Ewa Aldona Bylińska

Ewa Aldona Bylińska
Data i miejsce urodzenia22 kwietnia 1933
Motycz
profesor nauk biologicznych
Specjalność: chemiczna ekologia roślin
Alma MaterUniwersytet Wrocławski
Doktorat1973
Habilitacja31 maja 1993
Profesura12 czerwca 2002[1]
UczelniaUniwersytet Wrocławski
Okres zatrudn.1971-2010

Ewa Aldona Bylińska (ur. 22 kwietnia 1933 w Motyczu) – polska biolog, specjalizująca się w botanice, chemicznej ekologii roślin, ekologii roślin, ekologii terenów urbanizowanych i ochronie środowiska; nauczyciel akademicki.

Życiorys

Urodziła się w 1933 roku w Motyczu, w województwie lubelskim. Studia wyższe ukończyła na Wydziale Nauk Przyrodniczych Uniwersytetu Wrocławskiego, gdzie w 1959 roku uzyskała tytuł magistra w zakresie biologii. Następnie do 1967 roku pracowała jako nauczycielka biologii w szkołach średnich oraz szkołach podstawowych. Potem jako stypendystka II Wydziału PAN podjęła studia doktoranckie, początkowo w Zakładzie Botaniki Farmaceutycznej Akademii Medycznej we Wrocławiu, a po śmierci swojego promotora doc. Jadwigi Kosteckiej-Mądalskiej w Instytucie Botaniki Uniwersytetu Wrocławskiego, pod kierunkiem doc. Macieja Czarnowskiego. Stopień naukowy doktora nauk przyrodniczych w zakresie biologii uzyskała w 1973 roku na podstawie pracy pt. Zimowa zdolność transpiracji wybranych gatunków z rodzaju Populus, Viburnum i Lonicera jako wskaźnik północnej granicy ich zasięgów[2]. Stopień naukowy doktora habilitowanego otrzymała w 1993 roku po przedstawieniu rozprawy habilitacyjnej nt. Studia nad biogeochemią roślin z obszaru występowania złóż polimetalicznych w Rudach Janowickich[3].

Od 1971 roku związana jest zawodowo z Zakładem Ekologii i Ochrony Przyrody Instytutu Botaniki Uniwersytetu Wrocławskiego, gdzie w 1996 roku została mianowana na stanowisko profesora nadzwyczajnego. Po habilitacji odbyła kilka staży naukowych, m.in. na uniwersytetach w Bradford (Wielka Brytania), Lille (Francja), Hogeschool Rotterdam (Holandia), Budapeszt (Węgry), Hanower (Niemcy)[4]. W 2002 roku otrzymała tytuł profesora nauk biologicznych[5]. W 2010 roku przeszła na emeryturę[6]

Dorobek naukowy

Jej dorobek naukowy obejmuje ponad 95 publikacji, wśród nich jest 31 prac oryginalnych, 6 artykułów oraz komunikatów, 2 monografie. Część z nich została opublikowana w międzynarodowych, uznanych czasopismach naukowych. Profesor Bylińska wypromowała ośmiu doktorów. W swojej problematyce badawczej skupia się wokół ekologii i botaniki, z wyszczególnieniem zagadnie takich jak[4]:

  • chemiczna ekologia roślin terenów naturalnych i skażonych,
  • bioindykacja metali ciężkich i pierwiastków radioaktywnych z wykorzystaniem roślin naczyniowych i porostów,
  • ekologia populacji roślin wyższych i porostów.

Przypisy

  1. ↑ Prof. dr hab. Ewa Aldona Bylińska, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2012-03-31].
  2. ↑ Przegląd Uniwersytecki Uniwersytetu Wrocławskiego, R. 8, Nr 8 (77), sierpień 2002, s. 25.
  3. ↑ Studia nad biogeochemią roślin z obszaru występowania złóż polimetalicznych w Rudach Janowickich w bazie „Prace badawcze” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 2012-03-29].
  4. ↑ a b Przegląd Uniwersytecki Uniwersytetu Wrocławskiego, R. 8, Nr 8 (77), sierpień 2002, s. 26.
  5. ↑ Nominacja profesorska
  6. ↑ Prof. Ewa Aldona Bylińska, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2012-03-31].