Ewa Bonacka
 Ewa Bonacka w 1937 r. | |
| Imię i nazwisko | Felicja Zofia Ewa Bonacka |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód | |
| Lata aktywności | |
| Odznaczenia | |
     | |
Felicja Zofia Ewa Bonacka (ur. 28 grudnia 1912 w Koziatynie, zm. 23 października 1992 w Warszawie) – polska aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna oraz reżyser teatralny.
Życiorys
Urodziła się 28 grudnia 1912 w Koziatynie, ówcześnie na terenie guberni kijowskiej Imperium Rosyjskiego (obecnie w obwodzie winnickim, Ukraina)[1][2].
W 1927 ukończyła Oddział Dramatyczny Konserwatorium Muzycznego w Warszawie.
Występowała na scenach Teatru Praskiego w Warszawie (1927–1928), Teatru Polskiego w Katowicach (1929–1930), Polskiego Teatru Dramatycznego we Lwowie (1931–1936) oraz Teatru Ateneum w Warszawie (1935–1939). Po wojnie grała na deskach Teatru Wojska Polskiego w Łodzi (1946–1948). Od 1949 była aktorką, a następnie także reżyserem w Teatrze Narodowym w Warszawie. Od 1948 roku należała do PZPR[3]. Była także członkinią Komisji Kultury PRON[4].
W 1976 przeszła na emeryturę, ale nadal zajmowała się reżyserią teatralną. Wyreżyserowała m.in. Żółtą szlafmycę Witolda Rudzińskiego w Teatrze Muzycznym w Lublinie (1979) i Franciszka Zabłockiego w Teatrze Narodowym w Warszawie (1984) oraz Zemstę Aleksandra Fredry w Słupskim Teatrze Dramatycznym (1986).
Występowała również w Teatrze Telewizji, m.in. w spektaklach: Śluby panieńskie, czyli Magnetyzm serca Aleksandra Fredry w reż. Henryka Szletyńskiego (1960), Powrót Ulricha Bechera w reż. Lucyny Tychowej (1962), Ruchome piaski Piotra Choynowskiego w reż. Jana Bratkowskiego (1963), Fantazy Juliusza Słowackiego w reż. Jerzego Antczaka (1965) oraz w Kresach Józefa Lenarta w reż. Bogdana Trukana (1965).
Filmografia
- Za winy niepopełnione (1938) – aresztantka
- O czym się nie mówi... (1939) – Stefka
- Naprawdę wczoraj (1963) – właścicielka hotelu w Darłowie
Odznaczenia i nagrody[4]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1968)
- Złoty Krzyż Zasługi
- Medal 10-lecia Polski Ludowej[3]
- Medal 40-lecia Polski Ludowej
- Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”
- Złota Odznaka "Za zasługi dla Warszawy" (1966)
- I nagroda na Telewizyjnym Festiwalu Teatrów Dramatycznych dla sztuki Kobiety z Niskavuori z Teatru im. Stefana Jaracza w Łodzi (1965).
Przypisy
- ↑ Ewa Bonacka. Biography. (ang.)
- ↑ Według innych danych urodziła się w Kazatinie w obecnym Kazachstanie, zob. Ewa Bonacka w bazie filmpolski.pl; Ewa Bonacka w bazie Filmweb
- ↑ a b Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 78. ISBN 83-223-2073-6.
- ↑ a b Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, str. 111
Bibliografia
- Ewa Bonacka w bazie filmpolski.pl
- Ewa Bonacka w bazie Filmweb
- Ewa Bonacka-Daszewska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2021-04-10].
Linki zewnętrzne
- Ewa Bonacka w bazie IMDb (ang.)
- Ewa Bonacka w bazie Filmweb
- Ewa Bonacka w bazie filmpolski.pl
- Ewa Bonacka-Daszewska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2021-04-09].
- Ewa Bonacka na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
- Ewa Bonacka na zdjęciach w bibliotece Polona
Media użyte na tej stronie
Autor: Ὄνειροι, Licencja: CC BY-SA 4.0
Zasłużony Działacz Kultury – odznaka
Baretka: Medal 40-lecia Polski Ludowej
Ewa Bonacka, polska aktorka i reżyserka; fot. portretowa