Eurostar Italia

Pociąg ETR 500 sieci Eurostar Italia na stacji Venezia Santa Lucia

Strzały (d. Eurostar Italia)– sieć kolei dużej prędkości, obsługiwana przez włoskiego przewoźnika Trenitalia, łącząca największe miasta we Włoszech. Codziennie uruchamianych jest ponad 200 połączeń, realizowanych głównie przez pociągi Pendolino ETR 460,ETR 485 i ETR 600-610 oraz ETR 500[1].

Nie należy mylić ani identyfikować pociągów Eurostar Italia z pociągami Eurostar, kursującymi między Londynem, Paryżem i Brukselą przez Eurotunel. Są to dwie różne sieci kolejowe, obsługiwane przez różnych operatorów i kursujących na terenach innych państw.

Działalność

Pierwsze pociągi pod nazwą Eurostar Italia zostały uruchomione przez włoską kolej w 1988 roku. Początkowo obsługiwały tylko linię MediolanRzym, lecz niedługo potem zaczęły także jeździć z Rzymu do Wenecji oraz do Neapolu.

Pociągi te mogą poruszać się z prędkością do 300 km/h. Są szybkie, komfortowe i kursują w cyklicznym rozkładzie jazdy między największymi miastami we Włoszech. Oprócz tego, zatrzymują się też na większych stacjach węzłowych oraz w kurortach wypoczynkowych.

W każdym składzie pociągu Eurostar Italia znajduje się wagon restauracyjny, bar-bistro oraz wagon dla osób niepełnosprawnych na wózkach. Wagony zarówno 1. jak i 2. klasy są klimatyzowane i bezprzedziałowe. W pociągach tych obowiązuje rezerwacja miejsc oraz całkowity zakaz palenia.

Marka Eurostar Italia została zlikwidowana w 2012 r. a pociągi podzielone na trzy kategorie-Strzały (Le Frecce)

Relacje

Frecciarossa (Czerwona Strzała)

dwa razy na godzinę:

raz na godzinę:

kilka połączeń dziennie:

Frecciargento (Srebrna Strzała)

raz na godzinę:

kilka razy dziennie:

Frecciabianca (Biała Strzała)

raz na dwie godziny

  • z Mediolanu do: Ancony, Pescary, Bari, Lecce, Tarentu (zastępowane obecnie przez Frecciargento)
  • z Turynu do: Ankony, Pescary, Bari, Lecce, Tarentu (zastępowane obecnie przez Frecciargento)
  • z Wenecji do Lecce (zastępowane obecnie przez Frecciargento)

kilka razy dziennie

Tabor

ETR 400 (dawniej ETR 1000) Frecciarossa 1000

Najnowszy nabytek Trenitalii, przystosowany do jazdy z prędkością 350 km/h (termin jej wprowadzenia do rozkładu jazdy nie jest znany). EZTy złożone są z 8 wagonów, podzielone są na 4 klasy (Executive, Biznes, Premium i Standard), zastępują sporą część ETR 500 na trasie Turyn-Salerno, pojawiają się też na trasach, na których wymagana pojemność jest mniejsza.

Przystosowane są do kursowania w trakcji podwójnej.

Pendolino ETR 450

Jedne z pierwszych szybkich pociągów kolei włoskiej wprowadzone w 1988, na trasach Rzym-Mediolan oraz Rzym-Wenecja. Złożone z 9 wagonów z przechylnymi pudłami, wraz z lokomotywami na obu końcach. W składzie pociągu wagon restauracyjny. Maksymalna prędkość to 250 km/h,zredukowana w 2004 r. do 200 km/h po wyłączeniu pudła wychylnego. Obecnie kursują jako Intercity na trasach Rzym – Reggio C., Rzym – Perugia oraz Rzym – Ancona. Składy te wycofano z eksploatacji ze względu na ich zużycie oraz słabe prędkości handlowe.

Pendolino ETR 460/3

Pierwsze składy ETR 460 zostały wprowadzone do użytku w 1993. Podobnie jak ich poprzedniki, złożone są z 9 pochylnych wagonów. Wprowadzono do nich jednak wiele innowacji oraz znacznie zmieniono design oraz wystrój wnętrz. Kursują w dalszym ciągu na trasach z Rzymu do Reggio Calabria oraz z Rzymu do Rawenny.

