Eva Adolfsson

Eva Adolfsson
Data i miejsce urodzenia28 grudnia 1942
Malmö
Data i miejsce śmierci20 kwietnia 2010
Sztokholm
Narodowośćszwedzka
Dziedzina sztukipisarka

Eva Adolfsson (ur. 28 grudnia 1942 w Malmö, zm. 20 kwietnia 2010 w Sztokholmie) – szwedzka pisarka, eseistka i krytyk literacki.

Życiorys

Eva urodziła się w Malmö, dorastała w Göteborgu, gdzie uczęszczała do szkoły średniej. Jej ojciec, Gunnar Adolfsson, był pisarzem wywodzącym się z klasy robotniczej, dziennikarzem i politykiem. Był redaktorem naczelnym gazety komunistycznej z Göteborga, Arbetar-Tidningen. Studiowała literaturę na Uniwersytecie w Göteborgu, a następnie język rosyjski na Uniwersytecie Sztokholmskim. W latach 60. spędziła rok w Moskwie rozwijając swoje umiejętności w języku rosyjskim[1][2][3][4].

Była aktywna politycznie w środowiskach lewicowych. Od 1967 do 1970 r. była członkiem redakcji niezależnego czasopisma socjalistycznego Zenit. W latach 1976–1982 była redaktorką magazynu Ord & Bild. Pracowała też jako niezależny krytyk literacki głównie dla gazety Dagens Nyheter[5][4][6].

W latach 1968–1982 mieszkała z Ulfem Ingemarem Erikssonem, z którym miała dwóch synów Månsa i Linusa. W latach 1984–2000 mieszkała z literaturoznawcą Ulfem Olssonem. Para pobrała się w 1987 roku. Mieli syna Bruno. Eva Adolfsson dłuższy czas mieszkała w Knivsta w Upplandzie[7]. Po rozwodzie z drugim partnerem przeprowadziła się do Sztokholmu. Lato spędzała w domu ojca w miasteczku Ryd w Smalandii[1].

Adolfsson zmarła w 2010 r. Została pochowana na cmentarzu Skogskyrkogården w Sztokholmie.

Twórczość

Eva Adolfsson we wczesnych latach rozpoczęła pracę jako krytyk literacki i eseistka. W 1980 r. opublikowała zbiór swoich esejów, zatytułowany Livstycken. Ten zbiór tekstów, podobnie jak jej późniejsze kolekcje zatytułowane I gränsland i Hör, jag talar!, zawierają eseje o pisarzach wywodzących się z klasy robotniczej i kobietach pisarkach m.in. o Stinie Aronson, Birgittcie Trotzig i Sarze Lidman[1][6].

Zadebiutowała jako pisarka fikcji w 1989 r. po wydaniu swojej książki I hennes frånvaro. Kolejna powieść zatytułowana Till Moskva została opublikowana w 1995 r. i ma autobiograficzny charakter. Opowiada o 19-letniej Agnes, która podróżuje do Moskwy późnym latem 1962 roku, aby spędzić tam rok studiując język rosyjski i literaturę. Wydana w 1998 r. kolekcja esejów zatytułowana Till skilda orter również zawiera elementy autobiograficzne. Powieść Förvandling opublikowana w 2005 r. zdobyła Nagrodę Szwedzkiego Radia za Powieść. Czwarta i ostatnia powieść Evy En liten historia, wydana w 2009 r., była nominowana do Nagrody Augusta[1][2][4].

Nagrody

Wybrana twórczość

Powieści

  • I hennes frånvaro, 1989
  • Till Moskva, 1995
  • Förvandling, 2005
  • En liten historia, 2003

Eseje i opowiadania

  • Livstycken, 1980
  • I gränsland, 1991
  • Till skilda orter, 1998
  • Hör, jag talar!, 2003

Przypisy

  1. ↑ a b c d Lisbeth Larsson: Eva Adolfsson (ang.). SKBL – Svenskt kvinnobiografiskt lexikon. [dostęp 2020-03-26].
  2. ↑ a b Rlrika Milles: Eva Adolfsson (szw.). Fokus. [dostęp 2020-03-26].
  3. ↑ Eva Adolfsson (1942–2010) (szw.). LitteraturBanken. [dostęp 2020-03-26].
  4. ↑ a b c Eva Adolfsson (ang.). The History of Nordic Women’s Literature. [dostęp 2020-03-26].
  5. ↑ Eva Adolfsson är död (szw.). Svenska Dagbladet. [dostęp 2020-03-26].
  6. ↑ a b Eva Adolfsson (szw.). Albert Bonniers Förlag. [dostęp 2020-03-26].
  7. ↑ Anna Amnéus: Adolfsson, Eva (szw.). Alex Direct. [dostęp 2020-03-26].
  8. ↑ Albert Bonniers stipendiefond för yngre och nyare författare (szw.). SKBL – Svenskt kvinnobiografiskt lexikon. [dostęp 2020-03-26].
  9. ↑ Nordic Authors – Eva Adolfsson (ang.). Project Runeberg. [dostęp 2020-03-26].
  10. ↑ Yumpu.com, Samfundet de Nios priser och pristagare, yumpu.com [dostęp 2020-12-31] (szw.).
  11. ↑ Moa Martinson-stipendiet (Moa-priset) (szw.). SKBL – svenskt kvinnobiografiskt lexikon. [dostęp 2020-03-26].
  12. ↑ Zibetska priset (szw.). SKBL – svenskt kvinnobiografiskt lexikon. [dostęp 2020-03-26].
  13. ↑ Sveriges Radios romanpris (szw.). SKBL – svenskt kvinnobiografiskt lexikon. [dostęp 2020-03-26].
  14. ↑ Eric och Ingrid Lilliehööks stipendium (szw.). SKBL – svenskt kvinnobiografiskt lexikon. [dostęp 2020-03-26].
  15. ↑ Samfundet De Nios Vinterpris (szw.). SKBL – svenskt kvinnobiografiskt lexikon. [dostęp 2020-03-26].