Ewa Leniart

Ewa Leniart

Data i miejsce urodzenia	27 sierpnia 1976 Dylągówka
Wojewoda podkarpacki
Okres	od 8 grudnia 2015 do 11 listopada 2019 i ponownie od 13 stycznia 2020
Przynależność polityczna	Prawo i Sprawiedliwość
Poprzednik	Małgorzata Chomycz-Śmigielska
Odznaczenia

Ewa Maria Leniart (ur. 27 sierpnia 1976 w Dylągówce) – polska prawnik i polityk, doktor nauk prawnych. Dyrektor oddziału Instytutu Pamięci Narodowej w Rzeszowie, wojewoda podkarpacki (2015–2019, od 2020), posłanka na Sejm IX kadencji (2019–2020).

Życiorys

Ukończyła II Liceum Ogólnokształcące w Rzeszowie^[1]. W latach 1995–2000 studiowała na Wydziale Prawa Filii Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Rzeszowie, uzyskując w tej dziedzinie tytuł zawodowy magistra^[1][2]. W czasie studiów zajmowała się społecznie udzielaniem porad prawnych w ramach biura studenckiego^[1]. W 2014 uzyskała stopień doktora nauk prawnych na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach na podstawie rozprawy zatytułowanej Usiłowanie usunięcia organów władzy państwowej i usiłowanie zmiany ustroju państwa w orzecznictwie Wojskowego Sądu Rejonowego w Rzeszowie w latach 1946–1955^[3][4].

W 2000 rozpoczęła pracę w nowo utworzonym rzeszowskim oddziale Instytutu Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu na stanowisku inspektora ds. administracyjnych^[1]. Od 2002 do 2005 była kierownikiem referatu w rzeszowskim oddziale IPN, później do 2007 pracowała urzędzie wojewódzkim jako koordynator i dyrektor gabinetu wojewody Ewy Draus. W 2006 została także pracownikiem naukowo-dydaktycznym w Zakładzie Historii Państwa i Prawa Uniwersytetu Rzeszowskiego. W 2007 objęła stanowisko dyrektora oddziału IPN w Rzeszowie^[2]. Była członkiem społecznego Komitetu Budowy Pomnika ks. Jerzego Popiełuszki i członkiem założycielem Komitetu Budowy Pomnika płk. Łukasza Cieplińskiego w Rzeszowie. Zainspirowała utworzenie Klubu Historycznego im. Łukasza Cieplińskiego, skupiającego osoby z regionu pasjonujące się historią^[1]. Wsparła budowę Muzeum Polaków Ratujących Żydów podczas II wojny światowej im. Rodziny Ulmów w Markowej^[3].

W 2014 bez powodzenia kandydowała z listy Prawa i Sprawiedliwości do Sejmiku Województwa Podkarpackiego^[5], mandat radnej uzyskała jednak w listopadzie 2015^[6]. 8 grudnia 2015 została powołana na stanowisko wojewody podkarpackiego^[7], odchodząc w związku z tym z sejmiku. W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2019 bezskutecznie ubiegała się o mandat deputowanej do Parlamentu Europejskiego z okręgu obejmującego województwo podkarpackie^[8].

W wyborach parlamentarnych w tym samym roku została natomiast wybrana do Sejmu IX kadencji. Kandydowała w okręgu rzeszowskim, otrzymując 36 305 głosów^[9]. W związku z tym wyborem 11 listopada 2019 zakończyła urzędowanie na funkcji wojewody^[10]. 10 stycznia 2020 premier Mateusz Morawiecki ponownie powierzył jej stanowisko wojewody podkarpackiego (od 13 stycznia 2020)^[11]. W konsekwencji wygasł jej mandat poselski.

W marcu 2021 ogłosiła start w przedterminowych wyborach na prezydenta Rzeszowa^[12]. Poparcia udzieliły jej Prawo i Sprawiedliwość oraz Region Rzeszowski NSZZ „Solidarność”, powołano także wspierający ją honorowy komitet kobiet^[13]. W głosowaniu z 13 czerwca 2021 otrzymała 23,62%, zajmując drugie miejsce (wybory zakończyły się w pierwszej turze wygraną Konrada Fijołka)^[14].

Życie prywatne

Córka Ignacego i Weroniki^[15]. Wdowa po historyku Zbigniewie Nawrockim (1959–2017)^[16]. Ma jedno dziecko^[1].

Odznaczenia

• Srebrny Krzyż Zasługi (2010)^[17]
• Brązowa Odznaka „Zasłużony dla Ochrony Przeciwpożarowej” (2017)^[18]
• Medal Dwudziestolecia NSZZ Pracowników Policji (2016)^[19]
• Srebrny Medal za zasługi dla Podkarpackiego Oddziału Wojewódzkiego Związku Weteranów i Rezerwistów Wojska Polskiego (2017)^[20]

Przypisy