Evan Tanner

Evan Loyd Tanner

Data i miejsce urodzenia	11 lutego 1971 Amarillo
Data i miejsce śmierci	5 września 2008 okolice Palo Verde
Obywatelstwo	Stany Zjednoczone
Wzrost	183 cm
Masa ciała	84 (2008) kg
Styl walki	zapasy
Kategoria wagowa	średnia
Klub	Hard Knocks Kickboxing
Bilans walk zawodowych
Liczba walk	40
Zwycięstwa	32
Przez nokauty	8
Przez poddania	21
Przez decyzje	3
Porażki	8 (6 KO)
Remisy	0
Nieodbyte	0

Evan Loyd Tanner (ur. 11 lutego 1971 w Amarillo, zm. 5 września 2008 w okolicach Palo Verde) – amerykański zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA) w latach 1997-2008. Były mistrz m.in. UFC w wadze średniej z 2005 roku.

Życiorys

Urodził się w Amarillo w Teksasie. Uczył się w Caprock High School gdzie trenował zapasy zdobywając mistrzostwo stanowe w tej dyscyplinie. Po skończeniu liceum zaczął edukację na uczelni Simpsona w Iowa, lecz po ukończeniu 19 lat porzucił studia i postanowił "wyruszyć w świat". Podróżując po kraju pracował m.in. jako monter kablówki, rzeźnik oraz piekarz. Po jakimś czasie wrócił na studia na Uniwersytecie w Oklahomie lecz i tutaj nie zabawił długo kończąc edukację po pierwszym semestrze i wracając do rodzinnego Amarillo w 1997 roku. Tamże został namówiony przez przyjaciół do wzięcia udziału 12 kwietnia w zawodowym turnieju sztuk walki organizowanym przez miejscową federację Unified Shoot Wrestling Federation (USWF)^[1]. Tanner wygrał turniej poddając trzech rywali jednego wieczoru m.in. Paula Buentello.

Mieszane sztuki walki

Po spektakularnym kwietniowym zwycięstwie w turnieju, 18 października 1997 otrzymał szansę stoczenia walki o pas mistrza USWF z Heathem Herringiem. Tanner zdominował Herringa który po 6 minutach walki poddał się wskutek zmęczenia - jeszcze w tym samym roku zanotował pierwszą porażkę w karierze przegrywając w rewanżu z Herringiem na lokalnym turnieju w Texasie. Do 1998 obronił pas USWF dwukrotnie. 7 lipca 1998 wyjechał do Japonii na prestiżowy turniej Pancrase Neo-Blood, który wygrał poddając wszystkich trzech rywali m.in. Ikuhise Minowe stając się pierwszym Amerykaninem który zwyciężył w turnieju Neo-Blood. Między 1998, a 1999 toczył walki naprzemiennie w Japonii i Stanach m.in. Pancrase (notując bilans 2-1), USWF (broniąc trzykrotnie tytułu) oraz UFC (wygrywając przed czasem dwie walki).

Rok 2000 również mógł zaliczyć do udanych gdyż obronił kolejny raz tytuł USWF (w sumie od 1997 - 7 razy) oraz ponownie związał się z UFC. Mając rewelacyjny rekord 22 zwycięstw i tylko 2 porażek na UFC 29 (16 grudnia) ciężko znokautował ciosami i uderzeniami łokciami pod koniec 1. rundy Lance’a Gibsona, robiąc na zgromadzonej widowni duże wrażenie. Po tej wygranej otrzymał szanse stoczenia mistrzowskiego boju o pas wagi półciężkiej z mistrzem Tito Ortizem. 23 lutego 2001 doszło do walki mistrzowskiej lecz nie ułożyła się po myśli Tannera który został błyskawicznie znokautowany (w 32 sekundzie pojedynku) poprzez wyniesienie i rozbicie o mate klatki (tzw ang. slam).

W latach 2001-2004 wygrał sześć pojedynków m.in. z Elvisem Sinosicem, Philem Baronim (dwukrotnie) oraz Robbiem Lawlerem, a przegrał tylko raz z Richem Franklinem. W 2003 zmienił kategorię z półciężkiej (93 kg) na średnią (84 kg). 5 lutego 2005 ponownie otrzymał szanse zdobycia tytułu mistrza. UFC postanowiło zorganizować walkę o zwakowany w 2002 roku przez Brazylijczyka Murilo Bustamante pas mistrzowski w wadze średniej. Rywalem Tannera został David Terrell którego znokautował ciosami już w 1. rundzie zostając mistrzem UFC w wadze średniej. Tytuł jednak szybko stracił, bo już w pierwszej obronie (4 czerwca 2005 - UFC 53) na rzecz Richa Franklina. Przez kolejny rok stoczył dwie walki - przegraną z Kanadyjczykiem Davidem Loiseau i zwycięską z Justinem Levensem.

Pod koniec 2006 roku postanowił założyć fundację skupiającą zawodników MMA w jego domu w Gresham w Oregonie. Rola trenera nie powiodła się głównie z powodu jego konfliktów z zaproszonymi zawodnikami. Po czasie wpadł w problemy alkoholowe co znacząco odbiło się na jego zdrowiu^[2]. Alkoholizm oraz zmiana klubu z American Chute Boxe na Hard Knocks Kickboxing spowolniły powrót Tannera do UFC. Dopiero po 23 miesiącach 1 marca 2008 stanął ponownie w klatce, a rywalem był Japończyk Yūshin Okami. Tanner będący w kiepskiej formie przegrał przed czasem po ciężkim nokaucie (uderzenie kolanem) w 2. rundzie. Kolejny pojedynek po przerwie stoczył 21 czerwca przegrywając na punkty z Hawajczykiem Kendallem Grovem. W wywiadzie po walce stwierdził, że dwuletnie zmagania z chorobą alkoholową odmieniły jego organizm i nie będzie w stanie więcej walczyć na wysokim poziomie.

Śmierć

27 sierpnia 2008 pojawiły się plotki, jakoby Tanner miał samotnie wyruszyć w podróż przez pustynie. Tanner potwierdził chęć wyprawy nie widząc w tym nic złego. Stwierdził także, że wystarczy mu motocykl, strzelba oraz przesiadywanie w tworzonych przez siebie prowizorycznych obozach. 3 września nabył motocykl i wyruszył do Palo Verde w Kalifornii, gdzie zapuścił się w głąb pustyni^[3]. Tego samego dnia w godzinach wieczornych zadzwonił do swojego menadżera informując o braku paliwa w baku i powrocie na piechotę do obozu. Na pustyni temperatura sięgała 48 stopni Celsjusza i rodzina oraz przyjaciele Evana zgłosili niemożliwość połączenia się z telefonem komórkowym zawodnika MMA. 8 września 2008 roku ekipa prowadząca poszukiwania helikopterem odnalazła ciało Tannera w miejscu, w którym najpewniej zatrzymał się, by chwilę odpocząć. Za przyczynę śmierci podano nadmierne przegrzanie organizmu oraz odwodnienie^[4].

Osiągnięcia

• 1997: Unified Shoot Wrestling Federation - 1. miejsce
• 1997: PSDA Tournament - 2. miejsce
• 1997-2000: Mistrz Unified Shoot Wrestling Federation w wadze ciężkiej (siedem udanych obron)
• Pancrase 1998 Neo Blood Tournament - 1. miejsce
• 2005: Mistrz UFC w wadze średniej (-84 kg)

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Oficjalny rekord MMA