Eustachy Talarski
| ||
 kapitan intendent | ||
| Data i miejsce urodzenia | 29 marca 1891 Wojsławice | |
|---|---|---|
| Data śmierci | 1965 | |
| Przebieg służby | ||
| Siły zbrojne |  Armia Austro-Węgier, Wojsko Polskie, Polskie Siły Zbrojne | |
| Jednostki | Okręgowy Zakład Gospodarczy 9, Dowództwo Okręgu Korpusu Nr IX, Dowództwo Okręgu Korpusu Nr VI, 2 Korpus Polski | |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa, II wojna światowa | |
| Odznaczenia | ||
 | ||
Eustachy Talarski (ur. 29 marca 1891 w Wojsławicach, zm. 1965) – kapitan intendent z wyższymi studiami wojskowymi Wojska Polskiego.
Życiorys
Urodził się 29 marca 1891 w Wojsławicach[1]. Uczęszczał do C. K. Gimnazjum w Sokalu, gdzie w 1914 ukończył VIII klasę i zdał egzamin dojrzałości[1]. Po maturze miał podjąć studia filozoficzne[1].
Brał udział w I wojnie światowej w szeregach C. i K. armii. Jako były oficer armii austro-węgierskiej dekretem Naczelnego Wodza Wojsk Polskich z 19 lutego 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem stopnia porucznika ze starszeństwem z dniem 1 maja 1918[2]. Został awansowany do stopnia porucznika rezerwy w korpusie oficerów administracji, dział gospodarczy ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[3][4]. W 1923, 1924 jako oficer rezerwowy Okręgowego Zakładu Gospodarczego 9 w garnizonie Brześć służył w Szefostwie Intendentury Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IX w Brześciu[5][6]. Później zweryfikowany w stopniu porucznika zawodowego w korpusie oficerów administracji, dział gospodarczy ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1919[7]. W 1925 został powołany do Wyższej Szkoły Intendentury w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu Normalnego 1925–1927. Z dniem 1 października 1927, po ukończeniu kursu, został przydzielony do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie celem odbycia praktyki intendenckiej[8]. Uzyskał tytuł oficera dyplomowanego. Został awansowany do stopnia kapitana ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 w korpusie oficerów intendentów[9]. W 1932 był oficerem Szefostwa Intendentury DOK VI we Lwowie[10].
W 1937 był wiceprezesem finansowo-gospodarczym klubu sportowego LKS Pogoń Lwów[11].
Po wybuchu II wojny światowej, kampanii wrześniowej i agresji ZSRR na Polskę został aresztowany przez Sowietów. Został deportowany w głąb ZSRR. Odzyskał wolność na mocy układu Sikorski-Majski z 30 lipca 1941, po czym wstąpili do formowanej Armii Polskiej w ZSRR gen. Władysława Andersa. W 1944 był szefem służby intendenckiej w Dowództwie Jednostek Terytorialnych Palestyna, Syria, Irak.
Zmarł w 1965 i został pochowany na cmentarzu Saint Boniface Cemetery w Chicago[12].
Ordery i odznaczenia
- Srebrny Krzyż Zasługi (19 marca 1937)[13]
Publikacje
- Album oficerów Szefostwa Intendentury O. K. No IX i podległych Zakładów Gospodarczych: na tle wspomnień por. Talarskiego Eustachego od dnia powstania Szefostwa Int. O. K. No IX: z biografją ppułk. int. Józefa Marjańskiego Szefa Int. O. K. No IX i maj. int. Bukowczana Józefa (1923)[14]
- Uposażenie żołnierzy Armii Polskiej na Wschodzie. Zbiór zarządzeń i rozkazów o należnościach pieniężnych żołnierzy Armii Polskiej na Wschodzie (po 1945)[15]
Przypisy
- ↑ a b c Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Sokalu za rok szkolny 1913/14. Sokal: 1914, s. 120, 121, 129.
- ↑ 838. Dekret. „Dziennik Rozkazów Wojskowych”, s. 646, Nr 26 z 8 marca 1919.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1332.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1214.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1303.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 62, 1185.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 801.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 778.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 318.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 469.
- ↑ Lwowski klub sportowy „Pogoń” w roku 1937. Lwów: 1937, s. 2.
- ↑ Eustachy Talarski (ang.). billiongraves.com. [dostęp 2015-11-20].
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 97 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ Album oficerów Szefostwa Intendentury O. K. No IX i podległych Zakładów Gospodarczych : na tle wspomnień por. Talarskiego Eustachego od dnia powstania Szefostwa Int. O. K. No IX : z biografją ppułk. int. Józefa Marjańskiego Szefa Int. O. K. No IX i maj. int. Bukowczana Józefa. worldcat.org. [dostęp 2015-11-20].
- ↑ Uposażenie żołnierzy Armii Polskiej na Wschodzie. Zbiór zarządzeń i rozkazów o należnościach pieniężnych żołnierzy Armii Polskiej na Wschodzie. worldcat.org. [dostęp 2015-11-20].
Bibliografia
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Media użyte na tej stronie
.png)
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.
It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.
After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Poland badge. Second World War period Polish Army (post-1939 Free Polish Army) shoulder title.
Naramiennik kapitana Wojska Polskiego (1919-39).