Pendolino ETR 485 Frecciargento Kursują na trasach do Reggio C., Lecce oraz Bolzano. Prędkość maksymalna wynosi 250 km/h, jak dla ETR 460. Część z nich ma trafić do Kolei Greckich OSE, celem obsługi trasy Ateny-Saloniki[2].

ETR 500 Frecciarossa

Najszybsze, najwygodniejsze, sztandarowe pociągi Eurostar Italia. Składają się z 11 wagonów + 2 lokomotywy. W składzie mają wagon restauracyjny lub bistro. Do użytku zostały wprowadzone w 1995. Prędkość maksymalna to 300 km/h.

Pendolino ETR 600 i ETR 610 Frecciargento

Najnowsze modele Pendolino, wyprodukowane przez firmę Alstom. W użytku od grudnia 2008 roku. Kursują na trasie Rzym – Wenecja - Triest/Udine.Można spotkać je na trasie do Werony.

ETR 700 Frecciargento

Dawniej należące do Kolei Holenderskich NS składy V250 "Albatros", kursowały tam jako "Fyra". W 2013 składy zwrócono do producenta, ze względu na liczne usterki (które, jak później ustalono, były wynikiem niewłaściwej eksploatacji pociągów, w tym jazd z prędkościami 250 km/h zamiast zalecanych 20 w warunkach zimowych), Hitachi Rail Italy. W 2017 r. Trenitalia odkupiła EZTy w korzystnej cenie, zamawiając ich przebudowę na Srebrne Strzały[3]. Obecnie kursuje 17 sztuk.

Linie wysokich prędkości

Użytkowane:

  • Rzym – Florencja (od 1977)-obecnie przystowywana do prędkości 300 km/h na odcinku Chiusi - Città della Pieve
  • Rzym – Neapol (od grudnia 2005)-w miejscowości Afragola budowana jest stacja KDP Neapol Afragola (otwarcie w 2015)
  • Turyn – Mediolan (od grudnia 2009)
  • Mediolan – Bolonia (od grudnia 2008)-9 czerwca 2013 otwarto na niej stację Reggio Emilia Miedzypadańską
  • Wenecja – Padwa (od 2007)-przystosowana do 250 km/h
  • Florencja – Bolonia (od czerwca 2009)
  • Bolonia - Werona (od 2008)-przystosowana do 200 km/h
  • Mediolan – Brescia (2016)

W budowie lub modernizacji:

  • Mediolan – Genua (oddanie do użytku po 2026)
  • Turyn – Lion (oddanie do użytku po 2030)

Projektowane:

  • Neapol – Reggio Calabria (modernizacja do 200 km/h-częściowo w użytku)
  • Neapol – Bari (modernizacja do 200 km/h-oddanie w 2026)
  • Wenecja – Werona (oddanie po 2030)
  • Wenecja – Triest (planowana modernizacja do 200 km/h)
  • Villa San Giovanni – Palermo / Katania (odcinek Messyna - Patti w użytku;oddanie całej linii po budowie Mostu nad Cieśniną Messyńską)

Plany na przyszłość

Włoska kolej planuje posiadać ok. 1500 km linii wysokich prędkości. Na sporej części z nich, nowe pociągi ETR 400, eksploatowane od 2015 r., miałyby podróżować z prędkością 350 km/h. Po zakończeniu wszystkich prac, oprócz gęstej sieci połączeń krajowych, mają też powstać międzynarodowe, np. Rzym – Mediolan – Turyn – Paryż, czy Rzym – Mediolan – Zurych (obecnie obsługiwane przez szwajcarskie ETR 610).

Linki zewnętrzne

Przypisy

  1. Le Frecce Italiane: qualità ad Alta Velocità - I nostri treni - Le Frecce. [dostęp 2012-04-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-15)].
  2. Trenitalia Pendolino tested on Athens - Thessaloniki line, International Railway Journal, 10 września 2018 [dostęp 2020-05-12] (ang.).
  3. Redazione, AnsaldoBreda, si chiude la vicenda Fyra V250, www.reportpistoia.com [dostęp 2020-05-12] (wł.).

Media użyte na tej stronie

ETR500 VSL.JPG
ETR 500 Train.