Warszawa 2002
- Begg D., Fischer S., Dornbusch R., „Makroekonomia”, Warszawa 2003
- Karol Janowski: „Analiza UniaEuropejska.org: Współpraca kursowa w EWG i UE: 1957 – 1999”, uniaeuropejska.org
| ||||||||||||||||||||||||||||||