Eustachy Grothus
 | |
| Podpułkownik | |
| Data i miejsce urodzenia | 1792 lub 1793 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1810-1831 |
| Jednostki | 17 Pułk Piechoty Księstwa Warszawskiego |
| Stanowiska | |
| Odznaczenia | |
 | |
| |
 Grothus | |
| Rodzina | Grothusowie |
|---|---|
Eustachy Grothus (Grotus, Grotuz, Grothaus, Grothauzen) herbu Grothus (ur. 1792 lub 1793 w Trzebieniu, zm. 10/11 lipca 1858 w Paryżu) – podpułkownik[1] Wojska Polskiego.
Życiorys
Urodzony w rodzinie ziemiańskiej pochodzącej z Inflant. Mając 17 lat, wstąpił jako ochotnik do guidów księcia Józefa Poniatowskiego. Jako podporucznik przeszedł do 17. Pułku Piechoty Księstwa Warszawskiego. W roku 1811 porzucił wojsko i osiadł na roli. W 1812 był organizatorem pospolitego ruszenia. W Królestwie Kongresowym był radcą wojewódzkim.
W czasie powstania listopadowego, 30 grudnia 1830 r., otrzymał od gen. Jana Skrzyneckiego patent na zorganizowanie ochotniczego Batalionu Sandomierskich Strzelców Celnych. Przystąpił do formowania tego oddziału w Radomiu i w Warszawie.
Rozlokowany wzdłuż Wisły na południe od Warszawy batalion ten przyczynił się do zlikwidowania prób zniszczenia mostu w stolicy przez wojska rosyjskie. 5 czerwca 1831 oddział otrzymał rozkaz przejścia na prawy brzeg Wisły i rozwinięcia tam działań partyzanckich. W maju Grothus został przydzielony do korpusu gen. Wojciecha Chrzanowskiego, skierowanego na Lublin i Zamość. W czasie walk odznaczony został Krzyżem Złotym Orderu Virtuti Militari. Brał udział w wielu bitwach, m.in. pod Wieprzowym Jeziorem, gdzie stawił opór znaczniejszym siłom rosyjskim z korpusu gen. Teodora Rüdigera. W początkach sierpnia batalion przerzucono na lewy brzeg Wisły i oddano pod rozkazy gen. Samuela Różyckiego. Brał udział w wielu bitwach.
Po upadku powstania Grothus przeszedł do Galicji. Po 1833 osiadł na stałe we Francji. Był członkiem Towarzystwa Demokratycznego Polskiego, a od 1838 do 1843 – Klubu Polskiego. Pochowany na Cmentarzu Montmartre.
Przypisy
Bibliografia
- Eligiusz Kozłowski, Eustachy Grothus, w: Polski Słownik Biograficzny, t. IX, 1960-1961, s. 19-20.
- Polacy pochowani na cmentarzu Monmartre oraz Saint-Vincent i Batignolles w Paryżu, praca zbiorowa pod redakcją Andrzeja Biernata i Sławomira Górzyńskiego, Warszawa 1999
Zobacz też
Media użyte na tej stronie
Eustachy Grothus