Ewa Miszewska (żołnierz)

Ewa Zofia Miszewska
młodsza inspektorka
Data i miejsce urodzenia	24 sierpnia 1916 Kijów
Data i miejsce śmierci	17 lipca 1972 Mendoza
Przebieg służby
Siły zbrojne	Polskie Siły Zbrojne
Jednostki	Komenda Pomocniczej Morskiej Służby Kobiet
Stanowiska	komendantka PMSK
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa

Ewa Zofia Miszewska-Lubowiecka (ur. 24 sierpnia 1916 w Kijowie, zm. 17 lipca 1972 w Mendozie) – młodsza inspektorka Pomocniczej Morskiej Służby Kobiet.

Życiorys

Ewa Zofia Runge urodziła się 24 sierpnia 1916 roku w Kijowie, w rodzinie Adolfa i Marii z Dąbrowskich. Była żoną Andrzeja Miszewskiego. Ukończyła studia w Centralnym Instytucie Wychowania Fizycznego w Warszawie. Równocześnie ukończyła kurs Przysposobienie Wojskowe Kobiet i uzyskała dyplom instruktora. Ponadto uzyskała półdyplom Wyższej Szkoły Dziennikarstwa w Warszawie^[1].

5 września 1943 roku zgłosiła się jako ochotniczka do Pomocniczej Służby Wojskowej Kobiet. Po ukończeniu szkolenia unitarnego została komendantką plutonu. Od 26 stycznia do 4 lutego 1944 roku ukończyła dodatkowe szkolenie unitarne w brytyjskiej Women’s Royal Naval Service^[2]. Przeszła przeszkolenie w brytyjskiej szkole oficerskiej w Mill Hill oraz w Royal Naval College w Greenwich^[3].

Z dniem 1 grudnia 1943 roku została przeniesiona do Kierownictwa Marynarki Wojennej w Londynie na stanowisko referentki spraw Morskiej Służby Kobiet^[2]. Została organizatorką tej służby^[4][5].

24 lutego 1945 roku prezydent RP mianował ją III oficerem (odpowiednik podporucznika marynarki) ze starszeństwem z 2 grudnia 1943 roku. 7 marca 1945 roku została wyznaczona tymczasową komendantką Pomocniczej Morskiej Służby Kobiet. 3 maja 1945 roku została mianowana II oficerem (odpowiednik porucznika marynarki). 10 lipca 1945 roku została zatwierdzona na stanowisku komendantki PMSK. 31 marca 1946 roku została mianowana I oficerem (odpowiednik kapitana marynarki^[2]).

19 kwietnia 1947 roku została przeniesiona do Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia. Po zwolnieniu z korpusu wyemigrowała do Argentyny, gdzie prowadziła własny salon piękności. Zmarła 17 lipca 1972 roku w Mendozie^[6]. W Argentynie była znana jako capitana polaca.

Przypisy

Bibliografia

• Czesław Ciesielski, Walter Pater, Jerzy Przybylski: Polska Marynarka Wojenna 1918-1980. Zarys dziejów. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1992. ISBN 83110822022.
• Władysław Kosianowski: Polska Marynarka Wojenna. Od pierwszej do ostatniej salwy w drugiej wojnie światowej. Album pamiątkowy. Rzym: Instytut Literacki, 1947.
• Jarosław Tuliszka. Pomocnicza Morska Służba Kobiet i jej komendantka Ewa Miszewska. „Przegląd Morski”. 11, listopad 2003. Gdynia: Dowództwo Marynarki Wojennej. ISSN 01377205. 
• Magdalena Helman: Pomocnicza Służba Kobiet w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie 1941-1945. Łódź: Muzeum Tradycji Niepodległościowych w Łodzi, 2012. ISBN 1-872286-23-2. OCLC 812628079.