Eustachy Rylski (poseł)

Eustachy Rylski
Data i miejsce urodzenia18 września 1817
Dłużniów
Data i miejsce śmierci1899
Dłużniów
Rodzaj działalnościwłaściciel dóbr
poseł do Sejmu Krajowego Galicji

Eustachy January Mateusz Ścibor-Rylski herbu Ostoja (ur. 18 września 1817 w Dłużniowie, zm. 1899 tamże) – poseł do Sejmu Krajowego Galicji I (1861-1863) i III kadencji (1870-1876), właściciel dóbr Czarnołoźce, Demeszkowce, Uhrynów oraz Tudorkowice.

Życiorys

Był synem Ludwika Augustyna Rylskiego i Róży z Siekierzyńskich, bratem Leopoldyny[1]. Studiował prawo na Uniwersytecie Lwowskim. W czasie studiów zaprzyjaźnił się z Karolem Szajnochą. Aresztowany wraz z przyjacielem w styczniu 1836, oskarżony o zakłócanie porządku publicznego, po złożeniu obszernych zeznań został zwolniony. Po studiach zaczął gospodarować w majątku Ostrów w obwodzie Stanisławowskim. Zajął się gospodarstwem opublikował rozprawę o uprawie buraków' (1848). W 1848 roku w czasie Wiosny Ludów zniósł pańszczyznę w swoich majątkach, a w kwietniu 1848 został sekretarzem Rady Narodowej. Bliskie mu były idee demokratyczne, krytykował szlachtę za egoizm. Sfinansował wydawanie Dziennika Stanisławowskiego. W 1850 działał w Towarzystwie Gospodarskim we Lwowie, oraz w Towarzystwie Kredytowym Ziemskim. W latach 1860-1872 był członkiem komisji rewizyjnej. Był właścicielem ziemskim i dlatego wybrano go w I kurii obwodu Stanisławów, z okręgu wyborczego Stanisławów jako posła na Sejm Krajowy Galicji. W 1865 na jego miejsce wybrano Maurycego Kabata, ale ponownie został posłem w 1870 w czasie III kadencji. Działał w komisjach hipotecznej, prawniczej i budżetowej. W latach 1870-1879 wchodził w skład wiedeńskiej Rady Państwa (z I kurii większych posiadłości w okręgu wyborczym Stanisławów–Bohorodczany–Tłumacz–Buczacz[2]). W latach 80. XIX w po śmierci syna Władysława (1841-1883, jego matką była Ludwika z Hoszowskich) wycofał się z działalności politycznej. Zmarł w Dłużniowie w 1899. Jego jedynym wnukiem był Eustachy Rylski[1].

Przypisy

  1. ↑ a b Kronika. Wspomnienie pośmiertne. „Czas”. Nr 49, s. 2, 2 marca 1897. 
  2. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1875. Lwów, 1875, s. 248.

Bibliografia