Ewa Kunina

Ewa Kunina
Ewa Kuna z d. Krauze
Ilustracja
Ewa Kunina w jednej ze scen filmu "Wyrok życia" (1933)
Data i miejsce urodzenia

4 sierpnia 1889
Warszawa

Data i miejsce śmierci

14 marca 1963
Warszawa

Zawód, zajęcie

aktorka

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej

Ewa Kuna (Ewa Kunina) z domu Krauze (ur. 4 sierpnia 1889 w Warszawie, zm. 14 marca 1963 tamże) – polska aktorka, w latach 1950–1963 aktorka Teatru Narodowego w Warszawie.

Życiorys

Córka Władysława. Po ukończeniu pensji kształciła się na kursach handlowych, następnie kształciła się aktorsko pod kierunkiem Aleksandra Zelwerowicza i Wojciecha Brydzińskiego. Zadebiutowała w 1914 w Teatrze Polskim w Kijowie pod pseudonimem Ewa Korczak. W latach 1915–1916 występowała w Łodzi. W 1915 poślubiła Henryka Kunę, rzeźbiarza i malarza. Od 1916 występowała w teatrach warszawskich: w 1916 w Teatrze Orpheon, w sezonie 1917/18 i 1918/19 w Teatrze Polskim, 1919–1924 w Reducie, w sezonie 1924/25 i 1925/26 w Teatrze im. Wojciecha Bogusławskiego, w 1925 w Teatrze Szkarłatna Maska, w 1926–1931 w Teatrze Polskim i Małym, w sezonie 1929/30 w Teatrze Ateneum, w sezonie 1932/33 w Teatrze Kameralnym. W latach 1933–1939 pełniła funkcję kierownika administracyjnego szkolnego teatru przy Reducie, ponadto w latach 1931–1932 występowała w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie. W okresie II wojny światowej pracowała w Warszawie w kawiarni aktorskiej „Znachor”. Po zakończeniu wojny była aktorką Starego Teatru w Krakowie (1945–1946), Teatru Wojska Polskiego w Łodzi, a od 1950 do śmierci w Teatrze Narodowym w Warszawie.

Pochowana na cmentarzu Powązkowskim (aleja zasłużonych rząd 1 miejsce 49)[1].

Ordery i odznaczenia

Filmografia

Grób Henryka Kuny i Ewy Kuniny na cmentarzu Stare Powązki

1933 – Dzieje grzechu

1933 – Wyrok życia jako właścicielka mieszkania wynajmująca Jadzi pokój

1947 – Ostatni etap jako więźniarka

1949 – Matka

1949 – Prawdziwe oblicze jako matka porucznika

Przypisy

  1. ↑ Cmentarz Stare Powązki: HENRYK KUNA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2020-05-15].
  2. ↑ Ewa Kunina (1889–1963), www.dziennikteatralny.pl [dostęp 2020-01-02].
  3. ↑ M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1564 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
  4. ↑ M.P. z 1953 r. nr 90, poz. 1142 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
  5. ↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki, s. 1631.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie